Είχα 11 χρόνια εξωσυζυγική σχέση. Πλέον κατάλαβα ότι προκαλουν μόνο πόνο και δεν ξεπερνιούνται ποτέ

Από τη δημόσια ομάδα στο fb Φίλοι Ψυχολογίας

Στα 30 μου εκανα εξωσυζυγικη σχεση με συναδελφο μου. Σχεδον συνομηλικοι. Ημασταν και οι 2 παντρεμενοι λιγα χρονια με μικρα παιδια. Γιναμε φιλοι, δεν μου εδειχνε αν του αρεσω αλλα με εκανε να γελαω παρα πολύ.

Καποιες στιγμες σκεφτομουν τι ωραιος τυπος ηταν αλλα μεχρι εκει…Καποια στιγμη μετα από 1 χρονο κοινης εργασιας και καθως ημασταν σε εξοδο με την εταιρεια φυγαμε από το μαγαζι να παμε στα αυτοκινητα μας και καθως ειπα καληνυχτα γυρισε αστραπιαια και μου εδωσε ένα πεταχτο φιλι. Εκει αρχισαν όλα..Ξεκινησαμε να ερχομαστε ολο και πιο κοντα. Στην αρχη εγω όχι τρελαμενη, με τρωγανε οι τυψεις που φλερταρα, με τον αντρα μου ειχαμε προβληματα αλλα όχι αλυτα…οποτε δεν αφηνομουν…εκεινος ειχε έναν αριστοτεχνικο τροπο να με πλησιαζει ώστε να με ριξει..επεσε με τα μουτρα να με κατακτησει.

Εμφανισιμος με χιουμορ αυτος, ομορφη και εγω..με εκθειαζε, μου εκανε εκπληξεις συνεχως, μου εκανε ολο πλακες, ηταν ακαταμαχητος! Ωσπου με εριξε. Μεσα σε 1 μολις μηνα καταλαβα ότι είναι γυναικας..απο σχολια σε συγκεκριμενα κοριτσια στα social. Αρχισα να απομακρυνομαι χωρις να πω κατι και εκεινος εκει, μανια, επεμενε, παντα επεμενε..και ξανακυλουσα..οταν πια καταλαβε ότι με εχει και ειχε περασει αρκετος καιρος, μετα από κάθε ραντεβου μας, χανοταν στο γραφειο του για κανα δυο μερες χωρις να ασχολειται με εμας (γιατι ειχε χορτασει) και μετα παλι από την αρχη. Διεκδικηση.

Περνουσε ο καιρος ….τα χρονια….και φτασαμε 11 χρονια εξωσυζυγικης σχεσης με τα εξης στοιχεια:
Αυτος παντα γυναικας αλλα με μονιμη εξωσυζυγικη εμενα. Ημουν το καλυτερο σεξ της ζωης του και αυτος για εμενα. Αυτος βασιζε τη σχεση αυτή κυριως στο σεξ και εγω να υποφερω κάθε φορα που καταλαβαινα καποια απειλη η όταν χανοταν στο γραφειο του εστω για λιγες μερες.. Δεν επεφτα στα πατωματα…αλλα θυμωνα και απομακρυνομουν.

Και εκεινος παντα μετα με κυνηγουσε. Δεν μπορουσε να με χασει αλλα μαλλον ειχε προβλημα δεσμευσης, ελεγε. Εδώ δεν είναι πιστος στη γυναικα του, πως θα μπορουσε να είναι στη γκομενα? Του ηταν αδυνατον να μεινει πιστος καπου. Απατουσε τη γυναικα του από τοτε που τη γνωρισε. Αυτης της λογικης ηταν το μυαλο του. Τα ειχαμε αναλυσει όλα, τα ειχε παραδεχτει όλα…αλλα δεν μαφηνε ησυχη ποτε. Εχω μια καλη δουλεια και οσες φορες σκεφτηκα να αλλαξω δεν το εκανα. Ισως θα επρεπε..

