fbpx

Την άγγιξε ο ξάδερφός της σε σημεία που κανένα παιδί δεν πρέπει να αγγίζεται

| 27 Οκτωβρίου 2015
ADVERTISEMENT

“So close and yet so far away” τόσο κοντά και όμως τόσο μακριά.  Τίτλος τραγουδιού συγκροτήματος (Verbal Delirium) ενός πολύ καλού μου φίλου.  Με αυτό τον τίτλο θέλω απλά να τονίσω όχι την χιλιομετρική απόσταση μεταξύ ανθρώπων αλλά το γεγονός ότι ένας υπερβολικά κοντινός σου άνθρωπος μπορεί να έχει βιώσει μία κατάσταση την οποία ούτε κατά διάνοια μπορεί να έχεις φανταστεί. Το αφιερώνω λοιπόν, ως τίτλο πάντα και όχι ως στίχοι και έννοια τραγουδιού, στο πρόσωπο στο οποίο θα αναφερθώ παρακάτω.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πως να ξεκινήσω, γράφω σε μία κατάσταση… σοκ να πω; Ελπίζω γράφοντας να μην χαθώ στον λόγο μου και να μπουν οι σκέψεις μου σε μία τάξη έτσι ώστε να καταφέρω να μεταφέρω σωστά αυτά που θέλω.


ADVERTISEMENT

Δείτε σχετικά: Οι 9 μέρες κακοποίησης των παιδιών μου

Όταν αποφάσισα να κρατήσω το παιδί μου και να προχωρήσω στην ζωή ως μονογονέας, οι σκέψεις μου ήταν πάρα πολλές. Τα άγχη μου τεράστια! Το οικονομικό θα έβρισκα κάποιον τρόπο να το λύσω, το ψυχολογικό, σε σχέση με τις μελλοντικές ερωτήσεις του παιδιού, με βοήθεια ειδικού θα το τακτοποιούσα και πολλά άλλα που ο κάθε ένας μονογονέας μπορεί να καταλάβει.

Αυτό που πραγματικά με τρόμαζε και με τρομάζει είναι η ιδέα ότι κάποιος θα μπορούσε να αγγίξει ερωτικά το παιδί. Πολλές οι σκέψεις μου. Θα το καταλάβω; Θα καταφέρω να κάνω το παιδί να μου μιλάει ελεύθερα έτσι ώστε να προλάβουμε το οτιδήποτε στην αρχή; Κι αν αυτός ο κάποιος είναι τελικά ο άνθρωπος που μπορεί να έχω επιλέξει να είμαι μαζί του; Θα καταφέρω να ΜΗΝ τον σκοτώσω;


ADVERTISEMENT

Σε κάτι τέτοιες λοιπόν στιγμές θυμάμαι τον πατέρα μου ο οποίος όταν έβλεπε κάποιον να με πλησίαζε παραπάνω από τους τυπικούς 60 πόντους πέταγε φλύκταινες. Γύριζε το μάτι του! Τον έβρισκα υπερβολικό γιατί νευρίαζε και με τον θείο μου και με τον ξάδελφο μου. Τελικά όμως δεν ήταν!! Δεν ήθελε άντρες να χαϊδολογάνε το κορίτσι του, γιατί προφανώς ήξερε τι να φοβάται, απλά δεν ήξερε να το επικοινωνήσει σωστά.

Η κοπέλα λοιπόν στην οποία θα αναφερθώ, δεν είναι απλώς φίλη είναι συγγενής και με δεδομένο ότι έχουμε μεγαλώσει μαζί θα πω εύκολα και απλά αδελφή μου. Ένα τρομερά κοινωνικό και πάντα ευδιάθετο άτομο. Αν δεν την γνωρίζεις θα πεις ότι αυτή η κοπέλα δεν έχει προβλήματα. Ότι είχε φανταστικά παιδικά χρόνια, ότι έχει λύσει το οικονομικό της και ότι έχει καταφέρει να χτίσει μία φανταστική δική της οικογένεια. Καμία σχέση!! Αν ήξερε κανείς πίσω από αυτό το χαμόγελο τι κρύβεται…. Πόσα βιώματα, πόσα γιατί, πόσος πόνος ψυχής! Προσωπικά σαφώς και τα ξέρω, δεν ήξερα όμως ένα μεγάλο αγκάθι που χε στην ψυχή της τόσα χρόνια και που ούτε καν σε εμένα δεν τόλμησε ποτέ να εξομολογηθεί μέχρι πρόσφατα…

ΝΑΙ λοιπόν, όταν ήταν παιδί, μαθήτρια δημοτικού, την άγγιξαν. Την άγγιξαν σε σημεία που κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να αγγίζεται.  Γιατί τα αγγίγματα αυτά πληγώνουν και χαράζουν τις ψυχές. Δημιουργούν φοβικά παιδιά και κυρίως όταν προέρχονται από άτομα του στενού κύκλου της οικογενείας όπου δεν φτάνει μόνο ο φόβος αλλά και ο «εξαναγκασμός» να βλέπεις συχνά το άτομο αυτό. Την άγγιξε, αρκετές φορές, ο ίδιος της ο ξάδελφος, μαθητής γυμνασίου τότε. Την ανάγκασε να τον αγγίξει και αυτή και κλασσικά την εκβίασε ότι αν μιλήσει θα γίνει χαμός.

