Γιατί τόση μεγάλη πίεση μετά το διαζύγιο να βρω κάποιον “να μου αξίζει”;

Καλησπέρα σας,

Ήθελα να σας γράψω μερικές σκέψεις μου για κάτι που βιωνω μετα το διαζυγιο μου.

Χωρισα οταν ημουν στις αρχες των 30 μου, κi ενω στην πραγματικοτητα δεν ειχα καμια προθεση να ερωτευτω ξανα ή να κανω οτιδηποτε αλλο εκτος απο το να μεγαλωσω τα παιδια μου, ο ερωτας μου ξαναχτυπησε την πορτα. Δεν απαντησα αμεσως… για την ακριβεια το δουλεψα πολυ μεσα μου με την βοηθεια της ψυχολογου μου,  και τα λογια που με επεισαν ηταν “η μοναξια σου θα γινει τροχοπεδη για τα αγορια σου οταν ερθει η ωρα να ανοιξουν τα φτερα τους. Θα ειναι καλυτερα εαν ξερουν οτι αφηνουν την μανα τους σε καλα χερια, χωρις να εχουν την εννοια της, κ ετσι πρεπει!”.

Ο συντροφος μου, δεν ειναι τελειος. Οπως ολοι μας, εχει τα ελλατωματα του, με μια διαφορα. Δεν τολμαω να συζητησω καποιο παραπονο μου με φιλες μου, γιατι ανθρωπος ειμαι κι εγω, θα με παρει το παραπονο, λογω κουρασης, λογω ταμπεραμεντου, για χιλιους λογους… δεν τολμαω να πω λοιπον παραπονο ή οτιδηποτε μη 110% θετικο για την σχεση μου κι η πρωτη κουβεντα ειναι “να χωρισεις!”.

Να χωρισω γιατι ο συντροφος μου δεν βρισκει δουλεια
Μεταφραση δική τους: “Δεν ενδιαφερεται που το παιδι του δεν εχει και του πουλιου το γαλα”
Να χωρισω γιατι γυρισα σπιτι και δεν ειχε πλυνει τα πιατα
Μετάφραση δική τους: “Σε θελει σκλαβα κι ειναι ενα τεμπελοσκυλο που δεν κανει τίποτα!”.
Να χωρισω γιατι παιζει παιχνιδια στον υπολογιστη
Μεταφραση: “Ειναι τεμπελης!”

Νιωθω οτι περνανε μονιμως την σχεση μας απο μικροσκοπιο… δεν το ειχα αυτο οταν ημουν παντρεμενη με τον πρωτο μου αντρα (που σημειωτεον ο,τι ελλατωμα μπορει να φανταζεστε, αυτος το ειχε τρις χειροτερο συν ενα καρο ψυχο-προβληματα!). Με ρωτανε πολυ συχνα “πως τα πατε με τον Τ;”. Κανεις δεν με ρωταγε οταν ημουν παντρεμενη με τον Γ και παντα μα παντα θα εστιασουν στα αρνητικα, στα ελλατωματα, τα οποια ανεξαρτητου αντικειμενικης σοβαροτητος ή εστω υποκειμενικης σημασιας για εμενα, ειναι ΟΛΑ ανεξαιρετως αιτια για χωρισμο!!

Επειδη δεν θελω να αναρωτιεστε, τα παραπονα μου ειναι οτι θεωρω πως δεν με βοηθαει αρκετα στο μαζεμα του σπιτιου κι οταν με βλεπει κουρασμενη, δεν κραταει το μωρο οικειοθελως να κοιμηθω λιγακι (εχουμε κι ενα μωρακι μαζι συν τα δυο απο τον πρωτο μου γαμο). Δεν εχω τιποτα να πω για τον χαρακτηρα του. Ειναι υπεροχος πατερας ΚΑΙ στα τρια παιδια, με στηριζει, με ηρεμει, με γειωνει οταν χρειαζεται, ειναι ο βραχος μου! Ποτε δεν μου εχει φερθει χωρις σεβασμο, ποτε δεν με εχει χαρακτηρισει και εννοειται δεν εχει σηκωσει χερι ποτε!!

