Γιατί τα λάθη μου να τα πληρώνει το παιδί μου;

Παντρευτήκαμε από έρωτα και απόλυτα συνειδητοποιημένοι ότι το θέλαμε. Δύο χρόνια μετά ήρθε στη ζωή μας ο γιός μας. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να ανοίξουμε εταιρία στο αντικείμενό μου και να την αναλάβω εγώ μιας που με απέλυσαν και  δεν είχαμε άλλα έσοδα εκτός από τη δουλειά του. Κι εκεί αρχίσαν όλα…

Ήμασταν ενθουσιασμένοι που ανοίγαμε κάτι δικό μας αλλά η καινούρια μου δουλειά δεν είχε 8ωρο δεν είχε καν ωράριο. Δούλευα από τις 7 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ. Δεν έβλεπα το παιδί μου ούτε τον άντρα μου, ούτε τους φίλους μου, ούτε κανέναν. Δεν ήμουν γυναίκα, μητέρα ή άνθρωπος, ήμουν μηχάνημα. Ακόμη και στον ύπνο μου δούλευα γιατί δεν είχαμε λεφτά οπότε εγώ ήμουν στις πωλήσεις, εγώ στο λογιστήριο, εγώ στις παραγγελίες, εγώ στη γραμματεία εγώ παντού. Φυσικά καμία βοήθεια από εκείνον.

Άρχισα να έχω νεύρα, από την αϋπνία και τη κούραση. Τη θέση μου δεν τη σκεφτόταν ποτέ κανείς, αν έχω ανάγκες, αν είμαι όλη μέρα νηστική γιατί δεν προλάβαινα να μαγειρέψω, αν ήθελα να δω κι εγώ λίγο το παιδί μου. Ένας άνθρωπος ιδιως ο άντρας μου, δεν βρέθηκε να πεί «Άστο δεν πειράζει, θα το κάνω εγώ». Όχι κανείς. Αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε και να λέω τα προβλήματά μας, στη κολλητή μου και νονά του γιού μας. Το σεξ ανύπαρκτο, οι καυγάδες καθημερινοί. Ώσπου μια μέρα, δεν άντεξε και μου τα είπε όλα. Ότι το έχουν κάνει δυο φορές, ότι ήθελε να είναι ειλικρινής μαζί μου έστω και τότε, ότι δεν ήθελε να νομίζω πως φταίω εγώ που ο άντρας μου ήταν έτσι μαζί μου, ότι φοβόταν μήπως ήταν έγκυος. Δεν πίστευα στ’ αυτιά μου νόμιζα ότι αστειευόταν. Στο τέλος μου είπε «Συγγνώμη έγινε 1-2 φορές δεν θα ξαναγίνει σου το υπόσχομαι».  Και τί να το έκανα που δεν θα ξανα-γινόταν αφού είχε ήδη γίνει; Θα τους συγχωρούσα και όλα ξαφνικά θα ήταν μια χαρά; Δεν μπορώ να σας περιγράψω τον κόμπο που ένιωθα στο στομάχι, το κενό, τη προδοσία. Πρώτη φορά τα είχα τόσο πολύ χαμένα, πρώτη φορά δεν ήξερα τι να κάνω. Σκέφτηκα να φύγω αλλά δεν ήθελα να αφήσω το παιδί μου στα χέρια του. Περίμενα να γυρίσει από τη δουλειά, και μόλις ήρθε το σχολικό και έφερε τον μικρό, μάζεψα μερικά ρούχα και πράγματα σε μια τσάντα πήρα το παιδί και χωρίς να πω κουβέντα, άνοιξα τη πόρτα και έφυγα. Δεν με αναζήτησε, κατάλαβε…

