fbpx

Λένε πως οι χωρισμένοι δεν είναι μονογονείς. Τότε γιατί είμαι τόσο μόνη σε όλο αυτό;

| 6 Ιουνίου 2017
ADVERTISEMENT

20170524_142320 (1) - CopyΛένε πως οι χωρισμένοι δεν είναι μονογονείς. Υπάρχει κάπου και ο άλλος γονιός που μεγαλώνει το παιδί και βοηθάει και μπλα μπλα μπλα. Ναι οκ αλλά όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Όχι πάντα. Στη δική μου περίπτωση ναι υπάρχει και είναι ενεργός. Παρ’ όλα αυτά, δεν φτάνει. Τί να πρωτοκάνεις εκείνη τη μία μέρα ή τις δύο που δεν έχεις το παιδί; Το σπίτι να καθαρίσεις, τη δουλειά σου να ρυθμίσεις, να ετοιμάσεις το φαγητό του παιδιού για όταν επιστρέψει, τα ρούχα να πλύνεις, να κοιμηθείς λίγο παραπάνω να ξεκουραστείς, να δεις κι εσύ σαν άνθρωπος τους φίλους σου, να πιείτε έναν καφέ; Τί απ’ όλα;

Από τη Κυριακή Χαριτάκη
Βρες με στο facebook


ADVERTISEMENT

Ο νεροχύτης γέμισε πάλι. Το ίδιο και το καλάθι με τα άπλυτα. Το σπίτι που καθάρισες μόλις χθες, θυμίσει Κόσσοβο και πρέπει να αγοράσεις την άσπρη μπλούζα που ζήτησε η δασκάλα για τη σχολική γιορτή. Και δεν υπάρχει κανείς να σε βοηθήσει, να σου πει “Άστα θα τα κάνω εγώ”. Είσαι μόνη σου, τελείως μόνη. Δεν υπάρχουν γονείς, αδέρφια ή πεθερικά.

Ποιός θα κρατήσει το παιδί; Εσύ! Μαζί κι εκείνο στη δουλειά να βαριέται και με το δίκιο του και κάθε μισή ώρα να σου ζητάει να φύγετε. Και πρέπει να πληρώσεις-εννοείται μόνη σου- τους λογαριασμούς, το σούπερ μάρκετ, την εκδρομή του παιδιού και μια γυναίκα να ‘ρθει να σε βοηθήσει με τα χειμωνιάτικα που πρέπει να ανεβούν και το σιδέρωμα. Ποιός θα τα καλύψει; Εσύ φυσικά! Παίρνεις διατροφή έτσι κι αλλιώς, μια χαρά δεν βγαίνεις; Φτου και βγαίνεις…

Δεν κλαίγομαι ούτε παραπονιέμαι, δόξα Το Θεό είμαστε καλά. Καμιά φορά όμως σκέφτομαι ότι τελικά δεν δικαιούμαι ούτε στιγμή να καταρρεύσω κι αναρωτιέμαι… τί θα γίνει αν αύριο αρρωστήσω ή πάθω κάτι; Ποιός θα τα φέρει βόλτα όλα αυτά; Τί θα΄χει το παιδί μου να θυμάται από εμένα; Από εμάς;

Ο μικρός θέλει να παίξουμε αλλά εγώ πρέπει να γράψω κείμενα για την επομένη. Δεν υπάρχει κανείς άλλος εκτός από εμένα να τον απασχολήσει. Καταλήγω με το ένα χέρι να παίζω πόλεμο και με το άλλο να γράφω. Με το ένα χέρι να ταΐζω και με το άλλο να μιλάω στο τηλέφωνο.


ADVERTISEMENT

Ευτυχώς έχω δύο χέρια μόνο που στο ένα είναι το παιδί και στο άλλο το σπίτι, η δουλειά, οι λογαριασμοί, το αμάξι, η προσωπική μου ζωή (ευτυχώς που υπάρχει κι αυτή, αλλιώς θα είχα λαλήσει). Περιμένω να τον βάλω για ύπνο για να φάω χωρίς να σηκωθώ 100 φορές για 100 διαφορετικούς λόγους και να κάνω μπάνιο χωρίς να κλείνω κάθε 5 λεπτά το ντους να αφουγκραστώ αν ο είναι καλά. 

