Μονογονέας δεν σημαίνει ζητιάνος. Ούτε Άγιος!

Χθες συνέβη ένα περιστατικό που με στενοχώρησε πολύ και που δεν έχει σημασία να αναλύσω. Έτσι κι αλλιώς γνωρίζω ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, που πιστεύουν πως οι μονογονείς είναι ζητιάνοι, ανήθικοι και αναξιοπαθούντες ή το εντελώς αντίθετο, δηλαδή Άγιοι. Κι έτσι καμιά φορά-όπως καλή ώρα χθες-πέφτω επάνω σε άτομα και γεγονότα, που δεν επιθυμούν να «ταυτιστούν» μαζί σου γιατί είσαι λέει μονογονέας, άρα φέρεις κάτι αρνητικό, κάτι μαύρο, κάτι δυστυχές, ίσως κι ένα φωτοστέφανο πάνω απ’ το κεφάλι σου. Ή όχι.

Εγώ τώρα θα σας κάνω λίγο το δικηγόρο του διαβόλου, θα μιλήσω δηλαδή για τη μια πλευρά που μέχρι τώρα δεν έχουμε θίξει και που δυστυχώς, υπάρχει. Όχι σε μεγάλο βαθμό, αλλά υπάρχει. Το ότι είσαι μονογονέας, δεν σημαίνει ότι έχεις το ακαταλόγιστο ούτε ότι έχεις δικαίωμα να κρίνεις γιατί χώρισε ο άλλος ή γιατί πενθεί ή τι κάνει στη ζωή του. Το ότι μεγαλώνεις ένα παιδί μόνος σου, είτε επειδή το επέλεξες ή επειδή η ζωή το επέλεξε για σένα, δεν σημαίνει πως ό,τι κι αν κάνεις ό,τι κι αν πείς, θα είσαι πάντα στο απυρόβλητο και όλα θα σου δικαιολογούνται και θα σου συγχωρούνται. Δεν σημαίνει πως έχεις δικαίωμα να «κρεμάς» τον άλλον ή να μην τιμάς αυτόν που σε βοήθησε ή να κρίνεις ποιός είναι πιο μονογονέας από τον άλλον. Ναι είναι χοντρό το ζόρι που περνάς, ναι είναι δύσκολο να επιβιώσεις σε μια κοινωνία που- συγγνώμη για την έκφραση- σε έχει χ@σμένο, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να περιμένεις να πέσει από τον ουρανό, το ψωμί, το νερό,  η ψυχολογική ή η νομική υποστήριξη ή ότι θα λυθούν τα προβλήματά σου, ως δια μαγείας. Αν δεν σηκώσεις το τηλέφωνό σου, αν δεν πατήσεις το search σε οποιοδήποτε site, αν δεν χτυπήσεις μόνος του τη πόρτα της  Χ υπηρεσίας, μην περιμένεις να το κάνουν οι άλλοι για σένα. Γιατί και να το κάνουν, δεν είναι εσύ για να ξέρουν 100% τις ανάγκες τις δικές σου και του παιδιού σου.

Με λίγα λόγια, υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν, αλλά πρέπει να τους βοηθήσεις για να σε βοηθήσουν. Αν τα περιμένεις όλα έτοιμα, ό,τι και να κάνουν οι άλλοι, δεν πρόκειται να βρείς ποτέ τη λύση σου και θα΄ναι και επιλογή σου.  Μονογονέας σημαίνει πως πρέπει να φτιάξεις τον κόσμο σου απ’ την αρχή, να τον πάρεις από το χεράκι και να τον εκπαιδεύσεις. Να του πείς «Κοίτα τί κάνω» «Κοίτα τι λέω στο παιδί μου» «Κοίτα πώς περνάω  στη ζωή μου» «Είμαι ίδιος με σένα». Κρίνοντας τον έναν και τον άλλον, όσο δίκιο και να έχεις, το μόνο που καταφέρνεις είναι να εκπαιδεύεις τους ανθρώπους στο μίσος και στη διαμάχη, και στο τέλος της ημέρας, να μην έχει βγεί και τίποτα!

Και ας πάμε τώρα στη πλευρά που όλοι έχουμε αντιμετωπίσει, πολλές φορές από φίλους, συγγενείς, συνεργάτες μέχρι κι από την ίδια μας την οικογένεια. Μονογονέας λοιπόν. Όχι ζητιάνος. Όποιος είναι μονογονέας, δεν σημαίνει πως δεν ψωνίζει, δεν ταΐζει το παιδί του, δεν το πλένει, δεν ντύνεται ο ίδιος ή δεν περιποιείται τον εαυτό του. Δεν σημαίνει πως επειδή έχει μια τραγική ιστορία να σου πεί ή μια λιγότερο τραγική ή ένα στενόχωρο παρελθόν, αυτό τον καθορίζει σε όλη του τη ζωή ή ότι θα σε πιάνει κάθε τρείς και λίγο στη γωνία να σου τα πρήζει με το διαζύγιο ή την κηδεία της γυναίκας του. Δεν σημαίνει πως επειδή μεγαλώνει το παιδί του μόνος του, είναι έτοιμος να βγεί να ζητιανέψει στα φανάρια. Ξέρω πολλούς παντρεμένους που είναι σε ίδια και χειρότερη μοίρα είτε επειδή απολύθηκε ο ένας ή και οι δύο. Πλέον η οικονομική κρίση τους χτυπάει όλους αλύπητα και ναι, η μονογονεϊκή οικογένεια λόγω συνθηκών , είναι πιο ευάλωτη. Ευάλωτη όμως. Όχι ρακένδυτη.Ούτε πρόθυμη να κατεβάσει τα παντελόνια.

Τέλος, είναι σημαντικό να θυμίσουμε πως για να γίνει μονογονέας κάποιος, κάτι πρέπει να του συμβεί. Μα κηδεία είναι αυτό, μα χωρισμός, μα απιστία, μα εγκατάλειψη, κάτι πρέπει να σου συμβεί για να μεγαλώνεις το παιδί σου μόνος. Ακόμη κι αν το επέλεξες, πάλι κάτι συνέβη και οδηγήθηκες σε αυτή την επιλογή. Όλα αυτά που διαβάζεις εδώ, είναι γεγονότα που συμβαίνουν καθημερινά σε πολλούς ανθρώπους και όσο ταμπού ή «ανήθικα» κι αν σου φαίνονται, είναι μέσα στη ζωή, στην ίδια ζωή που ζείς κι εσύ και που πιθανόν να ζεί η αδερφή σου, η κολλητή σου ή και η μάνα σου. Είναι ρατσιστικό και άδικο να λες πως η μονογονεϊκή οικογένεια, σου χαλάει τη βιτρίνα, κι αν πραγματικά το πιστεύεις αυτό, βάλε μια ταμπέλα έξω από την πόρτα σου και γράψε «Απαγορεύονται οι μονογονείς» να ξέρει και ο άλλος, που να μπαίνει!

Σας φιλώ και σας ευχαριστώ πολύ, για όλη τη στήριξη την αγάπη και την αποδοχή σας, αυτούς τους λίγους μήνες που γνωριζόμαστε και που είναι σαν να σας ξέρω και να με ξέρετε χρόνια. Περιμένω πραγματικά τις απόψεις σας!

Κυριακή Χαριτάκη