Είμαι χήρα μαμά και ξέρω ότι μπορώ να αγαπάω δύο άντρες. Αυτόν που έφυγε και αυτόν που ήρθε…

Όταν μια μητέρα, που έχει χάσει ένα παιδί, αποκτά ένα άλλο, λίγοι τολμούν να ρωτήσουν, αν μπορεί πραγματικά να αγαπήσει το παιδί που ζει. Κανείς δεν αναρωτιέται, αν η καρδιά της είναι αρκετά μεγάλη, για να αγαπάει το μωρό της, που έγινε άγγελος στον ουρανό και συγχρόνως, να αγαπάει τη χαμογελαστή μικρή της κόρη, που παίζει ήρεμα με τα παιχνίδια της. Όταν μοιράζεται φωτογραφίες με την κόρη της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν υπάρχουν σχόλια, που λένε, ότι πρέπει να ξεπεράσει το θάνατο του πρώτου της παιδιού.

Έτσι πρέπει να είναι. Ακόμα και εσύ, ως χήρα, αξίζεις τον ίδιο σεβασμό, όταν πρόκειται για το σύζυγό σου και τις αποφάσεις σου μετά την απώλεια, ακόμα και όταν πρόκειται να ξαναβγεις με άλλον.

Εφόσον μπορείς να αγαπάς περισσότερα από ένα παιδιά, δύο γονείς, πέντε θείες, εννέα ανίψια κλπ., γιατί να είναι τόσο δύσκολο να αγαπάς ή να είσαι ερωτευμένη με δύο άντρες;

Ο σύζυγός μου πέθανε. Ακόμα και η ανάμνηση, όταν πρωτοσυναντηθήκαμε, δεν έχει διαγραφεί από τη μνήμη μου. Ο θάνατός του ήταν ξαφνικός και συγκλονιστικός. Τη νύχτα ήταν εδώ και το πρωί είχε «φύγει». Τι έπρεπε να κάνω με όλη αυτή την αγάπη, που μου άφησε; Να την κλείσω στο συρτάρι;

Τι γίνεται λοιπόν μετά με τη γυναίκα, που βρισκόταν πάντα δίπλα στον άντρα της; Στη διάγνωση, στη θεραπεία, στο «τέλος»; Απλά πατάει ένα κουμπί και ξεχνά την αγάπη, που είχε ο άντρας της γι’ αυτήν;

Δεν πρέπει ποτέ να ξαναβγεί από το σπίτι μέχρι να ξεχάσει τελείως το σύζυγό της, που άφησε το μάταιο τούτο κόσμο; Ή πρέπει να πηγαίνει κάθε μέρα στον τάφο του, φορώντας μαύρα και κλαίγοντας και να μην έχει το δικαίωμα να αισθανθεί ξανά τη ζεστασιά ενός φιλιού, μια αγκαλιά ή τα ωραία λόγια ενός νέου συντρόφου; Δεν μπορείς να υπαγορεύσεις στον εαυτό σου πώς ή πότε θα επουλωθούν οι πληγές στην καρδιά σου. Υπάρχει μια ξένη παροιμία, που λέει «Ακόμα και τα σπασμένα κραγιόν, ακόμα βγάζουν χρώμα». Η καρδιά σου, μπορεί να έσπασε, μπορεί όμως ακόμα να αγαπήσει.

Στην πραγματικότητα, όταν είσαι ξανά έτοιμη να αγαπήσεις αληθινά, έτοιμη να μην αφήσεις τους φόβους, τις ανασφάλειες και την ενοχή σου να σε κρατήσουν πίσω, η ζωή έχει πολλά ωραία να σου προσφέρει. Οι άνθρωποι έχουμε μάθει να αγαπάμε δυνατά, με πάθος, γιατί γνωρίζουμε από πρώτο χέρι, πόσο σημαντικό είναι να αφήσουμε τους συντρόφους μας να μας φροντίζουν και να είναι εδώ μαζί μας. Ξέρουμε να αγαπάμε τα μικρά πράγματα, που κάποτε θεωρούσαμε δεδομένα. Ξέρουμε, ότι οι ανοησίες δεν έχουν καμία σημασία στο τέλος. Ξέρουμε, ότι πάντα είναι η κατάλληλη στιγμή να ζήσουμε τολμηρά και με πάθος.

