Με μεγάλωσαν με τη “λογική” ότι η έκτρωση είναι μέθοδος αντισύλληψης και επιλογή

Σαν παιδί μου είχαν δώσει την εντύπωση ότι η έκτρωση σου επιτρέπει να έχεις τον έλεγχο. Ήταν κάτι που γνώριζα καλά από την παιδική μου ηλικία. Στην πραγματικότητα πάντα ήξερα ακριβώς τι ήταν.

Η μητέρα μου, μου έλεγε αρκετά συχνά ότι έκανε έκτρωση μετά τη γέννηση μου γιατί θεωρούσε πως ήμουν τόσο τέλεια, που κανένα παιδί δεν μπορούσε να με συναγωνιστεί. Στην ηλικία λοιπόν των 4 ετών, είχα αρχίσει να πιστεύω ότι μου έλεγαν την αλήθεια, εξάλλου ποιό παιδί δεν θα ήθελε να του λένε ότι είναι τέλειο;

Όταν ήμουν 6 ετών, η μεγαλύτερη αδερφή μου ήταν 17. Έμεινε έγκυος και θυμάμαι ότι ο πατέρας μου την πίεζε να κρατήσει το παιδί. Το θυμάμαι τόσο έντονα σαν να ήταν σήμερα. Βρισκόντουσαν όλοι στο σαλόνι, ήταν αρκετά μακρυά από το δωμάτιο μου, κατάφερα να ακούσω όμως τα πάντα.

“Δεν θέλω να κάνω, έκτρωση, θέλω να το κρατήσω” έλεγε. “Είσαι τόσο νέα και δεν έχεις καν δουλειά. Δεν μπορώ να μεγαλώσω και άλλο παιδί”, της έλεγε ο πατέρας μου.

Η αδερφή μου έκλαιγε γιατί είχε καταλάβει πως είχε ηττηθεί. Ο πατέρας του μωρού δεν ήθελε να έχει καμία συμμετοχή και από τη στιγμή που ο πατέρας μου δεν θα βοηθούσε οικονομικά, γνώριζε αρκετά καλά ότι το θέμα είχε λήξει.

Καθώς μεγάλωσα επέλεξα τον τρόπο που θα ζούσα και ανέπτυξα τη δική μου φιλοσοφία. Πως θα μπορούσα να κάνω το αντίθετο;

Ένιωθα έτσι μέχρι που είδα το υπερηχογράφημα του παιδιού μου. Μια μικρή ζωή που με ηρέμησε και μόνο στο άκουσμα της. Υπήρχε μια μικρή πιθανότητα να είχε μια σπάνια ασθένεια, η οποία μπορεί να επηρέαζε τον τρόπο της ζωής του. Οι γιατροί μου πρότειναν να κάνω έκτρωση. Και μόνο στο άκουσμα της πανικοβλήθηκα. Δεν μπορούσα να μιλήσω, ούτε καν να το διανοηθώ.

Ευτυχώς ο γιος μου γεννήθηκε υγιής. Εκείνη όμως η χρονική στιγμή απεικόνισε όλα όσα είχα σαν ανάμνηση. Εφόσον ήμουν ενάντια στις εκτρώσεις, πως θα έκανα κάτι τέτοιο;

Μου είχαν κάνει τέτοια πλύση εγκεφάλου όταν ήμουν μικρή, πως η έκτρωση ήταν και η σωστή επιλογή για τον έλεγχο της ζωής σου, όπου δεν σκεφτόμουν καν το αντίθετο εκείνες τις στιγμές.

Υπάρχουν εξαιρέσεις στις οποίες πιστεύω. Δεν θεωρώ ότι μια γυναίκα που βιάστηκε είναι υποχρεωμένη να κρατήσει το παιδί της. Επίσης αν κινδυνεύει η υγεία μιας γυναίκας από την εγκυμοσύνη της, προφανώς και είμαι υπέρ ότι θα πρέπει να προχωρήσει σε έκτρωση.

Δεν αντέχω όμως τη σκέψη ότι έμεινες έγκυος από απερισκεψία και γι αυτό θες να “ξεφορτωθείς” το μωρό.

Αν υπήρχε καλύτερη ενημέρωση στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, θα υπήρχαν και λιγότερες εκτρώσεις. Όλα όσα έμαθα προήλθαν από την οικογένεια μου και ίσως να ήταν ο χειρότερος τρόπος.

Σημαίνουν όμως όλα τα παραπάνω ότι δεν πιστεύω στα γυναικεία δικαιώματα; Φυσικά και όχι. Πιστεύω ότι η κάθε γυναίκα έχει το δικαίωμα να κάνει την επιλογή της. Είναι δύσκολο να έχω αυτές τις απόψεις σαν γυναίκα, ανάμεσα στις απελευθερωμένες φίλες μου. Επιλέγω λοιπόν να μην μιλάω πολύ γι αυτό το θέμα, μέσα μου όμως γνωρίζω την αλήθεια.

Η έκτρωση είναι η εύκολη επιλογή.

Πηγή: http://www.yourtango.com/