Κοινό ταμείο στο γάμο; Ζαμέ!

Από πολύ μικρή έλεγα στη μάνα μου ότι εγώ με τον άντρα μου, δεν θέλω με τίποτα να έχω κοινό ταμείο. Θυμάμαι που μου έλεγε “Τί λες παιδάκι μου; Είναι δυνατόν να μην έχεις κοινό ταμείο με τον άντρα σου; Όταν το ζευγάρι παντρεύεται ενώνει τα λεφτά του, δεν τα χωρίζει. Αλλιώς γιατί να παντρευτείς; “. Όταν μετά από μερικά χρόνια, ένας πολύ δικός της άνθρωπος έφαγε το αγγούρι, δεν μου ξαναείπε τίποτα. Διαβάστε και θα καταλάβετε!

Ο Κωνσταντίνος και η Εύη. Ερωτεύτηκαν, έκαναν δύο παιδιά και η Εύη αναγκάστηκε να παραιτηθεί γιατί όσα έβγαζε τα έδινε στις νταντάδες και στις βενζίνες να ανεβοκατεβάζει τα παιδιά στα πεθερικά της, στην άλλη άκρη της Αθήνας. Ο Κωνσταντίνος είχε μια πολύ καλή δουλειά, σύντομα όμως δεν έφτανε μόνο ο μισθός του. Μετά από ένα χρόνο ανεργίας, η Εύη άνοιξε με τον άντρα της μια ατομική επιχείρηση στο όνομά του, για να πουλάει κοσμήματα και να βγάζει κάποια λεφτά. Η δουλειά πήγαινε καλά και οι απαιτήσεις αυξήθηκαν αλλά επειδή ήταν η πρώτη χρονιά της εταιρίας και τα λειτουργικά έξοδα ήταν πολλά, τα πλήρωναν από το μισθό του Κωνσταντίνου. Στριμώχτηκαν υπερβολικά και η Εύη προκειμένου να τα βγάλουν πέρα, από 8 ώρες, άρχισε να δουλεύει 18. Το νευρικό της σύστημα διαλύθηκε, τα παιδιά της δεν τα έβλεπε και όλα τα χρήματα από τις πωλήσεις, πήγαιναν στους δικούς του λογαριασμούς. Για εκείνη δεν έμενε να πάρει ούτε εσώρουχο. Όταν η επιχείρηση άρχισε να έχει κέρδος και μάλιστα καλό, η Εύη έπρεπε να δουλέψει κι άλλο προκειμένου να διατηρήσει τη πελατεία της. Αποτέλεσμα; Ένα ωραίο πρωί ο Κωνσταντίνος, έκανε ανάληψη όλα τα χρήματα της εταιρίας ΤΟΥ από τον λογαριασμό ΤΟΥ και ζήτησε διαζύγιο. Τώρα η Εύη προσπαθεί να διεκδικήσει αυτά τα λεφτά αλλά δεν μπορεί καθώς όλα ήταν στο όνομά του, όπως εξάλλου και το σπίτι από το οποίο τους πέταξε έξω ενώ δεν έχει πια εταιρία στα χέρια της ώστε να συνεχίσει να δουλεύει και να βγάλει τουλάχιστον αυτά που έχασε.  Κοινώς, η Εύη δούλευε επί 18 ώρες την ημέρα για 2 χρόνια χωρίς να ξέρει τί θα πεί γιορτές, διακοπές και αργίες και στερήθηκε τα παιδιά της, στο όνομα αυτού του περιβόητου “κοινού ταμείου” που στο γυναικείο μυαλό ακούγεται ως “εξασφάλιση” ενώ στη πραγματικότητα είναι μια παγίδα με περιτύλιγμα και φιόγκο αλλά χωρίς κάρτα αλλαγής!

