Μετά το θάνατο του άντρα μου ανακάλυψα ότι έχει παιδί…με την αδερφή μου!

Είμαι η Κάτια και έχω ένα κοριτσάκι 7 ετών. Έχασα το άντρα μου το καλοκαίρι από ανακοπή. Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμα τί έχει συμβεί. Είχε ένα μαγαζί και μπλέξαμε σε μια τεράστια γραφειοκρατία. Δυστυχώς όμως δεν ήταν μόνο αυτό. Είναι που τον άλλον νομίζεις ότι τον ξέρεις και στο τέλος καταλαβαίνεις ότι δεν τον ήξερες ποτέ. 13 χρόνια, 5 σχέσης και 8 γάμου, τα αναίρεσα σε μια στιγμή. Τη στιγμή που η αδερφή μου, μου έστελνε εξώδικο.

Με πήραν το καλοκαίρι από τη δουλειά του άντρα μου ότι τον πήγαν στο νοσοκομείο γιατί έπεσε αναίσθητος. Δεν τον πρόλαβα. Τη μεθεπόμενη έγινε η κηδεία. Με την αδερφή μου δεν μας έλεγες κολλητές, είναι 5 χρόνια μεγαλύτερη αλλά είχαμε καλές σχέσεις. Ανύπαντρη η ίδια, έκανε τη κόρη της ένα χρόνο πριν κάνω εγώ τη δική μου. Δεν μάθαμε ποτέ ποιός ήταν ο πατέρας. Τη συμπονούσα πάντα γιατί νόμιζα πως την εγκατέλειψε και δεν το έλεγε και πάντα τη βοηθούσα γιατί θεωρούσα ότι ήταν σε πιο άσχημη θέση από τη δική μου. Που να ήξερα…

Όταν πέθανε ο άντρας μου ένα μήνα μετά, μου ήρθε ένα εξώδικο από την αδερφή μου. Είχα καιρό να την ακούσω δεν είχαμε κάποια διαφωνία δεν μου είχε πει κάτι. Επέλεξε να μου τα πει όλα με ένα επίσημο έγγραφο από δικαστικό κλητήρα. Αυτό ήταν το ευχαριστώ για όλα όσα έκανα για εκείνη και το παιδί της. Το παιδί της που ήταν παιδί του άντρα μου και αδερφή της κόρης μου. Κοινό μυστικό σε όλο το σόι χρόνια τώρα δεν μίλαγε κανείς.

Εγώ τους καλούσα Χριστούγεννα γιορτές Προωτοχρονιές και με κορόιδευαν πίσω από τη πλάτη μου. Τη καημένη της τα φορούσε ο άντρας της με την αδερφή της και αυτή στο κόσμο της θα έλεγαν…

Η αδερφή μου ζήτησε εκταφή (??) για να γίνει αναγνώριση του παιδιού ή να μπει σε διαδικασία ταυτοποίησης dna με τη κόρη μου. Θα έλεγε κανείς ότι μετά τόσα χρόνια ζητάει τουλάχιστον το επώνυμο του πατέρα, την αναγνώριση.

Αδιαφορώντας για την αδερφή της και την ανιψιά της και για το πόσο παραπάνω πόνο θα τους προκαλέσει, η κυρία ζητάει και μερίδιο φυσικά. Από το μαγαζί από το σπίτι από το εξοχικό. Για 10 πηδήματα προ αμνημονεύτων ετών, έβγαλε το κομπιουτεράκι που εγώ στη θέση της δεν θα είχα μούτρα να με αντικρύσω όχι να θέλω να βγάλω κιόλας. Αρνήθηκα να βάλω το παιδί μου στη διαδικασία και τώρα πάμε δικαστικώς.

Έφυγα από εκείνο το σπίτι, αλλάξαμε περιοχή, πήγαμε στην άλλη άκρη της Αθήνας. Ξεκινήσαμε καινούρια ζωή. Δεν ξαναμίλησα σε κανέναν από το σόι, τους μπλόκαρα και τους διέγραψα. Δεν θέλω να ξέρω αν ζουν και αν πέθαναν. Οι γονείς μας δεν ζουν να τους περάσω ένα χεράκι και εκείνους.

Στο νεκροταφείο δεν ξαναπάτησα δεν με νοιάζει. Θα πω ψέματα αν  πω ότι πενθώ τον άντρα μου, όχι δεν τον πενθώ. Την αφέλειά μου πενθώ, τη πίστη μου στους ανθρώπους, τα χρόνια που στενοχωριόμουν για τη κακή μοίρα της αδερφής μου.

Να ξέρετε ο κόσμος έχει αχρηστέψει. Δεν τον νοιάζει μόνο να μην είσαι καλά, τον νοιάζει να σου κάνει και κακό για το καλό που του έκανες. Τον νοιάζει να πεθάνεις εσύ για να ζήσει αυτός. Σκατέψαμε και δεν το κατάλαβα…

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία της ιστορίας μου.

Κάτια

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας την ιστορία σου με email στο info@singleparent.gr κι εμείς θα τη δημοσιεύσουμε εντελώς ανώνυμα!
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