Με τα πολλα, στα 11 περιπου χρονια κουραστηκα πολύ από ολο αυτό το μπαχαλο… Συναισθηματικα. Αρχισα να απομακρυνομαι και να νιωθω καλυτερα με αυτό. Ωσπου νομιζα ότι το ξεπερασα..Υποσχεθηκα στον εαυτο μου ότι δεν θα ξαναμπω σε παρανομη ιστορια και δεν μπηκα ποτε εως τωρα κ ας ειχα ευκαιριες. Με το σπιτι μου ειμαστε γενικα καλα, όχι τρελα αλλα καλα…αυτό είναι άλλο κεφαλαιο που δεν θα αναλυσω σε αυτό το ποστ. Παλι καλα που ειχα το μυαλο και το δουλεψα να μη διαλυθει παρολα τα προβληματα.

Μειναμε ετσι μακρυα για 2-3 χρονια , αλλα ποτε δεν σταματησε να με πλησιαζει πιο αραια πια, με αποτελεσμα να κανουμε σεξ 1-2 φορες το χρονο λογω ακαταμαχητου παθους. Αλλα το εληγα εγω παντα γιατι βρισκομουν μπροστα στη θλιψη που περνουσα κάθε φορα που σκεφτομουν ότι θα ξαναπερασω αυτή τη ταλαιπωρια και μεναμε οσο μπορουσαμε σε ας πουμε φιλικο επιπεδο.

Εδω και 2 χρονια περιπου βρηκε μια άλλη εξωσυζυγικη που κανουν πολλα πραγματα μαζι. Φιλοι από μικρα και τωρα ζευγαρι που πανε σε πολλες εκτος δουλειας δραστηριοτητες μαζι. Και πρεπει να την εχει ερωτευτει φουλ..Από τοτε που ημασταν μαζι εμεις την ενοχλουσε στα σοσιαλ..και την καταφερε και αυτή! Και παρολα αυτά ακομα ερχεται και σε μενα και κανει κινησεις μπας και ανταποκριθω αλλα πλεον ως δευτεροτριτη επιλογη.

Πλεον η καθημερινοτητα είναι κυριως μια ψυχρη αποσταση αναμεσα μας…καταφερε να μου δωσει ένα φιλι πριν λιγο καιρο και την επομενη μερα εκανε ότι δεν εγινε. Γυρισαμε από διακοπες και εκανε σαν τρελος που με ειδε, φιληθηκαμε και μετα απεφευγε μεχρι και να με κοιταξει…ξερει ότι ξερω ότι είναι με άλλη και ότι δεν θα το δεχομουν και δεν μπαινει πια στον κοπο να με διεκδικησει ξανα..Με αφησε πισω του και αυτος, όπως εκανα και εγω πριν 3 χρονια.

Και εγω ειμαι τωρα εδώ 45 ετων πια, να τα βγαζω από μεσα μου ανωνυμα. Να πρεπει να τον βλεπω κάθε μερα στη δουλεια, να μην μιλαμε σχεδον καθολου περα από δουλεια και ένα τυπικο καλημερα και να γινεται ένα ξαφνικο και να θελουμε σαν τρελοι να φιληθουμε..και μετα παλι τιποτα.

Ο απολογισμος ολης αυτης της ιστοριας και είναι ότι λογω του μεγαλου παθους κρατησε οσο κρατησε. Για αυτόν ηταν κυριως το σεξ, για μενα πολλα περισσοτερα. Απιστια πανω στην απιστια, πονος, ανασφαλειες, τυψεις..Υπεροχο σεξ, παθος, ενταση..στιγμες ερωτα..και μετα παλι πονος.

Ένα θα σας πω: Μακρυα από τοξικες σχεσεις, μακρυα από εξωσυζυγικες σχεσεις…ειδικα όταν βρισκεσαι στο ιδιο εργασιακο περιβαλλον.

Προκαλουν πονο και δεν ξεπερνιουνται ποτε..και ας εχουν τελειωσει..να ειστε καλα και να εχετε το νου σας!