fbpx

Η μητέρα μου έκανε ό,τι μπορούσε για να με κρατήσει μακριά από τον πατέρα μου!

| 18 Μαΐου 2016
ADVERTISEMENT

Είμαι ένα 36χρονος ευτυχισμένος σύζυγος και πατέρας δύο πανέμορφων παιδιών.Ενός κοριτσιού και ενός αγοριού. Μεγάλωσα μόνο με την μητέρα μου και όταν πήγα 22, αποφάσισα να βρω τον πατέρα μου.

Μετά από μια ολόκληρη ζωή μίσους που έτρεφα για εκείνον, εμφανίστηκα στο κατώφλι του σπιτιού του μία ημέρα. Του άνοιξα την καρδιά μου, του μίλησα για τα χρόνια του θυμού και της στενοχώριας ενός μικρού αγοριού με πληγωμένη καρδιά και ο ίδιος δεν με διέκοψε καθόλου. Στη συνέχεια με ευχαρίστησε για την παρουσία μου και για την ειλικρίνεια μου και με ρώτησε ήρεμα,αν ήθελα να ακούσω την «αλήθεια» του. Επέλεξε να μου δώσει γράμματα και φωτογραφίες. Με έστειλε σπίτι με ένα δέμα από αυτά και μου είπε να πάρω το χρόνο μου και ότι η πόρτα του ήταν πάντα ανοιχτή για να μιλήσουμε.


ADVERTISEMENT

Στα γράμματα, έμαθα για τον αγώνα, τον πόνο και την κόλαση που πέρασε ο μπαμπάς μου, προσπαθώντας να είναι μέρος της ζωής μου. Έμαθα πόσο κακιά ήταν η μητέρα μου. Διάβασα τα ποιήματα και το ημερολόγιό του, που βοήθησε να διαμορφώσουμε έναν άμεσο δεσμό μεταξύ μας, γιατί ήταν εκεί για μένα όλα αυτά τα χρόνια και πραγματικά νοιαζόταν. Έχασε όλη του τη ζωή. Η μητέρα μου έκανε ό, τι μπορούσε για να καταστρέψει τη φήμη του, τη ζωή του και να τον κρατήσει μακριά μου, μόνο και μόνο επειδή “δεν τον ήθελε πια” και τον ζήλευε πολύ.

Η μητέρα μου, με κράτησε μακριά από έναν καλό πατέρα. Έφταιγε για όλες τις άγρυπνες νύχτες που είχα περάσει και αναρωτιόμουν τι έκανα λάθος ή με τι είδους τέρας με συνέλαβε η μαμά μου. Και αναρωτιόμουν αν θα είχα την ίδια φρικτή μοίρα. Μου είπε τόσα πολλά ψέματα όλα αυτά τα χρόνια, για να με κάνει να τον μισώ όλο και περισσότερο και να με αναγκάσει να την λυπάμαι και να αισθάνομαι υποχρεωμένος να την φροντίζω,αφού ήταν μια φτωχή και καημένη μονογονέας.

Και εγώ εμφανίστηκα σε αυτό το ξένο κατώφλι μία ημέρα καλώντας τον έξω, σαν να μην είχε νικηθεί και πονέσει αρκετά. Και δεν είπε ούτε μία φορά μια κακή λέξη για τη μαμά μου. Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γινόταν,αν δεν είχα τα κότσια να πάω στην πόρτα του εκείνη την ημέρα. Ποτέ δεν θα γνώριζα αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο,που έχω την τιμή να αποκαλώ πατέρα.


ADVERTISEMENT

Ο μπαμπάς μου πέθανε πέρυσι. Είχα ζήσει μόλις 13 χρόνια μαζί του, αλλά με έκανε τον άνθρωπο και τον πατέρα που είμαι σήμερα. Για το μόνο που λυπάμαι, είναι που δεν χτύπησα την πόρτα του και δεν τον απάλλαξα από τον πόνο του νωρίτερα.

Για όλα τα «παιδιά» που αναρωτιούνται, μην περιμένετε. Πηγαίνετε να βρείτε τις απαντήσεις σας τώρα!

Πηγή: http://timetoputkidsfirst.org/

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