Γιατί επικοινωνείς μαζί μου μετά από τόσο καιρό απουσίας; Πού ήσουν στα δύσκολα;

Πέρασαν δύο χρόνια από το χωρισμό μας. Εσύ το ζήτησες. Επειδή σου είπα πως περιμένω το παιδί μας. Με αμφισβήτησες αρχικά για την εγκυμοσύνη, στη συνέχεια για την πατρότητα.

Έκλαψα το θυμάμαι καλά. Δε συγκινήθηκες. Απαίτησες να κάνω άμβλωση λες και θα πήγαινα να βγάλω το δόντι μου και όχι να ξεριζώσω από μέσα μου τον καρπό της σχέσης μας.

Έλεγες πως με αγαπάς αλλά δεν είσαι έτοιμος να γίνεις πατέρας.

Γιατί ποιος είναι έτοιμος να γίνει γονέας;

Όλοι φοβόμαστε την εγκυμοσύνη, την υγεία του παιδιού, τον τοκετό και τις ευθύνες.  Όμως ένα παιδί είναι ευλογία. Στο είχα πει και εσύ το αρνήθηκες.

Ζήτησες να σε καταλάβω και με παρακάλεσες να απομακρυνθούμε για λίγο, προκειμένου να βάλεις σε τάξη τις σκέψεις σου.  Σ’ άφησα γιατί έδειξα αξιοπρέπεια και ας πόνεσα. Μου γκρέμισες όλο μου τον κόσμο. Ένιωσα προδομένη και ταπεινωμένη. Δεν επικοινώνησες ποτέ μαζί μου. Στα δύσκολα ήσουν απών!

Δε νοιάστηκες για εμένα, για την υγεία μου, για τη οικονομική μου κατάσταση και για τα σχόλια της οικογένειάς μου και του κύκλου μας.

Εξαφανίστηκες λες και σε κατάπιε η γη. Χωρίς ενοχές. Χωρίς δεύτερες σκέψεις. Λες και δε σήμαινε τίποτα όλο αυτό που ζήσαμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια.

Δε σε στιγμάτισα και δε σε άγγιξα πουθενά!

Κι’ όμως αυτά τα δύο χρόνια δε σε ενόχλησα ποτέ. Δε σου παραπονέθηκα και δε σου ζήτησα να είσαι συμπαραστάτης στην εγκυμοσύνη και στον τοκετό.  Φέρθηκα λες και είχα πάει σε μια τράπεζα σπέρματος και το παιδί μου ήταν αγνώστου πατρός.

Γιατί επικοινωνείς μαζί μου μετά από τόσο καιρό απουσίας; Πού ήσουν στα δύσκολα; Τι ζητάς δύο χρόνια μετά έξω από την πόρτα του σπιτιού μου;

Η λέξη συγνώμη δε γιάνει τις πληγές.

Το παιδί μου δε σου ανήκει. Πατέρας είναι αυτός που σκιρτάει σε κάθε υπέρηχο. Που βλέπει τη κοιλιά της γυναίκας του να φουσκώνει και αγωνιά να δει το παιδί του. Γονέας είναι αυτός που είναι καλός σύντροφος. Που σέβεται και συμπαραστέκεται.

Εσύ δεν ήσουν τίποτα από όλα αυτά. Ένα μεγάλο τίποτα. Απών!

Φύγε δεν ανήκεις πια στη ζωή μου. Τα κλάματά σου και η συγνώμη σου δε με ακουμπάνε.  Όταν μεγαλώσει το παιδί μου θα  του πω πως είναι παιδί από τράπεζα σπέρματος. Ο γιος μου δε θέλω να έχει εσένα ως πρότυπο. Είσαι δειλός και δε φοράς παντελόνια.

Δεν αξίζεις να σε εμπιστευτώ ξανά…. γι’ αυτό φύγε χάσου για μια ακόμη φορά οριστικά και αμετάκλητα….

Δείτε ακόμη μία συγκλονιστική εξομολόγηση μίας φίλης.

Κατάφερε να δώσει τέλος στα βασανιστήρια της και να βρει δύναμη να απεγκλωβιστεί από ένα γάμο που την έκανε καθημερινά να υποφέρει!

Πηγή: http://efisecrets.gr