fbpx

Φοβόμουν να πω ότι έκανα παιδί με σπέρμα δότη

| 5 Απριλίου 2018
ADVERTISEMENT

Καθώς οι μέρες περνούσαν, η Τζίνα περίμενε με ανυπομονησία τη γέννηση του πρώτου της παιδιού. Εννέα μηνών έγκυος και η μεγάλη στιγμή πλησίαζε.

Όμως, παρά τον ενθουσιασμό της είχε ένα μυστικό, που δεν ήθελε ή μάλλον δεν μπορούσε να μοιραστεί με κανέναν: την ταυτότητα του πατέρα.


ADVERTISEMENT

“Κάθε φορά που κάποιος ρωτούσε για τον πατέρα του μωρού, άλλαζα συζήτηση. Ήταν κάτι για το οποίο δεν ήθελα να μιλήσω. Σε κανα δυο μόνο είπα ότι ήταν μια πολύ σύντομη σχέση”, λέει η 59χρονη σήμερα Τζίνα.

“Στην πραγματικότητα δεν υπήρχε κανένας άντρας και καμία σχέση. Είχα αποφασίσει να κάνω παιδί με δότη σπέρματος”.

Η Τζίνα το 2000 στα 41 της αποφάσισε να κάνει μωρό. Την εποχή εκείνη οι θεραπείες γονιμότητας και οι εξωσωματικές δεν ήταν τόσο διαδεδομένες, πόσο μάλλον μια εξωσωματική με δότη σπέρματος. Σήμερα είναι μεγάλος ο αριθμός των γυναικών, που αποφασίζουν να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο.


ADVERTISEMENT

Ανάμεσα στο 2014-2016 υπήρξε αύξηση κατά 35% των γυναικών που επέλεξαν τη μέθοδο της δωρεάς σπέρματος για να γίνουν μητέρες, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία. Την τριετία αυτή 1.272 συνολικά γυναίκες προχώρησαν στην ανωτέρω διαδικασία.

“Παρόλο που οι γυναίκες που κάνουν παιδιά χωρίς σύντροφο αποτελούν μόνο το 1,9% του συνόλου, το ποσοστό είναι ταχύτατα ανοδικό”, λέει ο Δρ. James Νικόπουλος από τη Lister Clinic Fertility, μέλος της HCA Healthcare της Αγγλίας.

Για τη Τζίνα δεν ήταν και η πιο εύκολη απόφαση του κόσμου να γίνει μητέρα με σπέρμα δότη. Πάντα ήθελε να κάνει παιδιά, αλλά ούτε στα 20 ούτε στα 30 της, όταν εργαζόταν ως δημοσιογράφος στο Εδιμβούργο, γνώρισε κάποιον που να ήθελε να την παντρευτεί και να κάνει οικογένεια μαζί της.

Το 1995, περίπου στα 35 της γνώρισε και ερωτεύτηκε τον James, έναν Σκωτσέζο επιχειρηματία και λίγο αργότερα αποφάσισαν να μείνουν μαζί. Ωστόσο, όταν η συζήτηση πήγε στο γάμο και τα παιδιά, δήλωσε ότι δεν ήθελε να γίνει πατέρας.

“Ήμουν απελπισμένη. Το βιολογικό μου ρολόι βάραγε ανελέητα και ήμουν σε σχέση με έναν άνδρα που δεν ήθελε οικογένεια. Ήταν μια πραγματικά αγχωτική περίοδος, επειδή ήμουν διχασμένη ανάμεσα στην αγάπη που του είχα και στην επιθυμία μου να γίνω μάνα”.

Πέρασε τα 3 επόμενα χρόνια ούσα αναποφάσιστη και προσπαθώντας να βγάλει μια άκρη.

«Ήθελα να είμαι βέβαιη ότι έκανα το σωστό. Αν γινόμουν μητέρα, έπρεπε να σκεφτώ το μέλλον του παιδιού μου και πόσο θα το επηρέαζε το να μεγαλώσει χωρίς πατέρα. Τελικά συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να προχωρήσω. Έπρεπε να κάνω το μεγάλο βήμα που εδώ και χρόνια απέφευγα. Αν δεν το έκανα, θα μετάνιωνα μια ζωή”.

Το 2000 η Τζίνα αποφάσισε να το κάνει μόνη της.

“Η επιθυμία μου για ένα παιδί ήταν μεγαλύτερη από την επιθυμία μου να είμαι σε μία σχέση. Αποφάσισα να κάνω εξωσωματική με σπέρμα δότη. Δεν υπήρχε άλλη λύση”, είπε η Τζίνα.

Ανησυχούσε για τα σχόλια της οικογένειάς της και του κόσμου. Τί θα λέγανε αν μαθαίνανε ότι το είχε πάρει απόφαση να μεγαλώσει το παιδί της μόνη της;

“Τότε δεν ήταν τόσο συνηθισμένο, όσο είναι τώρα. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει και ο κόσμος είναι πιο δεκτικός. Ανησυχούσα πολύ. Τί θα σκεφτόταν ο κόσμος για μένα;”

Η Τζίνα αποφάσισε να μοιραστεί την απόφασή της μόνο με τους γονείς της και 2-3 στενούς φίλους. Την αντίδρασή τους δεν την περίμενε. Ήταν όλοι κατενθουσιασμένοι και ανυπομονούσαν.