Κατέβηκα στα ΚΤΕΛ και πήρα το πρώτο λεωφορείο για το χωριό της μητέρας μου. Θα κάναμε διακοπές, θα ξεκουραζόμασταν και κυρίως θα έβλεπα το παιδί μου, που το στερήθηκα τόσους μήνες. Στην αρχή έπαιρνε ο δικηγόρος του και προσπαθούσε να με τρομοκρατήσει με βλακείες για αρπαγή ανηλίκου και εγκατάλειψη συζυγικής στέγης αλλά εγώ είχα ήδη πάει στην Αστυνομία και είχα δηλώσει ότι έφευγα. Τότε κάλμαρε και άρχισε να μιλάει για συναινετικό. Του είπα πως υπογράφω ό,τι θέλει αρκεί να μην με ξαναενοχλήσει. Του χάριζα τα πάντα αρκεί να μην τον ξαναέβλεπα και εννοείται πως δεν θα του στερούσα το παιδί του και πώς μπορούσε να το βλέπει όποτε ήθελε, ακόμη και να το κατεβάζω εγώ στην Αθήνα για να μην στερηθεί ο γιός μου τον πατέρα του. Αλλά εμένα δεν θα με έβλεπε ποτέ ξανά.

Αποφάσισα να μείνουμε μόνιμα στη μητέρα μου, βρήκα μια δουλειά εκεί κι είχαμε αρχίσει να συνηθίζουμε και να μας αρέσει. Μετά από λίγους μήνες ο πρώην άντρας μου αραίωσε. Ανέβαλλε τις συναντήσεις του με το παιδί, δεν έπαιρνε να μάθει τι κάνει κι όταν τον έπαιρνε το παιδί σπάνια απαντούσε. Μια φορά μάλιστα κατέβηκα στην Αθήνα, του τον πήγα σπίτι να τον δεί κι όταν χτύπησα τη πόρτα δεν ήταν μέσα ενώ υποτίθεται ότι μας περίμενε. Φαντάζεστε τον μικρό κλάμα που περίμενε να δεί τον μπαμπά του και εκείνος, τον είχε στήσει. Έκλαιγε σε όλη την επιστροφή ώσπου τον πήρε ο ύπνος.

Η συμπεριφορά του ήταν παράξενη και υποψιάστηκα πως κάτι έτρεχε αλλά δεν ήξερα τι. Μια μέρα με πήρε ο άντρας της κουμπάρας μου σε τραγική κατάσταση και μου είπε πως η γυναίκα του, του ζήτησε να χωρίσουν γιατί ήταν έγκυος με άλλον. Όταν του είπα ποιος ήταν ο άλλος, έπεσε απ’ τα σύννεφα. Δεν ήθελα να του πω τίποτα τόσο καιρό γιατί πίστεψα τη «φίλη» μου πως ήταν κάτι παροδικό που μπορεί να χάλασε ολοκληρωτικά τον γάμο μου αλλά δεν ήθελα να χαλάσει και τον δικό της. Τελικά η σχέση της με τον άντρα μου, δεν ήταν απλά μια περιπέτεια. Δεν της κρατώ κακία, αλήθεια. Της τον χαρίζω…

Έχουν περάσει δυο χρόνια από τότε. Ο πρώην άντρας μου έχει κάνει καινούρια οικογένεια με την κουμπάρα μας και έχει σχεδόν εξαφανιστεί, δεν παίρνει τηλέφωνο το παιδί και δεν ζητάει να τον δεί. Ο γιός μου υπάρχουν φορές που ρωτάει που είναι ο μπαμπάς του, που τον ζητάει, και άλλες που αποφεύγει το θέμα. Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε παιδοψυχολόγο γιατί είναι πολύ κλειστό παιδάκι και φοβάμαι πως αυτό οφείλεται στην απουσία του μπαμπά του. Εννοείται πως δεν του έχω πεί τίποτα για τη νονά του και για το αδερφάκι του αλλά κάποια στιγμή δικαιούται να ξέρει. Έχω δοθεί ολοκληρωτικά στο γιο μου και δεν χωράει τίποτα άλλο στη ζωή μου αυτή τη στιγμή. Να προσέχετε πολύ ποιόν παντρεύεστε , τι φίλους κάνετε, τι αποφάσεις παίρνετε. Οι επιλογές μας δεν τιμωρούν μόνο εμάς, πολλές φορές τιμωρούν χωρίς να φταίνε και τα παιδιά μας και αυτό είναι που με πικραίνει σήμερα. Εγώ τα λάθη μου να τα πληρώσω αλλά γιατί να τα πληρώνει και το παιδί μου;

Ντίνα

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.