fbpx

Για εκείνο το παιδί που έχασα κάποτε

| 12 Μαΐου 2014
ADVERTISEMENT

Όλα ξεκίνησαν το 2006, όταν έμεινα έγκυος εκτός γάμου στο πρώτο μου-τότε-παιδί. Θυμάμαι να πιάνω το τέστ εγκυμοσύνης στα χέρια μου, να κλαίω και να λέω πως «καταστράφηκε η ζωή μου». Δεν ξέρω αν πιστεύεις σε κάτι ανώτερο, αλλά από τότε νομίζω πως Ο Θεός-όποιος Θεός-με τιμώρησε γι’ αυτό που είπα.

Αυτό το παιδί δεν το ήθελε κανείς, στην αρχή να σου πω την αμαρτία μου, ούτε εγώ. Στη πορεία έκανα τα πάντα για να το προστατέψω. Όσο έβλεπα το σώμα μου να αλλάζει, όσο έβλεπα τους άλλους να θέλουν να μου το πάρουν ή να με αναγκάσουν να το βγάλω από μέσα μου, τόσο το αγαπούσα. Θυμάμαι τον τότε εργοδότη μου, να μου λέει να κάνω έκτρωση αλλιώς να μην ξαναπάω για δουλειά. Θυμάμαι που το ίδιο απόγευμα, είχα κολλήσει σε μια καταραμένη κίνηση στην Εθνική κι εγώ κοιτούσα τη κοιλιά μου, έκλαιγα μόνη μου μέσα στο αυτοκίνητο και έλεγα «Δεν θέλω να σε πάρουν από μένα».  Δεν ξέρω αν έφταιγαν οι ορμόνες μου, αυτό το παιδί όμως σίγουρα το αγάπησα πρίν καν το δω, πρίν το κρατήσω.


ADVERTISEMENT

Μπήκα στο ίντερνετ, έψαξα, προσπάθησα να βρω μια συμβουλή, μια γνώμη αλλά δεν βρήκα τίποτα.  Καμία στήριξη, καμία ουσιαστική βοήθεια, καμία συμβουλή, μόνο ανθρωποφαγία, κριτική και προσβολές. Το μόνο που βρήκα ήταν το σύλλογο «Αγκαλιά». Πήρα αμέσως τηλέφωνο και μια κοινωνική λειτουργός, ακούγοντάς με σε αυτά τα χάλια μου είπε «Έλα τώρα να σε δω». Και πήγα να βρώ έναν άνθρωπο, έστω έναν ξένο να με καταλάβει.

Μάζεψα λίγα πράγματα σε μια σακούλα σούπερ μάρκετ και πήρα το λεωφορείο για τη Ραφήνα. Αποφάσισα να φύγω, να πάρω το πρώτο καράβι για οποιοδήποτε νησί και να ξεκινήσω τη ζωή μου μακριά από όσους την «απειλούσαν».  Φτάνοντας στο λιμάνι, έφευγε ένα καράβι, δεν είδα για πού. Δείλιασα. Φοβήθηκα. Μέρες τώρα είχα λίγο αίμα και σκεφτόμουν τι θα έκανα μόνη μου αν συνέβαινε κάτι κακό. Δεν εφυγα, γύρισα πίσω. Μερικές μέρες μετά, απέβαλλα. 6 Μαΐου 2006, ακριβώς πρίν από 8 χρόνια. Και τότε πράγματι «καταστράφηκε η ζωή μου».

