Μα γιατί δεν ξαναπαντρεύεσαι;

Όταν χωρίζεις ή χηρεύεις από τον σύντροφό σου, καλό είναι να είσαι έτοιμη να κριθείς και να βρεθείς αντιμέτωπη είτε με τον οίκτο των άλλων ή με διάφορες προκαταλήψεις, δεισιδαιμονίες και πεπαλαιωμένες αντιλήψεις. Διότι τώρα που είσαι μόνη σου, «σίγουρα» θέλεις ένα σύντροφο στη ζωή σου. «Σίγουρα» χρειάζεσαι κάποιον να στηριχτείς για να μεγαλώσεις τα παιδιά σου ή να σε βοηθήσει με μια δουλειά στο σπίτι βρε αδερφέ και «σίγουρα» θέλεις πατέρα για τα παιδιά σου (λες και δεν έχουν) και σύζυγο για τα χαρτιά σου. Σωστά;

Κάτι άλλο που θα πρέπει να αντιμετωπίσεις, είναι τις λοξές ματιές όταν συναναστρέφεσαι με τον σύζυγο της συναδέλφου ή της φίλης. Γιατί τώρα που είσαι μόνη είσαι και διαθέσιμη. Μπορεί να την “πέσεις” σε κάποιον ελεύθερο μπορεί όμως και σε κάποιο παντρεμένο. Κι αυτή η αντίληψη είναι άδικη γιατί ναι υπάρχουν επιτήδειες και επιτήδειοι γύρω μας, αλλά όχι από οικογενειακή κατάσταση αλλά από χαρακτήρα. Και μια παντρεμένη μπορεί να φλερτάρει τον άντρα της φίλης της αλλά κανείς δεν το βλέπει έτσι. Κανείς δεν βλέπει ότι κάθε άνθρωπος και κάθε απώλεια (από διαζύγιο ή χηρεία) είναι διαφορετική και σχεδόν κανείς δεν καταλαβαίνει ότι ο τρόπος που ανταποκρίνεται ο γονιός στα ερεθίσματα, έχει αντίκτυπο στα παιδιά του.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τη σπάνια αλλά υπαρκτή περίπτωση να έχεις συνεπιμέλεια των παιδιών άρα περισσότερο χρόνο για κοινωνική και προσωπική ζωή. Μπορεί όμως να έχεις συνεπιμέλεια αλλά η σχέση σου με τον άλλο γονιό να είναι τεταμένη ή τελικά να μην τηρεί τη δικαστική απόφαση και να έρχεται όποτε θέλει. Ή μπορεί να μην έχεις συνεπιμέλεια, που είναι και το πιο σύνηθες, και να έχεις εσύ την επιμέλεια και την ευθύνη των παιδιών, τη στιγμή που δουλεύεις όλη μέρα για να τα μεγαλώσεις ενώ η άλλη πλευρά τα βρίσκει έτοιμα κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο και αν το θυμηθεί κι αυτό!

Ένα άλλο ζήτημα που παίζει ρόλο είναι η ηλικία. Αν είσαι 35 πιθανόν να έχεις ευκαιρίες στον έρωτα, αν είσαι 50 πιθανόν να μην έχεις ή να είσαι πολύ κουρασμένος για να έχεις. Μπορεί να χαίρεις άκρας υγείας αλλά στα 50 σου έχεις μπουχτίσει και το μόνο που θες είναι να περνάς καλά με τους φίλους και τα χόμπι σου, μιας που τα παιδιά έχουν μεγαλώσει άρα κατά ένα μεγάλο μέρος, αυτονομηθεί.

