Ερωτεύτηκα την εργοθεραπεύτρια της κόρης μου και θέλω να μείνω μαζί της

Καλησπέρα,

θα ήθελα να γράψω και την δική ιστορία και να ακούσω κάποιες συμβουλές, διότι βρίσκομαι σε δίλημμα και δεν μπορώ να  πάρω καμία απόφαση.

Κατοικώ στην Αθήνα, είμαι ιδ. υπάλληλος με σχετικά καλές απολαβές για την εποχή, ταξιδεύω αρκετά λόγω της δουλειάς μου κι είμαι παντρεμένος με 3 παιδιά, 14, 12 και 6 ετών αντίστοιχα. Ο γάμος μου ξεκίνησε λόγω εγκυμοσύνης, δεν υπήρχε ο τρελός έρωτας, περισσότερο ήταν απόφαση λογικής, ήμουν τότε 39 ετών και σκέφθηκα ότι στενεύουν τα περιθώρια για μια οικογένεια, την οποία αναζητούσα. Η γυναίκα μου, μια απλή καθημερινή εμφανίσιμη γυναίκα, όχι ιδιαίτερα ερωτική, άνθρωπος χωρίς εντάσεις, χωρίς ταμπεραμέντο κι εκπλήξεις, θα έλεγε κανείς ότι ήταν απόμακρη από μικρές καθημερινές χαρές, παρόλα αυτά μεγάλωσε τα 2 μας αγόρια χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και όλα θα συνέχιζαν τον ρυθμό τους, αυτόν τον νωχελικό ρυθμό που η αλήθεια είναι ότι αν δεν είχα την δουλειά μου, με τα ταξίδια και τις εναλλαγές στην καθημερινότητα μου, δεν ξέρω αν θα το άντεχα ή όχι.

Εντελώς απρόσμενα και σε μια από τις ελάχιστες ερωτικές μας στιγμές μένει έγκυος στο 3ο μας παιδί. Εγώ στα 47 μου χρόνια, η γυναίκα μου στα 44, πιστεύουμε ότι ίσως γίνει αφορμή να ξεκινήσει κάτι νέο στην οικογένεια, αποφασίζουμε να το κρατήσουμε παρόλο που οι γιατροί μας προειδοποίησαν ότι οι πιθανότητες για οποιαδήποτε επιπλοκή είναι αυξημένες, κυρίως λόγω της ηλικίας της μητέρας. Κάνουμε λοιπόν όλες τις εξετάσεις, αμνιοπαρακέντηση και γενικώς ότι μας ζητήθηκε, και ήταν όλα φυσιολογικά και σχετικά με μικρό ποσοστό πιθανοτήτων διαφόρων επιπλοκών. Οι 2 γιατροί που μας παρακολουθούσαν μας παρότρυναν ότι μπορούμε να πάμε και για 4ο παιδί κάτι που αποκλείστηκε εξαρχής.

Δείτε σχετικά: Θέλω τη γυναίκα μου πίσω.

Το μωρό γεννήθηκε τελικά με  καισαρική και αμέσως σχεδόν διαγνώστηκε εγκεφαλική παράλυση. Από την ημέρα αυτή, αρχίζει όντως ένα νέο πραγματικά ξεκίνημα για την οικογένεια μας, τελείως διαφορετικό από αυτό που υπολογίζαμε.

Δεν θέλω να σας κουράσω με το τι επικράτησε μέσα στο σπίτι με τις αντιδράσεις της γυναίκας μου (κλάμα, θυμός, απογοήτευση), με το τρέξιμο για να δούμε τι θα κάνουμε, τι μπορούμε να κάνουμε με το παιδί, παρατήσαμε τα 2 μεγαλύτερα αγόρια και πέσαμε με τα μούτρα στο νέο βρέφος. Τα πάντα διαταράχθηκαν και κλονίστηκε η ψυχοσωματική μας υγεία.

