Από τότε που απάτησα τον άντρα μου, είμαστε ξανά καλά μαζί!

Με τον σύζυγο μου γνωριστήκαμε ουσιαστικά μέσα από μια θεία του . Ήμουν 19 κι εκείνος αρκετά χρόνια μεγαλύτερος. Φυσικά στην αρχή και οι  δυο κάναμε σχέση για πλάκα. Μου άρεσε γιατί είναι έξυπνος  δυναμικός  ευαίσθητος  μου μάθαινε πράγματα και  ταιριάζαμε  και στο ερωτικό κομμάτι. 4 χρόνια μετά κάναμε την κόρη μας .

Δεν βγαίναμε από παλιά παρά πολύ συχνά αλλά μετά την γέννα, αρχίσαμε τις διαφωνίες σχετικά με τον τρόπο ανατροφής  της και άρχισε το άγχος. Έλειπε αρκετές ώρες στην δουλειά, τότε είχε αρχίσει και η κρίση και είχε ένα αυξημένο άγχος  και δεν πληρωνόταν πάντα και έτσι αποφασίσαμε να πάμε να μείνουμε με τους γονείς του στο χωριό να μας υποστηρίξουν και να πιάσουμε δουλειά στα γεωργικά και να έχουμε και κάποιον να κρατάει το πιτσιρίκι 20 μηνών να μπορούμε να δουλέψουμε και οι δυο. Οκ όλα καλά  πάτησα το πόδι μου στο χωριό και ενώ μέχρι τότε τα βρίσκαμε μόνοι μας, ξαφνικά άρχισα για εκείνον και για τους γονείς του να γίνομαι η παράξενη η ευερέθιστη. Δεν έπρεπε να μιλάω πολύ (το καθόλου ήταν προτιμότερο) και να ακολουθώ σιωπηρά άλλους κανόνες από εκείνους που υποτίθεται είχαμε συμφωνήσει με τον σύζυγο μου για το μεγάλωμα του παιδιού μας.

Η πεθερά μου έπασχε χρόνια από κατάθλιψη, οπότε δεν έπρεπε να της κάνω υποδείξεις για θέματα με το παιδί και προσωπικό χώρο δεν σεβόταν. Μια μέρα τσακωθήκαμε γιατί είχε ξεχάσει ο πεθερός ένα φυτοφάρμακο εκτός αποθήκης και έψαχνα κι εγώ μαζί με τον σύζυγο να το βρω και πως τόλμησα να του κάνω μια τέτοια προσβολή. Το γεγονός ότι αν το έβρισκε η μικρή θα το έπινε, δεν είχε καμία σημασία!!! Σιγά σιγά το πρόβλημα ήταν ότι και ο σύζυγος μου άρχισε να υιοθετεί την συμπεριφορά του πατέρα του, δηλαδή εγώ ξέρω καλύτερα και η γνώμη σου δεν μετρά, ενώ για προσωπικά θέματα έπαιρνε την γνώμη του μπαμπά και όχι τη δική μου αφού εγώ δεν ήξερα τίποτα. Είχα γίνει εριστική και προσβλητική με τους γονείς του.

Έτσι πάνω κάτω πέρασε ο καιρός και είχα αρχίσει να καλοσκέφτομαι το διαζύγιο αλλά μετά από 1 χρόνο που έκανα υπομονή, έμεινα πάλι έγκυος επειδή ο σύζυγος είχε βαρεθεί το προφυλακτικό και μου έλεγε απλά ότι με την μέθοδο του τραβήγματος, οι γονείς του δεν έκαναν άλλο παιδί και ήταν ασφαλές. Τελικά άφησα τις σκέψεις για το διαζύγιο κάθε τι που γίνεται μπορεί να είναι και για καλό, είπα μέσα μου. Εν τω μεταξύ είχα γίνει εκτός από τεμπέλα (επειδή ήθελα να μπορώ να βλέπω και το παιδί κι όχι να το αφήνω να το μεγαλώσουν εξ ολοκλήρου οι γονείς του) ηλίθια, υποχόνδρια, τεμπέλα εριστική τρελή γκρινιάρα και αγνώμων, υπερβολική στις αντιδράσεις και αγνώμων αφού δεν εκτιμούσα που μας πρόσεχαν το παιδί τζάμπα και μας μαγείρευαν. Έτσι με αποκαλούσε ο άντρας μου. Το ότι  εργαζόμουν χωρίς κανένα προσωπικό εισόδημα , δεν μετρούσε.

Ήρθε το δεύτερο παιδί με τα πολλά και τσακωνόμουν με όλους που τολμούσα η άχρηστη να τους προσβάλω ζητώντας πριν το πιάσουν να πλένουν τα χέρια τους, να μην φορούν επί μια εβδομάδα τα ιδία ρούχα, να μην καλούν αρρώστους στο σπίτι ( 10 ημερών βρέφος πήρε αντιβίωση στο νοσοκομείο) να μην παραβλέπουν το πρώτο τους εγγόνι (ούτε καλημέρα δεν του έλεγαν πολλές φορές και επιπλέον ο σύζυγος να μου επισημαίνει ποσό τυχερή ήμουν που τους είχα και μακάρι και άλλες να είχαν την τύχη μου που δεν με κεράτωνε δεν έπινε δεν με χτύπαγε και έτρωγα κι ένα πιάτο φαγητό που δεν είχα φτιάξει). 40 μέρες μετά την γέννα, έπαιρνα το μωρό και πήγαινα έξω με τον σύζυγο να συγκεντρώνω κλαδιά για να τα καίει και αργότερα σε κήπους στο μάρσιπο αλλά δεν έλεγε τίποτα απολύτως καλό γι΄αυτό.

