fbpx

“Εμένα ο πατέρας μου λείπει” θα λέω. Γιατί με πρόδωσες φίλε μου. Με πρόδωσες… “πατέρα”…

| 24 Ιανουαρίου 2017
ADVERTISEMENT

Άνοιξα το ραδιόφωνο και έπαιζα χαρτιά με τον άντρα μου. Αυτόν που δε θεωρείς τόσο αρσενικό, αλλά δέχεσαι να σε τραπεζώσει. Ήμουν καλά, μπορεί όχι ευτυχισμένη – ορίστε η ερώτηση στην προχθεσινή σου ερώτηση- καλα, ωστόσο, ήρεμη  μετά τους εφιάλτες. Τι νύχτα κι η χθεσινή.

Ήμουν καλα, ώσπου εμφανίστηκες. Μέσα στους ρυθμούς του Send me an angel. Κενό. Εγώ, εσύ, ένα παραθυρο ανοιχτο , φώτα παντού στο απέραντο σαλόνι, δύο  ποτήρια,  ένα με γάλα – ένα με ουίσκι, ένα παιδικό παιχνίδι στα χέρια σου και μια ελπίδα να είμαι το παιδί μιας ευτυχισμένης οικογένειας.


ADVERTISEMENT

Αν με ρωτούσαν από τον Σεπτέμβρη μέχρι προχθές αν σε αγάπησα ποτέ, αν σε αισθάνθηκα ποτε παρών στη ζωή μου θα αναρωτιόμουν ποιος εισαι και γιατί σε αναφέρουν.

Από τη μέρα που ξέγραψες την οικογένεια μου, την οικογένεια μας, αυτή που συνδημιούργησες με τη μάνα ΜΟΥ και επειτα την εγκαταλειψες με όρους – εσύ πάντα να επιστρεφεις, εμείς ποτέ να μην δυσανασχετούμε- σε ξέγραψα κι εγω. Σε ξέχασα. Εγώ δεν είχα πατέρα, ποιος ήσουν και ποιος είσαι.

Δεν σε βρήκα ποτέ όταν ειχα αναγκη από συμβουλες, όταν τα παιδια στο σχολειο με μισουσαν, όταν με εβλεπαν στο δρομο και μου επιτίθονταν, όταν ειχα αναγκη από παιχνιδια, φαγητο, ρούχα, όταν εψαχνα το νόημα να κρατηθώ και φλερταρα με ό, τι φανταζε ένα βημα πιο κοντα στο θανατο. Δεν σε ειχα και δε σε ( ανα) γνωριζα συνάμα όταν για εχθρο σου εβλεπες πάντα εκεινη που έπρεπε εκτός από το ρόλο της να αναλάβει και τον δικό σου. Εγω δεν ειχα πατερα. Εγω δεν σου έχω καμία αδυναμία.

Αν με ρωτούσαν από τον Σεπτέμβρη μέχρι προχθές θα έλεγα ότι είμαι κενή απεναντι σου. Μεχρι προχθές… που με ρωτησες « Εισαι ευτυχισμένη ;» κι ενώ δε σου απαντησα σε ειδα στον υπνο μου. Κι ησουν αφωνος, ησουν αφοπλισμένος. Κι εγω ανακάλυψα οσα έκανες πρόσθετα και ύπουλα πϊσω από την πλάτη μου – ξέρω ότι αθέτησες την μία και μοναδική υπόσχεση που θα μας έσωζε μα βρηκα κι αλλα!


ADVERTISEMENT

Και σου όρμησα και σου τσίριξα και η φωνή μου έγινε δόρυ και σε διαπέρασε και σε κάλυψε και δεν μπορούσες να κουνηθείς κι εγω δεν είχα άλλο τρόπο να μιλήσω… γιατι με πρόδωσες φιλε μου . Με προδωσες ΠΑΤΕΡΑ.

Αν με ρωτήσουν σήμερα – όπως με ρωτησες κι εσυ- ξέρω ότι κάποτε σε ειχα. Μόνο εγώ και μόνο στα ψέματα. Μόνο στη φαντασία, μόνο στην ελπιδα που έχτιζα τις ελαχιστες, τις απειρως ελαχιστες στιγμες που ήσουν σχετικά γονιός. Μόνο στα όνειρα ενός παιδιού και μόνο επειδη απλώς εσένα ειχα γνωρίσει και γιατί μονο εσύ μου έτυχες. Σε ξέρω, σε έζησα αλλα είμαι προδομένη. Τώρα πια το ξέρω. Και για αυτό ποτέ δε θα σε θεωρήσω υπαρκτο. Για αυτό και θα λέω ένα πράγμα, ένα μοναδικο….

Εμενα ο πατέρας μου ΛΕΙΠΕΙ. Μου λειπει, γιατί δεν ξέρω πώς είναι! Εσύ…δεν ήσουν.

Βάσω

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας την ιστορία σου με email στο 
info@singleparent.gr κι εμείς θα τη δημοσιεύσουμε εντελώς ανώνυμα!
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