Ήμουν απεγνωσμένος, έβλεπα τα αγόρια μου να μην θέλουν το μωρό και την μάνα του να το απορρίπτει κι η ίδια. Ήμουν θεατής σε ένα σκηνικό που δημιούργησα και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, δεν ήξερα τι πρέπει να κάνω, πως να βοηθήσω ένα παιδί με εγκεφαλική παράλυση, πως να επαναφέρω την αρχική κατάσταση της οικογένειας μου, την στιγμή που εγώ ο ίδιος με την συγκατάθεση της μάνας και των παιδιών, την άλλαξα;

Σταμάτησα από την δουλειά μου για μεγάλο διάστημα, μέχρι να βάλω κάποια πράγματα σε τάξη, όσο μπορούσα τέλος πάντων. Βοήθεια σχεδόν από πουθενά, ακόμη και τα αδέρφια μου, προσπαθούν να αποφύγουν και το παραμικρό λέγοντας “εμείς σας τα λέγαμε, αλλά δεν ακούγατε, τι το θέλατε το 3ο παιδί σ’αυτήν την ηλικία, ποιοι νομίζετε ότι είστε;”. Μόνον τα πεθερικά μου μας στάθηκαν αρκετά, όμως μένουν μακρυά και αντιμετωπίζουν κι οι ίδιοι προβλήματα υγείας, οπότε αδυνατούν να συνδράμουν πια.

Αρχίσαμε φυσιοθεραπείες στο μωρό από 9 μηνών. Εργοθεραπεία, πισίνα, ότι μπορούσαμε τέλος πάντων που θα βοηθούσε την μικρή. Η γυναίκα μου προσπάθησε πολύ, ξεπέρασε την αρχική της αποστροφή κι έδειχνε ότι άρχισε να αποδέχεται την κατάσταση η οποία όμως την επηρέαζε και την επηρεάζει πολύ. Με τον καιρό η μικρή έδειχνε σημάδια βελτίωσης, ειδικά στο κινητικό της πρόβλημα, η βελτίωση όμως στην νοητική της κατάσταση είναι πολύ αργή. Το παιδί πια είναι χαρακτηρισμένο ΑΜΕΑ, και πηγαίνει σε ειδικό σχολείο.

Πριν από 1,5 χρόνο και λόγω των οικονομικών συνθηκών, αποφάσισα να αλλάξουμε κέντρο εργοθεραπείας και να επιλέξουμε κάποιο πιο κοντά στην περιοχή που μένουμε. Εκεί γνωρίσαμε μια εργοθεραπεύτρια και ψυχολόγο ηλικίας 40 ετών. Αμέσως καταλάβαμε ότι πρόκειται για έναν χαρισματικό άνθρωπο ο οποίος ενδιαφέρθηκε αρκετά για την μικρή μας. Η εμφάνισή της στην ζωή μας ήταν καταλυτική: Έδωσε κουράγιο σε όλους μας, μας ανέλαβε όλους και μας βοήθησε και μας στήριξε ψυχολογικά, η κόρη μας την λατρεύει, το ίδιο και τα αγόρια μας.

Κάναμε πολλές συζητήσεις και οικογενειακά και ατομικά, μέχρι που σιγά σιγά και χωρίς να το επιδιώξω, την ερωτεύτηκα. Το ίδιο κι εκείνη. Χωρισμένη, χωρίς παιδιά, αρκετά ευκατάστατη, εδώ και 8 μήνες βιώνω κάτι πρωτόγνωρο μαζί της. Στα 53 μου χρόνια, έχω ξεμωραθεί.

Στο σπίτι μου υπάρχει σχετικά ευχάριστο κλίμα, κυρίως λόγω της παρέμβασής της και των συμβουλών της. Με δικαιολογία την δουλειά μου λείπω πιο τακτικά από το σπίτι για να είμαι μαζί της. Εκείνη, ρυθμίζει έτσι το πρόγραμμά της ώστε να μπορούμε να φεύγουμε μαζί ακόμη και στο εξωτερικό.

Για πρώτη φορά στη ζωή μου υπάρχει μια γυναίκα που ενδιαφέρεται τόσο πολύ για μένα, με ξύπνησε ερωτικά και μου έδωσε νέο αέρα, πνοή. Στη δουλειά μου έχω πετύχει τους δυσκολότερους στόχους και παρόλη την κρίση, η αμοιβή μου είναι καλύτερη από ποτέ. Τα αγόρια μου είναι κοντά μου και περνάμε υπέροχα μαζί. Η ζωή μου άλλαξε 2 φορές σε διάστημα 6 ετών, μία από την κόρη μου και μία από την εργοθεραπεύτριά της.

