Έχω να χαμογελάσω από 3 μηνών έγκυος. Αυτός ο άνθρωπος έκλεψε κάθε μου χαρά

Την πρώτη φορά που γνωριστήκαμε μου μίλησε βασικά και κυρίως για την δουλειά του…. εγώ, εγώ, εγώ…. Τελικά ο άνθρωπος όπως έρχεται έτσι φεύγει και από τη ζωή μας…. και όταν έφυγε για αυτή μου μίλησε. Θυμάμαι στα πρώτα ραντεβού μας έλεγε από μαγαζί θα το κάνω εργοστάσιο, στο τέλος είπε φεύγω και όταν με ξαναδείς θα έχω γίνει τρανός και θα με παρακαλάς. Ήρθε και έφυγε με το εγώ του. Μόνο που όταν έφυγε ήταν πιο πλούσιος με όλες μου τις οικονομίες σε μετρητά και όλα τα αποθέματα χαράς μου.

Θυμάμαι τότε στην αρχή που μου έλεγε το πόσο σκληρό ήταν να δουλεύει από 15 χρονών, να έχει αποσχιστεί από την οικογένειά του (#not)… να έχει “κακοποιηθεί” από τον πατέρα του (#yes). Και εδώ νομίζεις πως ξεκινά μία ιστορία “βασιλάκη καϊλα”, όχι, δεν ξεκινά τίποτα τέτοιο. Ξεκινά η ιστορία ενός νάρκισσου (Λέοντα με χρυσή χαίτη) που όπου δεν τον παίρνει ή -καλύτερα- τον βολεύει χρησιμοποιεί τον οίκτο για να προσεγγίσει ανθρώπους (ξέρετε, είναι και αυτό μία είδους στρατηγική των δυνατών).

Συζητούσαμε μόνο και διαρκώς τα δύσκολα παιδικά χρόνια του, για τη σύντροφο που του έκανε τη ζωή δύσκολη, για τη σκληρή δουλειά του, το ατύχημά του, τη θέλησή του για να φτιάξει τη ζωή του από την αρχή, τη θέλησή του για πρόοδο και ανάπτυξη δική του κ της εταιρείας του. Και όλα αυτά, σε σχέση με το μέλλον, να τα βλέπει σε εμένα.

Όσο για εμένα, ακόμα και να ξεκινούσαμε να λέμε για εμένα ή για κάτι που εγώ ήθελα να θίξω πάντα η κουβέντα κατέληγε σε εκείνον. Και είχα τόσα να του πω βλέπετε είχα τότε μεγάλη χαρά αφού μόλις είχα πάρει προαγωγή και ανέβαινα στην ιεραρχία του Marketing της Πολυεθνικής που εργάζομαι.
Και είχα και άλλα να πω για εμένα τη ζωή μου, τα θέλω μου, τις αγάπες μου για πράγματα έξω από τη δουλειά… μα πάντα η δουλειά και κυρίως η δουλειά του ήταν το προκείμενο. Οπότε και εγώ ασχολήθηκα με αυτά! όχι μόνο στις κουβέντες μας αλλά και στην καθημερινότητά μας… του έκανα από γραμματειακή υποστήριξη μέχρι web design, web content, rebranding, λογιστικά, ανάπτυξη συνεργασιών στο εξωτερικό…. ότι θες το έκανα. Και όχι μόνο το έκανα το πλήρωνα κιόλας γιατί ξέχασα να σας πω όποτε ήθελε είχε χρήματα (κυρίως για δικές του πολυτέλειες) αλλά σε όλα τα άλλα έπρεπε να τα πληρώνω εγώ ακόμα και λογαρισμούς της εταιρείας του ή πιο μετά / και παράλληλα ακόμα όλο το σπίτι μας και τον εξοπλισμό του…. εγώ όλα εγώ.

