Μια φορά μόνη, για πάντα μόνη
Χιλιάδες άρθρα για το πώς να καταπολεμήσεις τη μοναξιά και πώς να κάνεις μια σχέση, κι άλλες τόσες συμβουλές και προτροπές να “φτιάξεις τη ζωή σου” γιατί η ζωή είναι μικρή και σύντομη κι εσύ νέα και ναι έχεις ένα παιδί αλλά αύριο θα ανοίξει τα φτερά του και θα φύγει και σου αξίζει να έχεις ένα σύντροφο μπλα μπλα μπλα…οκ.
Συγγνώμη που θα σας στενοχωρήσω αλλά είτε με σύντροφο είτε χωρίς, υπάρχουν πράγματα στα οποία είσαι και θα είσαι για πάντα μόνη σου, εις τους αιώνας των αιώνων αμήν. Δεν το μάθατε από μένα…
Υπάρχουν για παράδειγμα, πράγματα που μπορείς να κάνεις μόνο εσύ.
Όσους συντρόφους και να έχεις, μόνο εσύ έχεις δικαίωμα να μαλώσεις το παιδί. Μόνο εσύ έχεις δικαίωμα να του βάλεις όρια και μόνη σου θα τραβάς κουπί, όταν ξεσπάει που χώρισες με τον πατέρα του ή όταν ουρλιάζει κάθε τρεις και λίγο επειδή μπήκε στην εφηβεία και οι ορμόνες δεν παλεύονται. Μια φορά αν χωρίσεις, θα είναι σαν να χωρίζεις κάθε μέρα και κάθε μέρα θα βγάζεις μόνη σου, το φίδι από την τρύπα. Όπου φίδι, θυμός και όπου τρύπα, παιδί.
Θα μου πεις τώρα “μα το παιδί μεγαλώνει και με τους δύο γονείς ακόμη κι αν αυτοί χωρίσουν”. Θα σου απαντήσω “χαχαχα”. Αν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις όπου ο ένας γονιός, την έκανε με ελαφριά μετά τον χωρισμό και είτε δεν έχει ξαναδεί τα παιδιά του ή τα “βλέπει” απ’ το τηλέφωνο, μας μένουν οι περιπτώσεις που συμμετέχουν και οι δύο γονείς στη ζωή του παιδιού. Αλλά ο ένας ενεργητικά και ο άλλος παθητικά.
Και κάπως έτσι εσύ η ενεργητική, γίνεσαι ταυτόχρονα και ο κακός μπάτσος. Εκείνη που θα πει στο παιδί να πλύνει τα δόντια του 50 φορές, να βάλει τα παπούτσια του 70 φορές, να μην πετάει το μπουφάν του από εδώ κι από εκεί 100 φορές.
Εκείνη που θα επωμιστεί το πρωϊνό ξύπνημα πακέτο με τη γκρίνια, εκείνη που θα πρέπει να μαγειρέψει, να σιδερώσει και να πλύνει σχεδόν σε καθημερινή βάση, εκείνη που τα νεύρα της θα έχουν φτάσει Στον Θεό επειδή “πήγε 9 κι ακόμα να τελειώσεις την άσκηση στη Γλώσσα” ή επειδή “πήγε 10 κι ακόμα να κοιμηθείς, δεν θα ξυπνάς αύριο για το σχολείο!”. Εκείνη που στο τέλος της μέρας -κατάκοπη, άυπνη και λανσάροντας την τελευταία τάση “άλουστος κότσος-ξεχαρβαλωμένη φόρμα”, θα ακούσει και το κορυφαίο “Περνάω καλύτερα στον μπαμπά, θα φύγω!”. Κι έλα εσύ μετά και πες μου ότι δεν είμαι μόνη…
Φυσικά και περνάς καλύτερα στον μπαμπά. Σε ένα ΣΚ δεν προλαβαίνεις να πλακωθείς. Δεν μπαίνουν όρια, δεν σου φωνάζει να μπεις για μπάνιο, δεν έχετε το πρωϊνό ξύπνημα, το διάβασμα και τα Αγγλικά να σας κάνουν από δυο χωριά. Έχετε μόνο ηλεκτρονικά, βόλτες, εκδρομές και φαί απ’ τη γιαγιά. Δεν προλαβαίνει να σε τρίψει η καθημερινότητα με το συρματάκι το σκοτς μπράιτ, να σου πω εγώ μετά που περνάς καλύτερα…
Μόνη σου είσαι σε όλο αυτό, συγγνώμη που στο λέω. Όσο ενεργός και να είναι ο άλλος, στη Τριήρη της νέας σου ζωής, εσύ τραβάς κουπί. Όλοι οι υπόλοιποι υπάρχουν για να τραβάνε ζόρι. Με σένα και τις επιλογές σου.
Γιατί αν το παιδί πάθει οτιδήποτε ή δεν γίνει καλός άνθρωπος, εσένα δείχνουν, σ’ εσένα τα φορτώνουν. Σ’ εσένα που δεν το μεγάλωσες σωστά ενώ εκείνοι έλειπαν…
Υ.γ. Μη μου αρχίσετε πάλι τα περί συνεπιμέλειας, να χαρείτε δηλαδή. Δεν έχει να κάνει καν με αυτό, ούτε είναι πάντα λύση. Ειδικά όταν ο ένας γονιός είναι υπεύθυνος και ο άλλος ζει στον κόσμο του, η συνεπιμέλεια μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερα προβλήματα στο παιδί. Άσε που οι περισσότεροι είτε φέρονται σαν να μην την έχουν είτε εξαφανίζονται, έχοντας φυσικά πάρει μαζί τους το δικαίωμα να συναποφασίζετε και με τον νόμο. Κι αυτό θέλει άλλο άρθρο από μόνο του.
Σχόλια