Η σκύλα αν δεν κουνήσει την ουρά της…(not)

Με αφορμή άρθρα και σχόλια αναγνωστών που δημοσιεύονται κατά καιρούς στο Singleparent.gr νιώθω την ανάγκη να πω, και χωρίς η γνώμη μου να είναι απαραίτητα σωστή, ότι κάποιες απόψεις με βρίσκουν τελείως αντίθετη. Ναι σε μια παράλληλη σχέση, ευθύνη έχει κι η ερωμένη. Μόνο που την απόφαση για τη «διάλυση» του σπιτιού τη παίρνει ένας: Αυτός που του ανήκει! Άμα αυτός δεν θέλει, δεν το διαλύει, είναι πολύ απλό.  Δεν λέω πως δεν υπάρχουν επιτήδειες τίγκα στην ανασφάλεια, προφανώς και υπάρχουν πολλές. Όμως όσο επιτήδεια κι αν είναι μια γυναίκα, δεν κάθεται στα σκαλάκια του παντρεμένου με το ζόρι , μέχρι να ξεπροβάλλει με τις βαλίτσες του. Όλα τα υπόλοιπα, πιστεύω πως ίσως λέγονται για να δικαιολογούμε (πρώην) συζύγους. Είναι κοινωνικός κανόνας , να θεωρούμε τη γυναίκα ως τη μοναδική υπεύθυνη στην απιστία-από όποια πλευρά και αν βρίσκεται -ενώ συχνά γίνεται στόχος από το ίδιο της το φύλο.

Εννοείται φυσικά πως δεν απατούν μόνοι οι άντρες. Και οι γυναίκες απατούν. Το φταίξιμο όμως βαραίνει σχεδόν πάντα τη γυναίκα. «Κάπου φταις κι εσύ που σε απάτησε ο άντρας σου» διαβάζω επίσης συχνά.  Ώπα βρε παιδιά, πόθεν έσχες; Ίσως να έχει το δικό της μερίδιο ευθύνης αν θεώρησε τον άντρα της δεδομένο ή αν παράτησε τον εαυτό της ή αν δεν προσπάθησε πιστεύοντας πως ήταν μπόρα και θα περνούσε, αν το κατάλαβε και έκανε τα στραβά μάτια για τους ίδιους λόγους, οκ. Δεν φταίει όμως αν ο άλλος αντί να κάτσει πρώτα να λύσει το πρόβλημα στο γάμο του με συζήτηση ή με ειδικό, αποφάσισε να το λύσει βάζοντας τη γλώσσα του στο στόμα μιας άλλης!

Αυτό ωστόσο που με αποτέλειωσε-και που στάθηκε ουσιαστικά η αφορμή γι’ αυτό το άρθρο- ήταν το «η σκύλα αν δεν κουνήσει την ουρά της…». Συγγνώμη αλλά μιλάμε για ανθρώπους όχι για σκύλους. Θέλω να πιστεύω πως κανείς δεν είναι φοξ τεριέ να πηγαίνει με όποιον του πετάξει λίγο friskies! Αν μη τι άλλο τέτοιες εκφράσεις υποβιβάζουν εμάς τις ίδιες και ειδικά τους άντρες που επιλέγουμε και τους οποίους με τέτοιες φράσεις, εμμέσως πλήν σαφώς, τους αποκαλούμε βλάκες ή άβουλους που όποια τους κουνηθεί, θα πάνε. Εκτός αν αυτή η εικόνα μας βολεύει για να μπορούμε να καθησυχάζουμε τον εαυτό μας λέγοντας «Δεν φταίει αυτός μωρέ, άντρας είναι θα κερατώσει, τι να κάνει;». Θυμίστε μου μόνο τι έτος έχουμε. Νόμιζα 2015…..

Πρίν λίγες μέρες μια φίλη, μου αποκάλυψε πως είχε παράλληλη σχέση για χρόνια με τον νυν άντρα της. Και σοκαρίστηκα. Γιατί είναι ένας πάρα πολύ καλός άνθρωπος και της χρωστώ πολλά. Γιατί είναι πολύ καλή φίλη. Γιατί οι γυναίκες που κάνουν σχέση με δεσμευμένους, δεν είναι όλες του σχοινιού και του παλουκιού που στήνουν δόκανο ποιός φοράει βέρα να τον γραπώσουν. Δεν είναι όλες επιτήδειες. Δεν τις δικαιολογώ, όμως η εικόνα της κακιασμένης παστρικιάς που έχει πλάσει η Ελληνική μας κοινωνία ανά τους αιώνες, δεν ισχύει τόσο πια. Όσο κι αν δεν θες να το δεχτείς, κάποιες από αυτές είναι κανονικοί άνθρωποι σαν εμένα κι εσένα. Δουλεύουν, βγαίνουν, πονάνε, αγαπούν, ονειρεύονται, έχουν φίλους, γονείς και συγγενείς. Αλλά σαν άνθρωποι σφάλλουν. Γιατί στο τέλος της μέρας, η καρδιά δεν ορίζεται.

Δείτε σχετικά: Οι γονείς μας, μας κορόιδεψαν;

Αν μπορούσαμε να χειριστούμε τη καρδιά με τηλεκοντρόλ, ο κόσμος θα ήταν αλλιώτικος. Ίσως όχι καλύτερος αλλά αλλιώτικος. Νομίζω πως δικάζουμε λάθος άτομα. Νομίζω πως πρώτα απ’ όλα πρέπει να δικάζονται οι επιλογές μας. Σκέψου την απιστία σαν μια πίτα. Το ένα κομμάτι το έχει ο άντρας σου. Το άλλο η ερωμένη του. Το τρίτο όμως το έχεις εσύ. Ναι το δικό σου είναι πολύ μικρότερο και όχι δεν φέρεις την ευθύνη που πήγε με άλλη. Ευθύνεσαι όμως που τον διάλεξες . Που αφέθηκες. Που όταν έμαθες πως σε απατά, αποφάσισες να κάνεις τον μ@κα κι έτσι απέκτησες κι εσύ μερίδιο στη πίτα. Τώρα αν αυτή η πίτα έχει φλουρί και ποιός θα το βρεί,  είναι θέμα για άλλο άρθρο.

Το ζήτημα σ’ αυτές τις καταστάσεις όταν συμβαίνουν, δεν είναι ποιός φταίει λίγο ή πολύ ούτε ο εγωϊσμός μας, αλλά πάνω απ’ όλα τα παιδιά μας. Να τα προφυλάξουμε και να μην ξεχνάμε πως σαν σύζυγοι μπορεί να ήμασταν οι χειρότεροι αλλά σαν γονείς οφείλουμε να είμαστε οι καλύτεροι, χωρίς το ένα να αναιρεί το άλλο. Αν ο άντρας σου έφυγε με την ερωμένη του και ούτε που ξαναρώτησε για το παιδί σας, φταίει αυτός. Μόνο. Φεύγοντας κανείς δεν σ΄αναγκάζει , εκτός απ’ τις βαλίτσες σου, να πάρεις μαζί σου και τη πατρότητα! (ή τη μητρότητα…).

Περιμένω με αγάπη και χαρά τα σχόλιά σας!

Κυριακή Χαριτάκη