Τα ίδια ακριβώς είχε πει και στην πρώην για την πρώην του, τα ίδια είπε και σε εμένα για εκείνη, τα ίδια είμαι σίγουρη ότι θα είπε και στην νέα του κοπέλα η οποία επίσης μπορεί να τον βοηθήσει (αφιλοκερδώς) στην δουλειά του (όπως και η προ-πρώην και εγώ η πρώην… αφιλοκερδώς και τα πάντα όλα) και δυστυχώς για εμένα είναι και συγγενής μου η νέα του αγαπημένη “φίλη”. Όχι αυτό το τελευταίο δεν συνέβη τώρα μετά το χωρισμό μας. Προφανώς και συμβαίνει εδώ και 2,5 χρόνια όσο γνωρίζονται αλλά κορυφώθηκε κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης μου. Ναι, με είχε παραξενέψει που ερωτικά ήταν αδιαφορος – όχι τόσο θερμός / να τον νοιάζει το sex – αλλά θεωρούσα ότι ίσως δεν έβρισκε sexy την κοιλίτσα μου, ναι με είχε παραξενέψει που οι συναντήσεις τους είχαν πυκνώσει αλλά νόμιζα ότι δούλευαν μαζί και μα το Θεό εκείνη ήταν συγγενής μου.
Ενώ αρχικά το παραδέχτηκε, μετά τα ασφαλιστικά για την επιμέλεια, διατροφή και επικοινωνία ισχυρίζεται ότι είναι μόνο φίλοι και ότι ξημεροβραδιάζεται σπίτι της 1 2 3 το πρωί βλέποντας απλά Game of Thrones. Όχι δεν είμαι αφελής πλέον δεν είμαι αφελής. Και δεν έχει και πλέον καμία σημασία.

Χωρίσαμε, εγώ του ζήτησα να φύγει από το σπίτι όχι για όλα τα πριν όχι για τον τρόπο που φερόταν σε εμένα πριν την εγκυμοσύνη αλλά για τον εγκληματικό τρόπο που μου φέρθηκε στην εγκυμοσύνη και στην λοχεία μου γιατί αυτό είχε πλέον να κάνει όχι με εμένα αλλά με το ίδιο το παιδί. Και χαίρομαι που βρήκα το θάρρος να του ζητήσω να φύγει από το σπίτι γιατί αν δεν το είχα κάνει τώρα δεν θα μπορούσα να αρθρώσω ούτε λέξη για όλους τους λόγους και με όλους τους τρόπους που μπορείτε να φανταστείτε. Όχι δεν είχε προλάβει να με χτυπήσει αλλά το έκανε με κάθε τρόπο ψυχολογικό και απολύτως εκβιαστικό και χειριστικό…. ήταν καθαρή βία. Μα εκείνος δεν νιώθει καμία άλλη βία πλην της σωματικής. Προφανώς και γιατί αυτό ήταν ότι πιο ακραίο είχε βιώσει ο ίδιος (ναι καλά καταλάβατε από τον πατέρα του).

Ακόμα δεν έχω βρει τις ισορροπίες μου προσπαθώ και παλεύω πάρα πολύ για αυτό. Αυτός ο άνθρωπος μου έκλεψε κάθε μου χαρά κυρίως της εγκυμοσύνης και των πρώτων μηνών με το παιδί μας. Ακόμα και αν του συγχωρούσα όλα τα άλλα αυτό δεν θα μπορούσα να του το συγχωρέσω ποτέ.
Τελικά οι άνθρωποι γίνονται πρεσβευτές της οικογενειάς τους όλα ξεκινούν και καταλήγουν από την οικογένεια που έχει κάποιος μεγαλώσει, μπορεί να μην μπορείτε να δείτε πράγματα αλλά αν δείτε κάτι που δεν θα μπορούσατε να ζήσετε με αυτό μέσα στην οικογένεια του/της συντρόφου σας σκεφτείτε το 2 και 3 φορές πριν προχωρήσετε σοβαρά με έναν άνθρωπο. Οι άνθρωποι όπως έρχονται έτσι φεύγουν και από τη ζωή μας μαζί με όλα τους τα βιώματα, τις αρετές και τα βιώματά τους.

Έχω να χαμογελάσω από 3 μηνών έγκυος. Ευχομαι και ελπίζω να βρω ξανά το χαμογελό μου. Ίσως μαζί με αυτό βρω και την ζωή που έχασα.

Νάντια