Η μονογονεϊκή ζωή είναι ένας δύσκολος δρόμος

Είμαι ιδιωτική υπάλληλος και εργάζομαι περισσότερες από 8 ώρες τη μέρα. Είμαι και εγώ μονογονέας και έχω ένα κοριτσάκι 8 ετών. Κάθε πρωί περνάει το σχολικό στις 06.30 για να την πάρει άρα εγώ ξυπνάω κάθε μέρα από τις 4 για να της φτιάξω πρωινό, να την κάνω μπάνιο, να περάσει το σχολικό και να είμαι στο γραφείο στις 8. Το σχολικό την αφήνει στο σπίτι στις 4 το μεσημέρι και την παραλαμβάνει η γειτόνισσα του επάνω ορόφου. Αργά το απόγευμα που επιστρέφω, με περιμένει για να φάμε μαζί αλλιώς δεν τρώει και την βοηθάω με τα μαθήματά της.

Τα Σαββατοκύριακα, ο χρόνος με τη μικρή επιβάλλεται. Πρέπει να έχεις χρόνο να την κάνεις να καταλάβει γιατί είμαστε οι δυο μας και όχι οι τρείς μας, να την κάνω να καταλάβει τον χωρισμό μου με τον μπαμπά της για λόγους που δεν κατανοεί εντελώς. Δεν είναι πάντα εύκολο αλλά κάνω τα αδύνατα δυνατά να της δείξω ποια θα είναι η ζωή μας τώρα και πως θα είναι από εδώ και πέρα. Και επειδή δουλεύω μόνο εγώ στην οικογένεια, πρέπει να υπολογίσω τα πάντα. Από το φαγητό, το ντύσιμο και τους λογαριασμούς, μέχρι τα έκτακτα έξοδα ή τα έξοδα της ημέρας, δηλαδή έναν καφέ που μπορεί να πάρω στη δουλειά ή το κουλούρι που θα πάρει η μικρή στο σχολείο. Ο δρόμος της μονογονεϊκής ζωής είναι δύσβατος και σπαρμένος με…ψίχουλα!

Αυτή είναι η καθημερινότητά μας τα τελευταία 5 χρόνια που χώρισα με τον άντρα μου. Δεν είναι εύκολο να είμαι μαμά, μπαμπάς, υπάλληλος και νταντά ταυτόχρονα και όλες οι ευθύνες να περνάνε μόνο από τα δικά μου χέρια. Αλλά δεν έχω άλλη επιλογή. Πρέπει να είμαι δυνατή και γερή για να ανταπεξέλθω σε αυτό που μου έφερε η ζωή.

Τον χωρισμό μου με τον άντρα μου δεν τον βλέπω σαν καταστροφή, περισσότερο σαν ευλογία θα έλεγα. Από εκείνη τη μέρα αντιμετωπίζω όλες τις ευθύνες χωρίς να έχω κανέναν στον οποίο να μπορώ να βασιστώ , να νιώσω ασφάλεια ή να με βοηθήσει ηθικά και πρακτικά. Μπορεί να απέτυχα σαν σύζυγος αλλά δεν σκοπεύω να αποτύχω και σαν μητέρα. Έχω πολύ πόνο μέσα μου για ό,τι έγινε και πολλή ντροπή για το λάθος μου να διαλέξω τον συγκεκριμένο άνθρωπο για άντρα μου μα είμαι εδώ και παλεύω. Με τις αντιφάσεις, τους φίλους που φεύγουν, τους γονείς μου που δεν καταλαβαίνουν, τον πρώην μου που λέει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι, το μακρύ και το κοντό του καθενός, το χαράτσι που έρχεται κάθε δίμηνο χωρίς να ρωτάει αν έχω να πάρω παπούτσια της κόρης μου για να βγάλει τον χειμώνα.

Ο πόνος μου ο αγώνας να επιβιώσω και η πίκρα που έχω για όλη την κατάσταση, το βάρος που η ζωή ανέβασε στους ώμους μου είναι αυτό που είμαι σήμερα. Όταν παντρευόμουν πρίν 9 χρόνια, δεν μου περνούσε ούτε σαν ιδέα από το μυαλό ότι θα έκανα το ταξίδι αυτό μόνη μου χωρίς συνοδοιπόρο, χωρίς κανέναν να πάρει για λίγο το φορτίο μου, να μου πει μια καλή κουβέντα, να μου λέει όταν «πέφτω» ότι αξίζει να προσπαθώ, ότι η κόρη μου θα μου ζωγράφιζε χαμόγελα όποτε με έβλεπε λυπημένη και θα σκούπιζε τα δάκρυά μου όποτε έκλαιγα.

Είμαι περήφανη όμως. Μπορεί να μην είμαι τέλεια στα μάτια του πρώην άντρα μου ή των φίλων μου, αλλά στα μάτια του παιδιού μου είμαι εκείνη που δεν θα το αφήσει ποτέ και θα το κάνει πάντα να αισθάνεται ότι η μαμά του το αγαπάει και το χρειάζεται. Αυτό είναι μονογονέας!

Μαργαρίτα

 Περιμένουμε και τη δική σας εμπειρία με email, στο info@singleparent.gr
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σας δεδομένων και σας διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σας θα παραμείνει μυστική.