Περιμένω πολλά απ’ το παιδί μου, ψάχνω σε εκείνο τη βοήθεια που δεν έχω από κανέναν και δεν είναι ούτε 7 ετών. Του ζητάω να απλώσει τα ρούχα του, να μαζέψει τα πράγματά του, να μην λερώσει το τραπέζι με φαί αλλά είναι μόνο 6,5. Νιώθω πως επειδή δεν έχω καμία βοήθεια από πουθενά, προσπαθώ να την εισπράξω από αυτόν, αλλά αυτός είναι μόνο ένα παιδί και θέλει φαγητό , παιχνίδι και τη μαμά του. Τη μαμά του που τρέχει απ’ τις 7 το πρωί ως τη μία το επόμενο πρωί non stop και η απάντηση που του δίνει στην ερώτηση “Μαμά θα ρθεις να παίξουμε;” συνήθως είναι “Δεν μπορώ τώρα αγόρι μου, δουλεύω”. Μα δεν είμαι μόνος γονιός, υπάρχει και ο άλλος. Γιατί δουλεύω τόσο;

Γιατί μονογονέας δεν είναι μόνο αυτός που κλαίει τον άντρα ή τη γυναίκα του πάνω από ένα τάφο. Σέβομαι και θαυμάζω για τις αντοχές τους, τους γονείς που έχασαν τον άνθρωπό τους και τον αποχωρίστηκαν δια της βίας χωρίς να είναι επιλογή τους. Είναι πολύ σκληρό η ζωή να μην σου δίνει άλλη επιλογή. Όμως η βοήθεια στο μεγάλωμα των παιδιών που έχεις ή δεν έχεις μετά, δεν γνωρίζει θάνατο ή χωρισμό.

Για παράδειγμα βλέπω χήρους γονείς να βοηθιούνται στο μέγιστο από τις οικογένειές τους και χωρισμένους γονείς να τραβάνε κουπί εντελώς μόνοι, χωρίς καμία βοήθεια από πουθενά, παρ’ ολο που θεωρητικά ο άλλος γονιός ζει και βασιλεύει. Μα όσο και να βασιλεύει, πάλι είσαι είσαι μόνος/η σε όλο αυτό. Γιατί χωρισμένος γονιός δεν σημαίνει προνομιούχος και μονογονέας δεν είναι μόνο ο χήρος ή ο ανύπαντρος. Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και είναι άδικο να φοράμε ταμπέλες σε ανθρώπους και καταστάσεις που δεν ξέρουμε.

Στο ίδιο καζάνι βράζουμε όλοι και ίσως ο μόνος τρόπος να μην είμαστε άλλο μόνοι πια, είναι με στήριξη και αλληλοκατανόηση. Όχι με έχθρες, συγκρίσεις και ανταγωνισμούς του τύπου “Να βγάλουμε τις μονογονεϊκότητές μας να τις μετρήσουμε”. Κάθε άνθρωπος τραβάει τα δικά του ζόρια, ακόμα και όταν ο/η πρώην σύζυγος είναι ενεργός και δίνει διατροφή.

Η μονογονεϊκή ζωή έχει πολλά καλά έχει όμως και ένα αρνητικό που καμιά φορά σκεπάζει όλα τα άλλα: Τη λέξη “Μόνος”. Κι αυτή δεν κάνει διακρίσεις. Ισχύει για όλους.

Υστερόγραφο 1: Μην μου αρχίσετε τα “δώσε την επιμέλεια στον πατέρα” και άλλα χαριτωμένα. Το να νιώθει ή να είναι κάποιος μόνος στο μεγάλωμα του παιδιού του και να βγαίνει να το λέει, δεν σημαίνει πως δεν αγαπάει το παιδί του ή πώς θέλει να του το μεγαλώσει άλλος. Σημαίνει ακριβώς και μόνο αυτό που γράφει κι ίσως απλά να θέλει να το βγάλει από μέσα του και να το μοιραστεί. Σαν άνθρωπος κι αυτός…
Υστερόγραφο 2: Όσο δύσκολο και αν είναι, δεν υπάρχει μεγαλύτερο plus από την ηρεμία του σπιτιού. Να ζεις χωρίς καυγάδες γκρίνια και φωνές κι ας πέφτεις κάθε βράδυ ξερή από τη κούραση. Να τα λέμε κι αυτά!

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Να μας ζήσει η μικρή Ζωή, καλοφώτιστη και τυχερή στη ζωή της! 🌹 (Links για φούστα και πέδιλα θα σας βάλω στα σχόλια μετά, τρώω τώρα 😋)

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Kiriaki Charitaki (@kiriakicharitaki) στις

ADVERTISEMENT

Είχα παράλληλη σχέση με παντρεμένο αλλά εκείνος επέλεξε την οικογένειά του. Φοβάμαι την τρελλή γυναίκα του, τί να κάνω;

Singleparent.gr 29 Μαΐου 2020

Είχα παράλληλη σχέση με κάποιον περίπου ένα χρόνο.Παντρεμενοι και οι δύο και είχαμε πει πως στο έμμεσο μέλλον να μείνουμε μαζί.Απο δική του απροσεξία η σχέση έγινε γνωστή και από...