Η μάνα του φονιά

Σάμπως και η ίδια δεν το σκέφτηκε πολλές φορές; Για να βγει ο γιος της έτσι, προφανώς η ίδια κάπου είχε διαπράξει ένα τραγικό λάθος. Ατελείωτα βράδια αναλογιζότανε βήμα προς βήμα όλη τη ζωή της από την γέννηση του και μετά μπας και το ανακαλύψει αλλά ακόμα δεν είχε καταφέρει να εντοπίσει κάτι.

Από την Κέλλυ Σ.

Ο Μιχάλης γεννήθηκε ένα χαρούμενο μωράκι. Έφερε ανείπωτη ευτυχία στο νεαρό ζευγάρι που στα μάτια του είδαν τη σφραγίδα του έρωτα τους. Μεγάλωσε με αγάπη. Δεν τον κακόμαθε. Αλλά δεν του στέρησε και κάτι. Μέση οικογένεια, μεσαία οικονομικά. Του άρεσε ο αθλητισμός και τον πήγαινε όπου μπορούσε. Υποτίθεται αυτό θα αύξανε κιόλας την ευγένεια και την ηθική του. Και όμως. Παιδί με πολλές παρέες και με επιτυχίες στα κορίτσια στην εφηβεία του, ουδείς θα μπορούσε να προβλέψει την εξέλιξη του. Δεν έμπλεξε ποτέ με παλιοπαρέες, δεν κάπνιζε, δεν έπαιρνε ναρκωτικά, δεν είχε φτάσει ποτέ καν στα αυτιά της έρημης μάνας κάποια φήμη ότι ο γιος της ήταν βίαιος.

Όλος ο περίγυρος είχε να το λέει από τα μικράτα του. Ο Μιχάλης ήταν το τέλειο παιδί. Χαμογελαστός, υπάκουος, μελετηρός, φιλικός. Μόνο αυτή είχε από πολύ παλιά, από το νήπιο ακόμα, κάποια σημάδια περίεργα. Που τότε φυσικά ούτε που τους έδινε σημασία. Στιγμιαία μόνο την προβλημάτισαν αλλά μετά τα ξεχνούσε. Ένα βλέμμα του για παράδειγμα, όταν η ξαδέρφη του, του πείραζε κάποιο παιχνίδι. Ένα νευρικό τίναγμα του ώμου αν κάποιο παιδάκι έφτανε πριν από αυτόν στην τραμπάλα. Όμως δεν μπορεί να ήταν αυτό ενδεικτικό για την τωρινή κατάληξη. Δεν ήταν δυνατόν. Σάμπως ήταν το πρώτο παιδί που διεκδικούσε και θύμωνε για ασήμαντες αφορμές;

Έτσι έλεγε στον εαυτό της και ηρεμούσε λίγο την ταραγμένη της ψυχή. Σταματούσε το χέρι της από το να βλάψει τον εαυτό της και το μυαλό της από το να την γεμίζει ενοχές για το γέννημα της.

Αναθεμάτιζε άπειρα βράδια τον εαυτό της για όσες φορές τον μάλωσε για ασήμαντη αφορμή, απλά και μόνο επειδή η ίδια ήταν κουρασμένη. Έκλαψε για κάθε στιγμή που δεν έπαιξε μαζί του γιατί είχε δουλειές. Σκέφτηκε ξανά και ξανά να αφαιρέσει τη ζωή της από ενοχές. Μέχρι και…

Η συνέχεια εδώ

*το παραπάνω κείμενο είναι κομμάτι της συνεργασίας μας με το thebluez.gr. Για θέματα αναδημοσίευσης και πνευματικής ιδιοκτησίας, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί τους.