Έκανα δυο χρόνια να το ξεπεράσω. Κάθε βράδυ το έβλεπα στον ύπνο μου, πότε ότι το νανούριζα και πότε ότι το πήγαινα σχολείο. Και κάθε μέρα ένιωθα τύψεις που δεν το υπερασπίστηκα, που δεν φώναξα, που δεν διεκδίκησα, που δείλιασα.  Τους μισούσα όλους, όλους όσοι είδαν το παιδί μου σαν το ξεβόλεμα της ζωής τους ενώ είχαν και εκείνοι ευθύνη για ό,τι συνέβη. Μισούσα όταν έβλεπαν να συγχαίρουν έγκυες και να χαμογελάνε, ενώ μόλις πρίν λίγες βδομάδες στο άκουσμα της δικής μου εγκυμοσύνης έκαναν λες και τους είχα βάλει το χέρι στη πρίζα. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να αυτοκτονήσω και να πάω να βρώ το παιδί μου. Κι όταν δείλιασα ακόμη και γι’ αυτό, ορκίστηκα πως θα έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου να μην περάσει καμία ανύπαντρη μαμά αυτά που πέρασα τότε εγώ. Ή τουλάχιστον θα προσπαθούσα.


ADVERTISEMENT

Τα χρόνια πέρασαν και είχα την ευτυχία να γίνω μαμά ενός υπέροχου μικρού άντρα. Σκέφτηκα λοιπόν πως αυτό που ήθελα να φτιάξω ήταν κάτι που θα βοηθούσε άμεσα και ουσιαστικά τους μονογονείς, που θα τους έκανε να βρίσκουν στήριξη και να νιώθουν ότι δεν είναι μόνοι τους, να μπορούν να μιλούν με άλλους ανθρώπους στη θέση τους, να ενημερώνονται κάθε μέρα και για διαφορετικά θέματα, να παίρνουν εξειδικευμένες απαντήσεις χωρίς να πληρώνουν, να απευθύνουν τις εκκλήσεις τους, να μοιράζονται τη ζωή και την ιστορία τους. Κι έτσι-μιας που η δουλειά μου είναι το διαδίκτυο- με τη βοήθεια των προγραμματιστών, των ειδικών, των συνεργατών αλλά και όλων των ανθρώπων που με τον τρόπο τους υποστήριξαν και συνεχίζουν να υποστηρίζουν εθελοντικά αυτή μας τη προσπάθεια, κάναμε πραγματικότητα, τη πρώτη διαδικτυακή κοινότητα για τη μονογονεϊκή και τη «διαφορετική» οικογένεια στην Ελλάδα.

Αυτό είναι το Singleparent.gr, η μικρή του ιστορία. Έτσι ξεκίνησε κι έτσι πορεύεται σήμερα. Δεν είναι ΜΚΟ, σύλλογος ή σωματείο, δεν επιδοτείται και δεν έχει καμία σχέση με το κράτος ή τη πολιτική. Είναι μια ιδιωτική πρωτοβουλία από εθελοντές, που τη στηρίζουμε οικονομικά από τη τσέπη μας. Κάτι που ήθελα να φτιάξω στη μνήμη του παιδιού μου, στη μνήμη της μητρότητας που έχασα κάποτε. Και ευχαριστώ πολύ όλους σας, που το στηρίζετε, το αγκαλιάζετε και δίνετε το χρόνο, τη γνώση και την αγάπη σας για να μπορούν όλο και περισσότεροι μονογονείς να βοηθιούνται και να επιβιώνουν. Η ανύπαντρη μητέρα μέσα μου, εκείνη που χάθηκε πρίν από 8 χρόνια, σήμερα είναι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό. Σας ευχαριστώ!

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Να μας ζήσει η μικρή Ζωή, καλοφώτιστη και τυχερή στη ζωή της! 🌹 (Links για φούστα και πέδιλα θα σας βάλω στα σχόλια μετά, τρώω τώρα 😋)

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Kiriaki Charitaki (@kiriakicharitaki) στις

ADVERTISEMENT

Είχα παράλληλη σχέση με παντρεμένο αλλά εκείνος επέλεξε την οικογένειά του. Φοβάμαι την τρελλή γυναίκα του, τί να κάνω;

Singleparent.gr 29 Μαΐου 2020

Είχα παράλληλη σχέση με κάποιον περίπου ένα χρόνο.Παντρεμενοι και οι δύο και είχαμε πει πως στο έμμεσο μέλλον να μείνουμε μαζί.Απο δική του απροσεξία η σχέση έγινε γνωστή και από...