Η οικογένειά μου είναι η επιλογή μου ενάντια στη δική σου να φύγεις με μια άλλη…

Όταν επέλεξε να φύγει, δεν είχα άλλη επιλογή από το να ζήσω με αυτό, με αυτό που εκείνος αποφάσισε. Παρόλο που κάνω το καλύτερο που μπορώ ώστε να προχωρήσω μπροστά, εξακολουθώ και έχω απορίες… γιατί έκανε ότι έκανε, και πως μπορεί να ζήσει, έχοντας τα καλά με τον εαυτό του αφού προκάλεσε τόσο πόνο!

Πώς μπορεί να φύγει κάποιος; Πώς μπορείς να είσαι οικογενειάρχης τη μια μέρα και την άλλη όχι; Πόσο εγωιστής πρέπει να είσαι για να φύγεις έτσι απλά;

Έκανε επιλογές. Επέλεξε να με πληγώσει. Επέλεξε να πληγώσει τα παιδιά. Έκανε την επιλογή να μας αφήσει για μια γυναίκα που γνώρισε στο facebook. Έκανε την επιλογή να φύγει μακριά. Κανείς δεν τον έβαλε να το κάνει αυτό. Το έκανε απλά επειδή η ελευθερία του ήταν πιο σημαντική από την ίδια του την οικογένεια.

Εγώ πάλι, δεν επέλεξα να γίνει τίποτα από αυτά, αλλά είμαι υποχρεωμένη να το δεχτώ και να ζήσω με αυτήν του την επιλογή!

Δεν είναι απλά ότι έφυγε μακριά από μένα. Είναι πως έφυγε και από τα παιδιά επίσης. Απλά έφυγε από τα πάντα.

Η επιλογή του με άφησε με αναπάντητα ερωτήματα.

Πώς το κάνει αυτό κάποιος;

Πώς παρατάς τα πάντα και για τα οποία έχεις μοχθήσει να αποκτήσεις;

Πώς γίνεται να μην είσαι εκεί για τα παιδιά σου;

Πώς μπορείς να φεύγεις μακριά και να βλέπεις τον ίδιο σου το γιο στεναχωρημένο;

Πώς μπορείς να φεύγεις μακριά και να αφήνεις το χρόνο πού τα παιδιά σου δικαιούνται για να ζήσεις μια νέα ζωή;

Πώς αντέχεις τον ίδιο σου τον εαυτό, γνωρίζοντας πως το παιδί σου είναι ξαπλωμένο στο κρεβάτι, και κλαίει επειδή θέλει τον μπαμπά του να γυρίσει σπίτι;

Αλήθεια πώς μπορείς να είσαι εντάξει με τον πόνο που τους προκάλεσες;

Τίποτα από αυτά δεν είναι εντάξει! Τίποτα!

Με πονάει να τα βλέπω τόσο πληγωμένα. Εσύ όμως δεν βλέπεις τον γιο σου να κλαίει το βράδυ. Δεν ζεις τον πόνο στα μάτια του.  Δεν ακούς τον θυμό στη φωνή του. Δεν λαμβάνεις τον πόνο αυτόν –εγώ ναι! Το χειρότερο κομμάτι στην ιστορία αυτή είναι πως κανείς δεν μπορεί να το πάρει μακριά. Κανείς δεν μπορεί να διώξει αυτόν τον πόνο και αυτήν τη στεναχώρια. Δεν το επέλεξα εγώ για αυτόν. Ότι και να κάνω για να τον κάνω να νιώσει καλύτερα, δεν είναι αρκετό. Δεν μπορώ να του πάρω τον πόνο που τον έχει κατακλύσει!  Πώς νομίζεις λοιπόν πώς όλα είναι καλά;

Για μια ακόμα φορά, μαζεύω εγώ τα συντρίμμια που προκάλεσες!

Πάντα φρόντιζα να επιλύνω τα προβλήματα που είχες. Εξαφανίσου.. ναι εξαφανίσου, για το χάος που άφησες πίσω σου, και που εγώ καλέστηκα για μια ακόμα φορά να αντιμετωπίσω και να τα αφήσω όλα εντάξει και τακτοποιημένα για σένα.

