fbpx

Γιατί οι διαζευγμένοι γονείς δεν θεωρούνται μονογονείς;

| 18 Νοεμβρίου 2015
ADVERTISEMENT

Ο πρώην σύζυγος μου ζει εδώ και πέντε χρόνια στο εξωτερικό. Χωρίσαμε επίσημα τον Ιανουάριο του 2012. Αν και στα χαρτιά είχαμε συμφωνήσει για κοινή επιμέλεια, στην πράξη αυτό δεν γίνεται τελικά, εξαιτίας την απόστασης. Οπότε εγώ είμαι εκείνη που ασκεί την επιμέλεια των παιδιών.

Δεν περίμενα ότι το γεγονός πως θεωρώ τον εαυτό μου μονογονέα, θα προκαλούσε τέτοια κριτική. Αρκετοί άνθρωποι μου έχουν πει ότι δεν είμαι μόνη μητέρα επειδή ο πατέρας των παιδιών μου συμμετέχει ενεργά στη ζωή τους!


ADVERTISEMENT

Ο πρώην σύζυγος μου και εγώ έχουμε γενικά καλές σχέσεις. Υπάρχουν κάποια θέματα, όπως είναι φυσιολογικό όταν δυο διαζευγμένοι γονείς προσπαθούν μαζί να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, σε δυο διαφορετικά σπίτια, που απέχουν περίπου 8000 μίλια. Σχεδόν καθημερινά επικοινωνεί με τα παιδιά, μέσω facetime, μηνυμάτων ή email. Τα επισκέπτεται μερικές μέρες κάθε μήνα καθώς και στις διακοπές και στις σχολικές αργίες. Πληρώνει διατροφή και για εκείνα και για εμένα. Εγώ προσπαθώ να είμαι ευέλικτη και να βοηθώ την επικοινωνία του με τα παιδιά.

Δείτε σχετικά: Μονογονείς εναντίον μονογονέων

Το πρόγραμμα αυτό δουλεύει. Είναι τέλειο; Όχι, αλλά θα μπορούσαν τα πράγματα να ήταν χειρότερα. Βέβαια θα μπορούσαν να ήταν και καλύτερα. Είμαι μόνη μητέρα; Εξαρτάται από τον ορισμό σου, από το πώς έχεις τον μονογονέα στο μυαλό σου. Κατά τη γνώμη μου ΝΑΙ είμαι.


ADVERTISEMENT

Έχω κάνει πολλές συζητήσεις πάνω σε αυτό το θέμα με την μητέρα μου, που και εκείνη έχει υπάρξει μόνη μητέρα. Αργότερα ξαναπαντρεύτηκε και ο γάμος της κράτησε και κρατάει εδώ και 25 χρόνια. Αλλά όταν πέθανε ο πατέρας μου (εγώ ήμουν 13 και ο αδελφός μου 10), μας μεγάλωσε μόνη της. Είχε λίγα χρήματα, καμία οικονομική ενίσχυση και σχεδόν καθόλου συναισθηματική υποστήριξη από την οικογένεια και τους φίλους της. Ήταν πραγματικά μόνη. Μετά από πολλά χρόνια σαν νοικοκυρά, αναγκάστηκε να βρει δουλειά για να μας συντηρήσει.

Η εμπειρία της μητέρας μου σαν μονογονέας και η δική μου δεν είναι ίδιες. Το αναγνωρίζω. Έζησα και τις δυο καταστάσεις (τη μια σαν παιδί και την άλλη σαν μητέρα) και δεν πιστεύω ότι ούτε η μια περίπτωση ούτε η άλλη αντιπροσωπεύουν καλύτερα το πως είναι να είσαι μονογονέας.

Η μητέρα μου ήταν χήρα και εγώ είμαι διαζευγμένη, ο πρώην μου συμμετέχει στη ζωή των παιδιών μου ενώ ο πατέρας μου δεν μπορούσε να συμμετάσχει στη δική μου. Υπάρχουν όμως και αρκετές ομοιότητες μεταξύ μας. Αυτές είναι που, πιστεύω, κάνουν ένα χωρισμένο γονιό ΚΑΙ μονογονέα.

Ας αγνοήσουμε προς το παρόν το θέμα των χρημάτων. Το να είσαι μόνος γονιός είναι τρόπος σκέψης, ανεξάρτητα από το πόσο συμμετέχει ο/η πρώην σύζυγος στη ζωή των παιδιών.

Οι χωρισμένοι γονείς δεν ξεκουράζονται ποτέ. ΠΟΤΕ. Ακόμα και όταν δεν είναι μαζί με τα παιδιά τους ανησυχούν για εκείνα. Ειδικά όταν παραδίδουν τον έλεγχο στον άλλο γονιό.

Φυσικά μπορεί να νιώθουν και κάποια ανακούφιση στην ιδέα ότι τα παιδιά τους λαμβάνουν την φροντίδα του άλλου γονιού. Αλλά ακόμα και τότε, ανεξάρτητα από το πόσο ικανός είναι ο άλλος γονέας υπάρχει μια ανησυχία μέσα τους και νιώθουν ανακούφιση όταν τα παιδιά επιστρέφουν στο σπίτι.

Οι πιο δύσκολες στιγμές για τους χωρισμένους γονείς, συχνά είναι εκείνες που βρίσκονται με τα παιδιά τους. Είναι κυρίως εκείνες οι στιγμές που τα παιδιά αποζητούν τον άλλο γονιό, τον οποίο πλέον δεν βλέπουν τόσο συχνά ή ίσως και καθόλου. Ο κάθε μονογονέας θα ήθελε να προφυλάξει το παιδί του από αυτό τον πόνο.

Ένας γονιός μετά το διαζύγιο κουράζεται πολύ. Ειδικά οι παντρεμένοι γονείς δεν μπορούν να καταλάβουν πόσο δύσκολο είναι. Ο χωρισμένος  γονιός πρέπει να τα διαχειριστεί όλα μόνος. Τις διαδρομές από και προς το σχολείο, τις δραστηριότητες, τις βόλτες για παιχνίδι, τις δουλειές του σπιτιού, την αναζήτηση εφημερεύοντος φαρμακείου… δεν έχει σύζυγο να τον/την βοηθήσει.

Αν προσθέσεις σε όλα αυτά, τη δουλειά, τα οικονομικά προβλήματα και ίσως και ειδικές ανάγκες (του γονιού ή του παιδιού) γίνεται εμφανές το πόσο εξουθενωτικό, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά, είναι το να είναι κάποιος μονογονέας.

Φυσικά, κάποιοι χωρισμένοι γονείς, μπορεί να μην υποστηρίζονταν από τον/τη σύζυγό τους εξ αρχής και αυτό να ήταν μια από τις αιτίες που οδήγησαν στο διαζύγιο. Γεγονός όμως είναι, ότι αυτή η στήριξη απουσιάζει όταν είσαι χωρισμένος με παιδιά. Όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται περιστασιακά λίγη βοήθεια, μια αγκαλιά, την ασφάλεια που μπορεί να τους παρέχει ένας άλλος άνθρωπος.

Δεν είναι όλοι οι μονογονείς ίδιοι, λοιπόν. Για κάποιους τα πράγματα είναι πιο εύκολα και για κάποιους πιο δύσκολα. Το τι σημαίνει αυτό για τον καθένα, είναι ένα μεγάλο θέμα, όμως ένα είναι σίγουρο: Παρά τις δυσκολίες, η ζωή του μονογονέα έχει τις δικές της χαρές και δεν θα την άλλαζα με τίποτα!

Stacey Freeman
Πηγή: http://www.huffingtonpost.com/

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