Μια ακόμη διαπίστωση που κάνεις μπαίνοντας στην αρένα του μονογονέα, είναι ότι οι γυναίκες κρίνουμε άλλες γυναίκες. Και τις κρίνουμε αδυσώπητα και δίχως έλεος καμιά φορά για πράγματα που έχουμε κάνει κι εμείς. Η κριτική που δέχεται μια γυναίκα που δεν επιθυμεί να ξαναπαντρευτεί, είναι από τις πιο σκληρές. Οι άνθρωποι κάνουμε το λάθος να υποθέτουμε άσχημα πράγματα κυρίως για γυναίκες που

• δεν παντρεύτηκαν ποτέ (άρα είναι εγωΐστριες)
• δεν έκαναν ποτέ παιδιά (άρα είναι τέρμα εγωΐστριες
• έκαναν μόνο ένα παιδί (άρα είναι τέρμα του τέρματος εγωΐστριες)
• χώρισαν (άρα είναι πικρόχολες και στερημένες)
• πάχυναν (άρα είναι κομπλεξικές και ανασφαλείς)

και φυσικά το ένα και κοινό συμπέρασμα που βγαίνει είναι «Τώρα καταλαβαίνω γιατί είναι μόνη της!». Φωστήρα μου εσύ, που όλα τα ξέρεις!
Γιατί κανείς δεν βγάζει συμπεράσματα και για τους χωρισμένους ή μόνους άντρες; Γιατί, για τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά, αντί να τους κράζουμε, τους κανακεύουμε;  «Αχου το μωρέ, πάχυνε γιατί χώρισε με τη γυναίκα του. Κρίμα το παλικάρι που υποφέρει» λέμε συνήθως. Αν χωρίσει ο άντρας είναι καημένος. Αν χωρίσει η γυναίκα είναι κάργια…

Παραδέχομαι ότι ειδικά τα πρώτα 5 χρόνια μετά το διαζύγιό μου, είχα ακούσει πολλά. Ο πρώην μου ξαναπαντρεύτηκε και εγώ έμεινα μόνη μου με δύο παιδιά, σε σχετικά νεαρή ηλικία. Αρκετοί λοιπόν υπέθεταν (κρυφά ή φανερά) ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με μένα που δεν έκανα σχέση ή δεν έβγαινα με κάποιον. Θέλει πολύ μυαλό να καταλάβεις  πως όταν ένας γονιός δουλεύει 12 ώρες την ημέρα και μετά πρέπει να ταίσει-κάνει μπάνιο-διαβάσει τα παιδιά του και πάει η ώρα 23.00 τη νύχτα, δεν έχει χρόνο ούτε να βγάλει τα φρύδια του. Θέλει πολύ μυαλό να καταλάβεις πως όταν αυτό το έρμο δεύτερο Σαββατοκύριακο παίρνει ο πατέρας τα παιδιά, είναι ευκαιρία για τη μητέρα να κάνει με ηρεμία τις δουλειές του σπιτιού και να πιεί έναν καφέ με την ησυχία της, αντί να βγεί εκεί έξω να βρεί «γκόμενο». «Μα δεν θέλεις να ξαναπαντρευτείς;». Αμέ, θέλω! Να τον πάρω εδώ ή θα μου τον τυλίξεις για το σπίτι;

Όταν λοιπόν οι άλλοι πάσχιζαν να μου βρούν ελαττώματα, εγώ προσπαθούσα να βρω πώς θα βγάλω το μήνα. Γιατί κανείς δεν αναρωτιόταν αν έχω να φάω αλλά όλοι τρελαίνονταν να μάθουν αν έχω και γιατί δεν έχω άντρα.

Σήμερα, στα 50 μου με έχουν αφήσει στην ησυχία μου διότι λόγω ηλικίας, θεωρείται ότι έχω αποσυρθεί από την αγορά, άρα είναι «δεδομένο» ότι πλέον δεν μπορώ να έχω σύντροφο. Η πλάκα όμως είναι ότι έχω και τώρα που σιγά σιγά κάποιοι το μαθαίνουν, κάνουν τη κλασσική ερώτηση «Μα γιατί δεν ξαναπαντρεύεσαι;».

Η αδερφή σου, ο συνάδελφός σου, η κολλητή σου, μπορεί να μην θέλει να ξαναπαντρευτεί για εκατομμύρια λόγους, είτε λόγω συνθηκών είτε από επιλογή. Αν θες πραγματικά να τον/τη βοηθήσεις, μπορείς απλά να είσαι εκεί κοντά του, να τον στηρίζεις και να τον ακούς. Όχι να τον φέρνεις σε δύσκολη θέση και σίγουρα όχι για να τον κρίνεις.

Πηγή:  http://divorcedmoms.com/