Είμαστε χωρισμένοι και ζούμε στο ίδιο σπίτι. Δεν είναι πάντοτε εφικτό να φεύγεις

Το περασμένο καλοκαίρι, όταν είπα στο σύζυγό μου ότι ο γάμος μας δεν τράβαγε άλλο, κάτσαμε σε ξεχωριστές καρέκλες κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο και αναρωτιόμασταν πώς φτάσαμε ως εδώ. Φαινόταν αδύνατο να αντιμετωπίσουμε το τέλος του 7ετούς γάμου μας, ειδικά με δύο μικρά παιδιά, που εξαρτώνταν από εμάς για αγάπη και σταθερότητα. Παρόλο που εννοούσα αυτό, που είπα, ξεκινήσαμε και πάλι συμβουλευτική, όπως είχαμε κάνει αρκετές φορές στο παρελθόν.

Αλλά η τρομερή αλήθεια ήταν ότι ήδη ήξερα ότι ο γάμος μας είχε τελειώσει. Και νομίζω ότι το ήξερε και ο άντρας μου. Αυτό, πάλι, δεν έκανε την πραγματικότητα ευκολότερη.

Το τέλος είχε κάνει την εμφάνισή του πολύ πριν το παραδεχτώ. Ό, τι κ αν έκανα, δεν κατάφερα να ξανακάνω λειτουργικό το γάμο μου. Προσπάθησα. Προσπαθούσα εδώ και χρόνια. Αλλά δεν έβρισκα καμία χαρά στο γάμο μου – ή στη ζωή μου – πια. Δεν ήξερα πώς να μην είναι θυμωμένη με το σύζυγό μου ή πώς να είμαι η γυναίκα, που πρέπει να είμαι, για να φτιάξω το γάμο μου. Και σε κάποιο σημείο, νομίζω ότι σταμάτησα να θέλω να μάθω πια. Δεν μπορούσα να αγνοήσω την αλήθεια ή να την απομακρύνω. Το μόνο, που έπρεπε να κάνουμε ήταν να προχωρήσουμε, πράγμα που σήμαινε να χωρίσουμε.

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, μετά από αρκετά χαμένα χρόνια, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν ότι δεν μπορούσα να ξεκινήσω έναν ακόμη χρόνο απ’ τη ζωή μου – ή τις ζωές των παιδιών μου – όπως ήταν ο τελευταίος. Είχε τελειώσει, δεν μπορούσα πλέον να το κρατήσω άλλο μέσα μου, ούτε μια ώρα, ούτε μια μέρα.

Έτσι, άνοιξα όλα μου τα χαρτιά, τα έβαλα κάτω και είπα ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω να ζω έτσι. Του είπα ότι μια συμβουλευτική ακόμα θα σήμαινε άλλους έξι μήνες χαμένους, πριν επιστρέψουμε στο ίδιο ακριβώς σημείο, που ήμασταν πριν: ένταση, τσακωμοί για βλακείες, φαγωμάρα. Η ίδια απογοήτευση. Ήμουν δυσαρεστημένη στο γάμο μας για μεγάλο χρονικό διάστημα και αυτή τη φορά ήμουν τόσο αποφασισμένη, που δεν μπορούσα πλέον να κάνω πίσω.

Καθίσαμε, τα είπαμε και έκλαψα για πολλή ώρα πριν αποφασίσω ότι δεν μπορούσα να κάθομαι και να κλαίω όλη την ώρα. Με πρησμένα μάτια και τη δυστυχία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας, βγήκαμε έξω για φαγητό. Ήπιαμε από ένα μπουκάλι κρασί και φάγαμε με το ζόρι μιας και τίποτα δεν κατέβαινε κάτω.

Αλήθεια τώρα, αλλά το μετά δεν το είχα σκεφτεί. Θα χανόμασταν σε σημείο να μη μιλάμε; Θα μέναμε σε χωριστά σπίτια; Τα παιδιά; Η απόσταση υπήρχε περίπτωση να βοηθήσει; Μπορεί.

Αλλά εδώ υπάρχει και κάτι, που δεν μπορούσα να φανταστώ: το τέλος ήταν κάτι σαν αρχή, σαν ένα μεγάλο, ωραίο διάλειμμα, που και οι δύο είχαμε ανάγκη. Μήνες μετά την απόφαση για διαζύγιο, μένουμε ακόμα στο ίδιο σπίτι, προσπαθούμε να στηρίξουμε τα παιδιά μας και ψάχνουμε τί έφταιξε. Συνυπάρχουμε, αλλά φερόμαστε λες και μένουμε σε δύο χωριστά σπίτια. Είναι απλό.

Όταν έχεις μικρά παιδιά και τα οικονομικά σφιχτά, το να πεις μια ωραία μέρα “τελειώσαμε” και να σηκωθείς να φύγεις δεν είναι πάντα εφικτό. Ίσως, όμως κατά κάποιο τρόπο, να είναι καλό. Δεν υπήρχαν τα μέσα να φτιάξουμε δύο διαφορετικά σπίτια, αλλά έτσι, δώσαμε την ευκαιρία στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας πάνω απ’ όλα να προσαρμοστούμε στην ιδέα και να χωρίσουμε όσο πιο «φυσικά» γίνεται.

Δεν είναι εύκολο να θες να χωρίσεις και να βλέπεις τον άλλο συνέχεια μπροστά σου. Να φοβάστε να αγγίξετε ο ένας τον άλλο, μήπως πισωγυρίσετε και στη συνέχεια να τραβιέστε μακριά λες και σας ακούμπησε λεπρός. 

Ποτέ δεν φαντάστηκα πόσο δύσκολο θα ήταν να πρέπει να χαμογελάω ψεύτικα μπροστά στα παιδιά μου και να το «παίζω» ότι όλα είναι εντάξει, όταν το μόνο που θέλω να κάνω είναι να κλειστώ στο δωμάτιό μου και να μη βλέπω κανέναν.

Παρόλο που είμαι έτοιμη για την αλλαγή, υπάρχουν στιγμές, που με διαψεύδουν. Δεν υπάρχει τρόπος να προετοιμαστείς να μείνεις «μισή». Προσπαθούμε να προχωρήσουμε με προσοχή και να κάνουμε τη μετάβαση όσο το δυνατόν πιο ομαλή, ώστε τα παιδιά μας να αισθάνονται καλά και να ξέρουν ότι έχουν και τους δυο μας δίπλα τους.

Τάνια

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας την ιστορία σου με email στο info@singleparent.gr κι εμείς θα τη δημοσιεύσουμε εντελώς ανώνυμα!
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