Μετά από ένα χρόνο με εντάσεις στο σπίτι, η σχέση μας είχε ψυχρανθεί. Εκείνος είχε αρχίσει να περνάει τον περισσότερο καιρό μπροστά στον υπολογιστή και να έχει ξεσπάσματα μπροστά στα παιδιά για μικροδιαφορές. Δεν ερχόταν ούτε να φάμε μαζί και φυσικά κι εγώ δεν μπορούσα να είμαι καλή μητέρα γιατί μου έβγαινε νευρικότητα και μάλωνα τα παιδιά ενώ δεν έφταιγαν.

Άρχισα να προετοιμάζω το έδαφος για να φύγω χωρίς προσωπικό λογαριασμό και εισοδήματα είχα μόνο το πατρικό μου να μένω για αρχή με τα παιδιά και ήθελα να ανοίξω επιχείρηση έβλεπα και διάφορα άρθρα για το διαζύγιο και τα παιδιά και κάπως έτσι άρχισα να σας διαβάζω. 2 μήνες  πριν τελειώσει η μικρή το σχολειό της εκεί μπήκε στο παιχνίδι του φλερτ  ένας κοινός γνωστός. Μιλούσαμε μόνο μέσω υπολογιστή ήμουν και μακριά όλα καλά δεν το είχα πάρει και στα σοβαρά. Μια μέρα είδα ένα τσιμπούρι πάνω στο χέρι μου και ζήτησα από τον σύζυγο να με πάει στο νοσοκομείο κι εκείνος φυσικά αρνήθηκε με μια φτηνή δικαιολογία έλα μωρέ τίποτα δεν παθαίνεις εσύ και μου ανέφερε ότι εγώ φταίω οπότε να πάω να πνιγώ. Δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον ( κακό σκυλί ψόφο δεν έχει!!!) και τελικά το αφαίρεσα μόνη μου. Από τότε άρχισα και έβρισκα δικαιολογίες να είμαι περισσότερη ώρα στον υπολογιστή τα βράδια και μιλούσα με τον άλλον. Του ανέφερα ότι ήθελα να πάρω διαζύγιο και άρχισε πιο έντονο το φλερτ.

Μια εβδομάδα πριν κλείσουν τα σχολεία, με μια αστεία αφορμή, ο σύζυγος σήκωσε καυγά. Πήρα απλά μερικά πράγματα μαζί με το 2ο παιδί και πήγα στο πατρικό μου με το λεωφορείο να ηρεμήσω και να σκεφτώ τι θα γίνει ενώ είχα πιάσει ψυχολογικά, πάτο. Μέσα σε μια ώρα πήρα την απόφαση να χωρίσω, αφού πρώτα τον εκδικηθώ. Έτσι πήρα τηλέφωνο τον άνθρωπο με τον οποίο φλερτάραμε μέσω υπολογιστή, και τον κάλεσα μια μέρα να έρθει κι ότι προκύψει. Μιας που με θεωρούσε λάθος ο σύζυγος σε όλα, να του δώσω ένα ακόμα! Πράγματι εκείνο το βράδυ, τον κεράτωσα.

Την επομένη μέρα του έγραψα ένα γράμμα που του ζητούσα διαζύγιο. Δεν του είπα ότι τον κεράτωσα αμέσως αλλά όταν είδα ότι έκανε υποτίθεται προσπάθειες να τα ξαναβρούμε κι έβαζε διάφορα άτομα να μου μιλήσουν για να αλλάξω γνώμη, άφησα επίτηδες τα μηνύματα που είχα ανταλλάξει με τον άλλον να τα δει και να τελειώνει εκεί το θέμα .

Τα είδε αλλά δεν έκανε κάτι εκτός από την προγραμματισμένη βόλτα με τα παιδιά και μετά έφυγε για το σπίτι με τους γονείς του. Κάπου εκεί τελείωσε αυτό το κεφάλαιο και στέλνοντας εκείνο το βράδυ μηνύματα ο ένας στον άλλον, είπαμε να προσπαθήσουμε από την αρχή αν και δεν έδινα και πολλές πιθανότητες γιατί κάποια στιγμή  σκεπτόμουν  ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα άρχιζε να μου το χτυπάει συνέχεια με τον πρώτο καυγά. Παραδόξως μέχρι σήμερα, δεν έχει γίνει αυτό, μάλιστα τολμώ να πω, πως έχει γίνει  υπόδειγμα συντρόφου και πατέρα. 

Μια σχέση για να πετύχει θέλει διαρκή προσπάθεια και από τις δυο πλευρές. Να περνάτε καλά και να γελάτε όταν είστε μαζί. Τώρα έχουμε ακόμα ένα μικρό και νομίζω ότι είμαστε ξανά στον σωστό δρόμο μιας που κανένας από τους δυο δεν θεωρεί ότι έχει τον γάιδαρο του δεμένο. Προσέχετε γιατί ο “δεμένος” γάιδαρος πολλές φορές κόβει το σχοινί και σας δίνει μια κλωτσιά που δεν ξέρετε από πού σας ήρθε!

Ευγενία

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