“Η μαμά μου είπε να κάνω ό, τι με κάνει ευτυχισμένη και ότι ήθελε πολύ ένα εγγόνι. Ο μπαμπάς μου ήταν και εκείνος πολύ χαρούμενος”.

Η Τζίνα διάλεξε ένα δότη με μπλε μάτια, μετρίου αναστήματος και καλή μόρφωση. Οι πιθανότητες ήταν μόλις 4%, αλλά για καλή της τύχη και προς μεγάλη της έκπληξη έμεινε έγκυος αμέσως. Όμως, η χαρά και ο ενθουσιασμός της γρήγορα μετατράπηκαν σε θλίψη.

Ο James της είχε ξεκαθαρίσει ότι έτσι και τολμήσει να κάνει εξωσωματική και μείνει έγκυος θα χωρίζανε την ίδια στιγμή, πράγμα που έκανε. Όλοι χαίρονταν, αλλά αυτός δεν ήθελε καμία ανάμειξη.

“Ήταν γλυκόπικρο το συναίσθημα. Από τη μία, μόνη μου στο μπάνιο να βλέπω το τεστ που ήταν θετικό και να πανηγυρίζω και από την άλλη να ξέρω ότι σε λίγο θα έχω χωρίσει με έναν άντρα που αγαπούσα πολύ”.

Η Τζίνα στη συνέχεια παράτησε δουλειά και χώρα και επέστρεψε στην οικογένειά της. Μεσα στην ίδια χρονιά γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι με το όνομα Ραφαήλ.

“Τους πρώτους μήνες ένιωθα λες και πετούσα στα σύννεφα. Τόσο ευτυχισμένη ήμουν”.

Ωστόσο, η μονογονεϊκότητα δεν ήρθε χωρίς τις προκλήσεις της. “Όπως και για κάθε γονέα, έτσι και για μένα υπήρξαν αρκετές δυσκολίες. Οι χειρότερες στιγμές ήταν στη μέση της νύχτας, όταν το παιδί ήταν άρρωστο και δεν ήξερα τί να κάνω, πού να πάω, ποιον να ρωτήσω”, είπε η Τζίνα.

Μέσα από τις δυσκολίες, όμως, μαθαίνεις. Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται. «Η μητρότητα είναι κάτι το εκπληκτικό. Ήμουν τυχερή, που ήμουν μητέρα, γι’ αυτό και ανταποκρίθηκα όσο καλύτερα μπορούσα».

Όταν ο Ραφαήλ έφτασε σε μια ηλικία, που μπορούσε να καταλάβει καλύτερα κάποια πράγματα, του εξήγησε ότι είχε συλληφθεί με δότη σπέρματος.

“Ήταν περίπου επτά ετών, όταν το έμαθε. Αντέδρασε ήρεμα και φυσιολογικότατα. Ήταν το καλύτερο που μπορούσα να κάνω. Η ανακούφιση που ένιωσα ήταν τεράστια”.

Αν και έκανε κάποιες σχέσεις από τότε που έγινε μαμά, με κανέναν δεν στέργιωσε.

“Είχα κάποιους συντρόφους έπειτα, αλλά τίποτα δεν κράτησε. Δεν ήθελα να διαταράξω το δεσμό μεταξύ του γιου μου και του εαυτού μου. Οι σχέσεις μου ήταν πάντα δευτερεύουσες, ο γιος μου είναι η προτεραιότητά μου”.

Το 2005 εγκρίθηκε ένας νόμος που έλεγε ότι οι δωρητές σπέρματος δεν θα μπορούσαν πλέον να είναι ανώνυμοι. Από το 2023, τα παιδιά που έχουν συλληφθεί από σπέρμα δότη θα είναι σε θέση να γνωρίσουν τους βιολογικούς τους πατέρες όταν γίνουν 18, αρκεί η σύλληψη να έχει γίνει από το 2005 και μετά.

Ωστόσο, η Τζίνα λέει ότι ο γιος της, που είναι τώρα 17 ετών, δεν έχει δείξει το παραμικρό ενδιαφέρον να γνωρίσει το βιολογικό του πατέρα.

Παρά τους αρχικούς φόβους και ανησυχίες της, η Τζίνα λέει ότι δεν έχει μετανιώσει λεπτό για την απόφασή της και ότι αν γύρναγε το χρόνο πίσω θα το ξαναέκανε με μεγάλη χαρά.

“Η μονογονεϊκότητα με έκανε καλύτερη μαμά. Η ηλικία μου βοήθησε επίσης. Ήμουν πιο χαλαρή απ’ ότι θα ήμουν αν ήμουν 20 ετών και λόγω του ότι ήμουν ο ένας και μοναδικός γονέας, έπαιρνα όλες τις αποφάσεις μόνη μου. Είμαι σε ένα στάδιο που δεν με νοιάζει πια τί σκέφτονται οι άλλοι για μένα. Ξέρω ότι έκανα το σωστό και αυτό είναι αρκετό για μένα”.

Πηγή: express.co.uk

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