Το θέμα κάποια στιγμή έτσι απλά σταμάτησε, όπως έτσι απλά ξεκίνησε. Καμία αναφορά και «δεν τρέχει τίποτα μωρέ και πάλι φίλοι»!!  Άραγε να το κανε και στα άλλα του ξαδέρφια που πέρναγαν ώρες ατελείωτες μαζί; Ποιος να ξέρει; Ο Θεός και η ψυχή του.

Πέρασαν περίπου τριάντα χρόνια για να το μάθω! Το απόλυτο σοκ!!! Γνωρίζω και τον θύτη… αηδίασα!!! Ένας παντρεμένος άντρας, πλέον, που σκιζόταν να αποκτήσει οικογένεια και δεν τα έχει ακόμα καταφέρει και απ ότι φαίνεται δεν πρόκειται. Μήπως τελικά όλα για κάποιο λόγο γίνονται; Μήπως όντως αυτός ο άνθρωπος δεν έπρεπε να γίνει γονιός;

Από την άλλη μεριά η «αδελφή» μου, παιδί μονογονεϊκής οικογένειας. Έφτασε κοντά στα σαράντα για να το εξομολογηθεί. Για να φτάσει να εκφράσει τις απορίες της. «Μπορεί να τον προκάλεσα εγώ» μου είπε, «μπορεί να φταίει το ότι ήταν μακριά ο πατέρας μου, ίσως αν ήταν δίπλα μου να φοβόταν να το κάνει» αλλά μου εκφράζει και άλλη μία απορία της «μα καλά αυτή η μάνα μου αφού έβλεπε ότι από ένα σημείο κι έπειτα δεν ήθελα με τίποτα να μείνω μόνη μου μαζί του, δεν πονηρεύτηκε;». Απορίες που δεν πρόκειται ποτέ να λυθούν. Ιστορία που απλά θάφτηκε στο χρόνο αλλά όχι και στο μυαλό, απλά πλέον φαντάζει σαν σενάριο, σαν μία ταινία μικρού μήκους…

Πραγματικά δεν έχω τίποτα άλλο να πω, παρά μόνο ένα!! Α ρε μπαμπά πόσα ήξερες τελικά…

Αγνή

[divider]Η εγκυμοσύνη για μένα ήρθε στην πιο δύσκολη και αγχώδη περίοδο της ζωής μου.  Επί τρία χρόνια άνεργη, άγαμη, ανασφάλιστη, εξαρτώμενη οικονομικά από την μητέρα μου και με ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης στα χέρια μου. Τέλεια!! Ούτε για μία στιγμή δεν σκέφτηκα όμως να τερματίσω την κύησή μου. Συνειδητά, και πηγαίνοντας κόντρα σε όλους και όλα, ακόμα και στην απλή, κοινή λογική που έλεγε «που πας;» αποφάσισα να προχωρήσω ως μονογονέας.  Σκέφτηκα, ότι τελικά πότε είναι κατάλληλη περίοδος να γίνει κανείς γονιός; Τη μία οι σπουδές, την άλλη η καριέρα, μετά ανεργία, οικονομικές δυσκολίες, ίσως προβλήματα μεταξύ των συντρόφων και η λίστα μεγαλώνει όσο πάει, ώσπου κάποια στιγμή που θα το πάρεις απόφαση και θα το θέλεις, ενδεχομένως να σου χτυπήσει την πόρτα και η υπογονιμότητα (συχνή στις μέρες μας). Προχωράμε λοιπόν είπα και «η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς». Οι δυσκολίες, οι καυγάδες και οι κόντρες ξεκίνησαν από την πρώτη στιγμή που το ανακοίνωσα, δεν υπήρχε όμως περίπτωση να κάνω πίσω. Η απόφαση ήταν δική μου και την είχα πάρει, ΤΕΛΟΣ!  Τελικά, ως δια μαγείας η κατάσταση ήρθε σιγά-σιγά και άρχισε να στρώνει. Ελπίζω και πιστεύω ότι όλα θα συνεχίσουν καλά.  Γνωρίζοντας τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσω, περιμένω το αγγελούδι μου στα τέλη Γενάρη 2016. Παραμένοντας πάντα αισιόδοξη ένα έχω να πω «Τα καλύτερα έρχονται».

Η Αγνή είναι η νέα μας blogger και άρθρα της θα μπορείς να διαβάζεις στη κατηγορία Blogs, του Singleparent.gr Περιμένουμε τα σχόλια και πάνω απ’ όλα το θερμό σου καλωσόρισμα!!

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