Μου έλεγε ψέματα όλον αυτόν τον καιρό. Έλεγε ψέματα στα παιδιά. Όλα είναι ένα ψέμα. Πώς γίνεται να ‘ναι τόσο ανειλικρινής; Πώς γίνεται να φέρεται σαν να μην έχει συμβεί τίποτα απολύτως;

Έχτισα μια ζωή μαζί του. Δημιούργησα μια οικογένεια μαζί του. Σχεδίαζα ένα μέλλον μαζί του. Προφανώς δεν θέλησε ποτέ τη ζωή αυτή. Εξάλλου το παραδέχτηκες και ο ίδιος αφού μου είπε πως οι άνθρωποι μπορεί να θελήσουν να φτιάξουν την οικογένεια τους και μετά να αποφασίσουν πως δεν θέλουν να την έχουν πια και να φύγουν.

Όχι, δεν το θέλουν αυτό συνήθως. Δεν είναι συνηθισμένη επιλογή αυτή. Αυτή ήταν δική του επιλογή.

Και στην ερώτηση γιατί το κάνει αυτό και απάντησε πως συμβαίνουν αυτά!

Αυτά δεν γίνονται απλά. Για μια ακόμα φορά, ήταν μια επιλογή που έκανες.

Επέλεξες λάθος, θα επιλέγω πάντα σωστά

Δεν κάνω τίποτα χωρίς τα παιδιά. Όπου και αν πάω τα παίρνω μαζί μου. Όχι μόνο γιατί πρέπει, αλλά επειδή το θέλω. Είναι η δικιά μου επιλογή. Πολύ συχνά αργούμε να πάμε κάπου ή γυρνάμε σπίτι πολύ αργά το βράδυ ή μπορεί κάτι να έχουμε ξεχάσει να πάρουμε, αλλά τα καταφέρνουμε.

Είπε πως δεν νομίζει πως μπορώ να ζήσω μακριά του. Λοιπόν μάντεψε! Τα πάω μια χαρά χωρίς εσένα. Τα πάω εξαιρετικά! Μπορώ και τα κάνω όλα μόνη μου και βασίζομαι στον εαυτό μου!

Το μεγάλωμα των παιδιών μου έχει πολύ άγχος και στρες αλλά δεν θα το άλλαζα για τίποτα. Έχω τα παιδιά και αυτό μου είναι αρκετό. Τα αγαπώ πιο πολύ από οτιδήποτε. Παλεύω για να τους δώσω τα καλύτερα: τον καλύτερο εαυτό μου, όλο μου το χρόνο. Παλεύω. Κάθε μέρα που περνάει.

Κάθε μέρα που περνάει βεβαιώνομαι πως “αγκαλιάζω” τα λάθη τους, τα αποδέχομαι τραγουδώ μαζί τους, γελάμε μαζί, τα γαργαλάω, καθόμαστε στο πάτωμα και παίζουμε, τα κρατάω σφιχτά όταν φοβούνται, και επισκεπτόμαστε ανελλιπώς το μπάνιο πέντε φορές το βράδυ. Αυτές είναι οι επιλογές μου στην κατάσταση αυτή την οποία αναγκάζομαι να αποδεχτώ. Την οποία εσύ με έβαλες!

Κάνω τα παιδιά να αισθανθούν πως είναι το μεγαλύτερο πράγμα στη ζωή μου και πραγματικά είναι. Αξίζουν τη μάχη αυτή! Τα παιδιά είναι η επιλογή μου. Εγώ αξίζω να δώσω τη μάχη αυτή, για τον εαυτό  μου! Η οικογένεια αξίζει τη μάχη αυτή!

Αυτή η οικογένεια είναι η δική μου επιλογή μου! Επιλογή ενάντια στη δική σου!

Πηγή: http://divorcedmoms.com/

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας την ιστορία σου με email στο info@singleparent.gr κι εμείς θα τη δημοσιεύσουμε εντελώς ανώνυμα!
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