Έχουν δικαιώματα οι πατεράδες τελικά;

Είμαι ο Σταύρος και θέλω να σας συγχαρώ για το έργο σας και τη σελίδα σας. Δεν ήξερα που αλλού να απευθυνθώ και αποφάσισα να γράψω σε εσάς γιατί υποψιάζομαι ότι η γυναίκα μου έριξε το παιδί μας και δεν ξέρω τι να κάνω.

Είμαι 28 χρονών, νιόπαντρος. Τη γυναίκα μου την αγαπούσα πάρα πολύ και ήμασταν ευτυχισμένοι. Το κακό είναι ότι εγώ εργάζομαι περιστασιακά σαν σερβιτόρος και η γυναίκα μου δεν εργάζεται καθόλου αλλά το σπίτι που μέναμε ήταν των πεθερικών μου και δεν είχαμε να πληρώνουμε νοίκι ούτε έξοδα για παιδί. Είχαμε πεί να κάνουμε παιδί αφού βρεί πρώτα και εκείνη μια δουλειά και μαζέψουμε λεφτά. Όμως το παιδάκι μας ήρθε νωρίτερα.

Αγχώθηκε η γυναίκα μου δεν ξέρω τι έπαθε και άλλαξε. Δεν ήθελε με τίποτα να το κρατήσει. Εγώ έκανα όνειρα για αυτό το μωρό της έλεγα πως θα τα καταφέρουμε, πως δεν θα πεινάει το παιδί και πως θα κάνω και δυο δουλειές αν χρειαστεί αλλά δεν άκουγε. Έλεγε πως δεν ήθελε να κάνει παιδί ακόμα ότι δεν ήταν έτοιμη και ότι έπρεπε να το ρίξουμε. Δεν ήταν μόνο τα λεφτά έλεγε, ήταν και ότι δεν ήθελε να κλειστεί στο σπίτι από τόσο μικρή (είναι 27). Και τι έπρεπε να σκοτώσουμε ένα μωρό επειδή ήταν μικρή; Και εγώ μικρός είμαι αλλά θα τα καταφέρναμε όπως τόσοι πολλοί.  Από τότε άλλαξε ο τρόπος που την έβλεπα. Της είπα πως αν έκανε κάτι τέτοιο εμένα δεν θα με ξαναέβλεπε. Μαλώναμε συνέχεια εκείνη ήθελε να κάνει έκτρωση εγώ όχι. Να ήταν ανύπαντρη και να την είχα παρατήσει να το καταλάβω. Αλλά τώρα γιατί;  Μόνο σε εμένα φαινόταν παράλογο;

Μια μέρα που γύρισα από τη δουλειά μου είπε ότι απέβαλλε. Τι σύμπτωση. Ήθελε να ρίξει το παιδί και εντελώς συμπτωματικά απέβαλλε. Ζήτησα να πάρω το γιατρό να μου το πεί ο ίδιος και μαλώσαμε πολύ άσχημα. Πήρα τα πράγματά μου και έφυγα από το σπίτι. Τώρα μένω στους γονείς μου και έχω 2 μήνες να τη δω. Δεν πιστεύω ότι έχασε το παιδί πιστεύω ότι πήγε και το έριξε. Ακόμα όμως και αν στα αλήθεια το έχασε και μόνο που δεν ήθελε το παιδί μας ήταν σαν να μην ήθελε εμένα. Δεν τη βλέπω το ίδιο, δεν τη βλέπω σαν γυναίκα μου πια. Τη βλέπω σαν κάποια που δεν ήθελε να γίνουμε οικογένεια. Όσο σκέφτομαι ότι είχαμε ακούσει και τη καρδούλα του παιδιού θέλω να τη φτύσω. Δεν τη θέλω άλλο αυτή τη κοπέλα θέλω να χωρίσουμε. Γιατί εκτός από αυτό που πήγε και έκανε 2 μήνες που είμαι εδώ στους γονείς μου έτρεξε να βάλει δικηγόρο να βγάλει το διαζύγιο και δεν νοιάστηκε να με βρεί ή να  προσπαθήσει να τα βρούμε. Σαν να ήθελε να χωρίσουμε και βρήκε ευκαιρία. Το παιδάκι μας όμως τι έφταιξε; Ας το κρατούσε και ας χωρίζαμε, τουλάχιστον θα ζούσε και εγώ θα του πρόσφερα τα πάντα. Είμαι σε απόγνωση και δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Ποια είναι η γνώμη σας, τι πρέπει να κάνω; Έχουν δικαιώματα οι πατεράδες τελικά;

Σταύρος

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.