Ένας φίλος, ένας αρραβωνιαστικός ή ακόμα και ένας νέος σύζυγος ΠΟΤΕ δεν σημαίνει ότι ξεπέρασες την απώλειά σου. Οι ευτυχισμένες διακοπές, οι φωτογραφίες σας δεν είναι χαστούκι στο πρόσωπο του νέου συζύγου. Είναι μια απόδειξη της αγάπης σας. Δεν έζησες δα και καμία άσχημη εμπειρία στο γάμο σου, που θα σε κάνει να φεύγεις τρέχοντας και μόνο που ακούς τη λέξη «γάμος». Ξέρεις πόσο όμορφο είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι.

Μετά, έχεις και οικογένεια, φίλους, συναδέλφους και πεθερικά να αναρωτιούνται αν έχεις αντικαταστήσει τον θανόντα σύζυγό σου. Μια μητέρα αντικαθιστά ένα παιδί απλά αποκτώντας ένα άλλο; Φυσικά και όχι! Πώς θα μπορούσε; Πώς μπορώ;

Ο άντρας σου είναι αναντικατάστατος και όλοι το ξέρουν! Ακόμα κι αν ο νέος σου σύντροφος του μοιάζει εξαιρετικά, έχει ίδιο χαρακτήρα και ίδια χαρακτηριστικά προσώπου, δεν θα μπορέσει ποτέ να καλύψει το κενό στην καρδιά σου, που άφησε ο πρώτος σου άντρας φεύγοντας. Ένας νέος γάμος δεν είναι μια «αντικατάσταση» των καλών και των κακών στιγμών, που ζήσατε. Αν θες να νιώσεις ξανά γεμάτη, πρέπει ο νέος σου σύντροφος να βιώσει κάθε στιγμή, που μοιράστηκες με τον τελευταίο σου σύζυγο.

Η αλήθεια είναι ότι έχεις αλλάξει, όπως όλοι μας. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Ο νέος σου σύντροφος είναι ιδανικός για το σήμερα και ίσως να μην ήταν καν ο σωστός την προ-απώλειας εποχή . Πολλές χήρες, για παράδειγμα, έχουν γίνει απόλυτα ανεξάρτητες. Αυτό μπορεί να είναι και το χαρακτηριστικό, που τον προσέλκυσε και χωρίς αυτό, να μην υπήρχε χημεία.

Μην ξεχνάς ότι είναι τεράστια προσβολή να φερθείς στον άνθρωπο, που έχεις επιλέξει για αυτή τη φάση της ζωής σου, ως αντικαταστάτη. Κάτι τέτοιο θα αποθάρρυνε τον καθένα. Ο νέος σου σύντροφος ή αλλιώς «Κεφάλαιο 2» έρχεται με τα δικά του μοναδικά προσόντα. Δεν είναι αντίγραφο του θανόντα, ούτε φτηνή απομίμησή του.

Είναι πιθανό να είσαι ευτυχισμένη στη νέα σου σχέση, αλλά να σου λείπει ο άντρας σου. Σε καμία περίπτωση δεν υποτιμάμε τη χαρά της ύπαρξης ενός νέου συντρόφου, πρέπει όμως να αφιερώσεις μια περίοπτη θέση στις αναμνήσεις του άντρα σου, που συλλαμβάνονται μέσα από τις όμορφες εικόνες των παιδιών σας. Από τη μία, μπορεί να δηλώνεις ενθουσιασμένη ότι ξαναπαντρεύεσαι, ενώ παράλληλα, στην ίδια συζήτηση να κατακλύζεσαι από σκέψεις για τον άντρα σου, που δεν είναι πια στη ζωή. Παρασκευή βράδυ μπορεί να βγεις ένα συναρπαστικό ραντεβού που δεν θα ξεχάσεις ποτέ και την άλλη μέρα να κλαις πάνω από τον τάφο του.

Οπότε ναι. Μπορείς να βγεις, να γνωρίσεις εν καιρώ κάποιον άλλον, να τον αγαπήσεις, αλλά πάντα θα αγαπάς πρώτα ΕΚΕΙΝΟΝ. Δεν πρέπει να κριθείς γι ‘αυτό. Μέχρι να χάσεις έναν σύζυγο και να ζήσεις κάθε πτυχή αυτής της τρέλας, που ονομάζεται χηρεία, δεν είσαι σε θέση να πεις το παραμικρό.

Πηγή: huffingtonpost.com