Η σύντροφός μου, μου ζήτησε γάμο, με ότι αυτό σημαίνει για την γυναίκα μου. Θέλει να αναλάβει και τα παιδιά μου, τα οποία την λατρεύουν, την λατρεύουν σαν ψυχολόγο και θεραπευτή της αδερφής τους όμως, όχι σαν τη νέα σύζυγο του πατέρα τους. Από την άλλη, υπάρχει ένα παιδί με αναπηρία και 2 γονείς μεσήλικες με περιορισμένες αντοχές, οι οποίες στο μέλλον, λογικά και βιολογικά θα περιορίζονται ακόμη περισσότερο. Μία μάνα που προσπαθεί, αλλά έχει χάσει την όρεξη για ζωή μετά την γέννηση της κόρης μας. Ειλικρινά σκέφτομαι ότι αν χωρίσω με την γυναίκα μου, ίσως να είναι καλύτερα για την ίδια, από την άποψη ότι δεν θα έχει σε καθημερινή βάση την φροντίδα της μικρής, από την άλλη πάλι, το μέλλον της κόρης μου στα χέρια της συντρόφου μου, θα είναι σαφώς καλύτερο αφού είναι εξειδικευμένη σε φροντίδα και ανατροφή τέτοιων παιδιών.

Κάποιοι θα σκεφθούν ότι προκειμένου να με παντρευτεί, θα πει και θα κάνει οποιαδήποτε υποχώρηση ή συμβιβασμό. Ξαναλέω λοιπόν ότι πρόκειται για μια πολύ ευκατάστατη γυναίκα με καριέρα στον τομέα της, επιμορφώσεις, ταξίδια και γενικώς μια άνετη ζωή, χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις. Είναι τόσο επιπόλαιη ώστε να ρισκάρει καριέρα και άνεση και να αναλάβει έναν χωρισμένο πατέρα με 3 παιδιά και το 1 με αναπηρία;

Ούτε θεωρώ τον εαυτό μου κελεπούρι, ούτε μπορώ να της προσφέρω περισσότερα από όσα η ίδια σε μένα. Συναισθηματικά κι  ερωτικά, θέλω να είμαι μαζί της. Λογικά και πρακτικά (για το θέμα της μικρής μου) επίσης. Από την άλλη δεν θέλω τα παιδιά μου να γίνουν μπαλάκι, τι θα συμβεί αν δε στεριώσει αυτή η ριζική αλλαγή; Η γυναίκα μου φοβάται το μέλλον της κόρης μας, φοβάται ότι δεν θα είναι σε θέση να την φροντίσει, τα αγόρια θα αναλάβουν το δύσκολο έργο της φροντίδας της όταν εμείς οι γονείς θα αδυνατούμε να το κάνουμε. Με την σύντροφό μου όμως, μεγάλο μέρος του προβλήματος δρομολογείται τελείως διαφορετικά. Η αναπηρία είναι ένας νέος, τελείως διαφορετικός κόσμος, που κανένας υγιής άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί.Πολλές φορές κοιτάζω το κορίτσι μου και σκέφτομαι ότι αν υπάρχει μέλλον για εκείνη, θα είναι μόνον μέσα από την φροντίδα της συντρόφου μου.

Από την άλλη η γυναίκα μου και τα παιδιά μου, παρόλο που αγαπούν την κόρη μας, πολλές φορές δείχνουν αποστροφή και ντροπή για την ίδια. Σκέφτομαι να πάρω το κορίτσι και να μείνω με την σύντροφό μου, αλλά ξέρω ότι έτσι θα χάσω και τα αγόρια μου, με την γυναίκα μου δεν είμαστε χαμένοι, απλά τώρα πια καταλαβαίνω, ότι μάλλον δεν βρεθήκαμε ποτέ. Τί να κάνω; Πείτε μου!

Πέτρος

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