Ειμαι σιγουρη οτι οι φιλες που λενε “χωρισε” σε αυτα τα ελλατωματα, δεν εχουν τον Κυριο Τελειο στο σπιτι! Εαν οι δικοι τους αντρες βλεπουν πιατα απλυτα και τα πλενουν χωρις να τους το πουν, τοτε εχουν καποιο αλλο ελλατωμα αλλου…γιατι πολυ απλα ΟΛΟΙ εχουμε ελλατωματα.

Γιατι τοσο μεγαλη πιεση μετα το διαζυγιο να βρω κάποιον “να μου αξιζει;” Και ποιος θα το κρινει αυτο;
Δηλαδη οι σχεσεις ειναι “α δεν μου ταιριαζει αυτο το μικροσπικο πραγματακι, ας χωρισουμε”; Τι ειναι, κυπελο μιας χρησης;
Που πηγε το “δουλευω την σχεση μου”, που πηγε το “συζηταω και λυνω τα προβληματα μου;”
Στο κατω κατω δεν ειναι μια απλη περαστικη σχεση, ειναι ο βιολογικος πατερας του ενος απο τα παιδια μου και ο πατριος κι η πατρικη φιγουρα στα αλλα δυο!!

Πλεον δεν μιλαω πουθενα, δεν εχω που να εκμυστηρευτω τιποτα και δεν εχω που να βγαλω την προσωρινη εστω, αρνητικη μου ενεργεια. Αισθανομαι…μονη μου!!
Λεω απλα “μια χαρα ειμαστε, τέλεια” οταν με ρωτανε πως τα παμε.

Δεν θελω να χωρισω! Δεν θεωρω οτι αυτά τα παράπονα, ειναι αιτία χωρισμου, ουτε θεωρω (και ουτε θελω κιολας) να βρω “Καλυτερο” αντρα. Με αυτον ταιριαζουν τα χνωτα μου βρε αδερφε, οπως ειναι… ακαταστατος, ανετος, λογικος, συγκροτημενος, αστειος… κ ας ειναι το σπιτι ανω κατω, κ ας μην εκανε τα πιατα!!

Με μαζευει ομως καθε φορα που πεφτω στα πατωματα, μου δινει κουραγιο, δεν με αφηνει να τα παρατησω αλλα δεν με πιεζει κιολας, αγαπαει τα παιδια που εχουν γινει ΜΑΣ, οχι ΜΟΥ, ειναι καλος και στοργικος πατερας κι αυστηρος οπου χρειαζεται. 

Ναι θα ηθελα να ειναι στον υπολογιστη λιγοτερες ωρες.
Ναι θα ηθελα να μην χρειαζεται να του λεω αναλυτικα τι θελω να κανει στο σπιτι (στα υπερ, τα κανει ΑΜΕΣΩΣ ομως, οχι σαν μερικους που κανουν ωρες ή μερες να κανουν μια δουλεια που ζητησες).
Ολες θα θελαμε κατι απο τον συζυγο μας περισσοτερο κ ας μην το παραδεχονται οι φιλες μου!!

Ναι, δεν ειναι τελειος, αλλα στην ατελεια μας κι οι δυο, τα σπασμενα μας κομματια, κόλλησαν μεταξυ τους. Γι’αυτο οταν τυχει να σας εκμυστηρευτω καποιο παραπονο, ετσι για να αποφορτιστω βρε αδερφε, μην μου πειτε “χωρισε!”. Να ειστε σιγουρες οτι ακομα και σοβαρο να ειναι το προβλημα μου, θα προσπαθησω πρωτα να το φτιαξω και μετα να χωρισω. Το οφειλω και στην σχεση μου και στα παιδια μου!

Μαρίνα

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