Ο Δημήτρης και η Στέλλα. Ερωτεύτηκαν, έκαναν ένα παιδί και κάποια στιγμή ο Δημήτρης είπε να ανοίξει ένα μαγαζί με οπτικά. Η Στέλλα συμφώνησε και ως άνεργη, προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει τον άντρα της στο μαγαζί αφού τα χρήματα θα έμπαιναν σε αυτό το περιβόητο κοινό ταμείο. Ο Δημήτρης πήρε δάνειο και η Στέλλα μπήκε εγγυήτρια, βάζοντας υποθήκη το σπίτι της. Τις καθημερινές, πήγαινε το παιδί σχολείο και ύστερα βοηθούσε στο μαγαζί ενώ  πολλά μεσημέρια, το έπαιρνε από το σχολείο και είτε το πήγαινε κατευθείαν στο μαγαζί ή επέστρεφε μόνη της το απόγευμα για να συνεχίσει. Κατέληξε να δουλεύει όλη μέρα, φυσικά χωρίς δικά της λεφτά, χωρίς ασφάλιση, χωρίς μισθό και με υποθηκευμένο σπίτι, με σκοπό να βοηθήσει τον άντρα της και με τη σκέψη ότι τα χρήματα έμπαιναν στο “κοινό ταμείο” άρα ήταν και για εκείνη. Μόνο που όταν η Στέλλα δούλευε 14 ώρες τη μέρα και ο Δημήτρης είχε άπλετο χρόνο να ξενομπίπ, τα χρήματα δεν έμπαιναν στο “κοινό ταμείο” αλλά στο ταμείο του Δημήτρη και ύστερα στης ερωμένης. Η Στέλλα δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ, και Σάββατα πρωί, για να μπορεί να προσφέρει μια οικονομική άνεση στο σπίτι της παρ’ όλο που το σπίτι της, δεν της παρήχε καμία οικονομική εξασφάλιση ή έστω τα ένσημά της για να έχει ένα ρημάδι βιβλιάριο υγείας αύριο. Το αποτέλεσμα το φαντάζεστε: Ο Δημήτρης την πέταξε έξω από το μαγαζί, έβαλε στην επιχείρηση την ερωμένη και επειδή ο ίδιος εδώ και λίγο καιρό δεν πληρώνει το δάνειο, η τράπεζα κυνηγάει τον εγγυητή δηλαδή τη Στέλλα η οποία για να μη χάσει το σπίτι της, αναγκάζεται να το πληρώνει χωρίς φυσικά να έχει πάρει δεκάρα από την επιχείρησή ΤΟΥ. Ωραίο το κοινό ταμείο, ε;[highlight] (Τα παραπάνω περιστατικά είναι δικών μου ανθρώπων με αλλαγμένα τα ονόματά τους. Το γεγονός ότι και στις δύο περιπτώσεις, αυτός που έφαγε το πακέτο ήταν γυναίκα, έχει να κάνει με τους συγκεκριμένους ανθρώπους που έτυχε να γνωρίζω και όχι γιατί δεν μπορεί να συμβεί αντίστοιχα και σε έναν άντρα).[/highlight]

Όχι μόνο κοινό ταμείο.  Όχι “Πόσα έξοδα έχουμε αυτό το μήνα, να τα βάλουμε μισά μισά” όταν ο ένας παίρνει 500 ευρώ και ο άλλος 1.500. Όχι μόνο κοινό λογαριασμό, ας έχεις και έναν ξεχωριστό δικό σου, ποτέ δεν ξέρεις. Ο λόγος που οι περισσότεροι άνθρωποι μετά το διαζύγιο μένουν στο δρόμο ή αντίθετα, υπομένουν την απόλυτη ταπείνωση μέσα στο γάμο τους, είναι η οικονομική εξάρτηση που οι ίδιοι δημιούργησαν με την ψευδαίσθηση της ασφάλειας. Επίσης ένας άλλος λόγος που αρκετοί άνθρωποι μένουν μετέωροι, είναι γιατί δεν έχουν μάθει εξαρχής να απαιτούν “Έλα μωρέ, από τον άντρα μου θα ζητήσω μισθό;”. Εντάξει ο άντρας σου είναι, όχι Ο Θεός Ρα! Όταν ο άντρας σου δεν ντρέπεται να σου ζητάει να έρθεις τσάμπα υπάλληλος στην εταιρία του, γιατί πρέπει να ντρέπεσαι εσύ; Πιο παράλογο θεωρώ να “ζητιανεύεις” λεφτά για ένα καλσόν ενώ δουλεύεις όλη μέρα, παρά να ζητήσεις μισθό!

Ο γάμος είναι μια κοινωνική σύμβαση και οι συμβάσεις είναι για να σπάνε. Δυστυχώς, σήμερα είναι και αύριο δεν είναι. Δεν ξέρεις πως του τη βαράει του καθένα και τί άνθρωπος θα ξυπνήσει την επομένη. Είναι δύσκολο να κάνεις οικονομία στις μέρες μας, το κατανοώ και δεν σου λέω να στερήσεις χρήματα από την οικογένεια ή το παιδί σου, ούτε να κρύβεις λεφτά. Σου λέω απλώς να κρατάς κάτι και για σένα, ας είναι και 10 ευρώ το μήνα. Στη τελική αλλιώς σε αντιμετωπίζει ο άλλος όταν ξέρει πως έχεις 5 δραχμές στην άκρη κι όποτε θες “την κάνεις” κι αλλιώς όταν ξέρει ότι κρέμεσαι απ΄τα…βαρίδια του!

Κυριακή Χαριτάκη

Update: Λαμβάνουμε σχόλια υβριστικά επειδή στα παραπάνω περιστατικά που περιγράφω, είναι “θύμα” η γυναίκα. Η διευκρίνιση που έχω κάνει ότι (δυστυχώς τί να κάνουμε) δεν γνωρίζω περιστατικά με “θύμα” άντρα στο δικό μου προσωπικό κύκλο επειδή δεν έτυχε και όχι γιατί δεν συμβαίνει, δεν τους καλύπτει. Σε κάθε περίπτωση, όποιος θιγμένος επιθυμεί, μπορεί να μας στείλει την ιστορία του και να την αναρτήσουμε, όπως έχουμε κάνει πολλές φορές. Σχόλια υβριστικά δεν θα δημοσιεύονται. Σεβόμαστε τις αντίθετες γνώμες όταν αυτές εκφράζονται κόσμια. Σας ευχαριστούμε 🙂

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!