Η γυναίκα πρέπει να έχει το δικό της πορτοφόλι

Μια βασική αφορμή που πολλά ζευγάρια χωρίζουν, ειδικά σήμερα με τη κρίση, είναι το οικονομικό. Θα μου πείς “σιγά το νέο!” αλλά το ζήτημα εδώ είναι πιο βαθύ και δεν έχει να κάνει με τα χρήματα. Έχει να κάνει με την ασυνεννοησία και την έλλειψη επικοινωνίας που έχουν οδηγήσει το ζευγάρι στο να μην έχει χρήματα επειδή δεν έχει αισθήματα. Ένας από τους λάθος χειρισμούς είναι και η γυναίκα χωρίς δικό της πορτοφόλι!

Από τη Κυριακή Χαριτάκη

Μεγάλωσα με μια σκληρά εργαζόμενη μητέρα, με σπουδαία καριέρα στις πωλήσεις, κι ίσως η γνώμη μου να είναι εντελώς βιωματική. Το μοναδικό όμως πρόβλημα που αντιμετώπισε η μητέρα μου στα χρόνια που εργαζόταν, ήταν ο θιγμένος εγωϊσμός του πατέρα μου επειδή έβγαζε λιγότερα χρήματα από εκείνη. Άνθρωπος παλιάς κοπής ο μπαμπάς μου, παρ’ όλο που εργαζόταν ο ίδιος, ένιωθε πως η γυναίκα του, τον τάιζε. Όμως ποτέ δεν της ζήτησε να κάτσει στο σπίτι, ποτέ δεν της απαγόρεψε να έχει επαγγελματική ζωή αλλά και αν το έριξε κανα δυο φορές στο τραπέζι ως κάποια λύση, η ίδια-γυναίκα εξαιρετικά δυναμική-δεν του άφησε ποτέ το περιθώριο να την ορίζει. Γι’ αυτό και ο γάμος τους, παρά τα πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα, κρατάει μέχρι σήμερα. Γιατί ο ένας σεβόταν τα όνειρα του άλλου. Με χρήματα ή χωρίς. Κάπως έτσι, εγώ κι ο αδερφός μου, μάθαμε να δουλεύουμε από πολύ μικροί. 

Η μητέρα μου λοιπόν, χάρις στο πορτοφόλι της, έσωσε τον πατέρα μου όταν χρειάστηκε να χειρουργηθεί στο εξωτερικό. Έσωσε εμένα όταν χρειάστηκε να κάνω δύο χειρουργεία, το ένα πολύ σοβαρό.  Στη καθημερινότητά της, δεν άπλωσε ποτέ το χέρι στον πατέρα μου να ζητήσει ούτε ένα καλσόν και πάντα “έκρυβε” λίγα χρήματα για να μας δίνει χαρτζιλίκι. Κι αν ο πατέρας μου γκρίνιαζε καμιά φορά όταν εκείνη αγόραζε κάτι πιο ακριβό, στην ουσία δεν είχε τίποτα να της προσάψει διότι δούλευε σκληρά και κάποια χρήματα ήταν και δικά της. Όσο κοινό ταμείο και να έχεις, αλίμονο αν μετά από 12 και 15 ώρες δουλειάς, δεν μπορείς να ξοδέψεις κάτι και για σένα. Ακόμα και τα τσιγάρα σου, είναι δικά σου. Είναι σημαντικό μέσα στο γάμο, να έχεις πράγματα δικά σου. Και δεν μιλάω για την ύλη αλλά για την αυτονομία που δημιουργεί. Γιατί όταν έχεις δικό σου πορτοφόλι, μπορείς , αν χρειαστεί, να πάρεις και μια γυναίκα να σου κάνει δυο δουλειές στο σπίτι και να δώσεις έτσι κι εσύ δουλειά σε έναν άλλον άνθρωπο!

Πολλές μητέρες ,και όχι άδικα,αναγκάστηκαν να παραιτηθούν διότι “όταν από τα 700 ευρώ (και πολλά λέω) τα 400 τα θες για γυναίκα να σου φυλάει τα παιδιά, δεν έχει νόημα” λένε. Πράγματι αν το δεις στεγνά μαθηματικά, δεν έχει. Αν όμως σκεφτείς τη προσωπική ελευθερία που αποκτάς ακόμα και μες από τη χειρότερη δουλειά, το πόσο ανεκτίμητο είναι να νιώθεις δημιουργικός και χρήσιμος, πόσο καλό κάνει στη ψυχολογία σου να σηκώνεσαι το πρωί και να έχεις κάπου να πας αλλά και πόσο μειώνεις το ρίσκο, αν αύριο ο άντρας σου χάσει τη δουλειά του ή πάθει κάτι ή σηκωθεί και φύγει και μείνεις αμανάτι άφραγκη με 2 παιδιά, αξίζει να δουλεύεις όχι για 400 ευρώ αλλά και για πολύ λιγότερα αν χρειαστεί. 

Υπάρχουν βέβαια και γυναίκες που βολεύτηκαν στη μητρότητα και με τη δικαιολογία “εγώ μεγαλώνω παιδιά” δούλεψαν για λίγο ή ποτέ. Πολλές από αυτές τις γυναίκες, μου στέλνουν email ότι είναι δυστυχισμένες μέσα στο γάμο τους και μένουν επειδή είναι άνεργες ή ότι τρώνε ξύλο ή/και κέρατο και κάθονται γιατί δεν έχουν χρήματα να φύγουν. Άλλες πάλι, μου γράφουν πως στα 40 και στα 50 τους, ορίζουν τη ζωή τους οι γονείς τους, επειδή τις πληρώνουν το φαγητό του παιδιού, το ενοίκιο και το διαζύγιο.

Γιατί ανεξάρτητα από το αν έχουν σταματήσει να εργάζονται από απόλυση ή επιλογή, συνεχίζουν ακόμα και χρόνια μετά, να μην δουλεύουν επειδή κυρίως έχουν πάψει να πιστεύουν πια στον εαυτό τους. Και μη μου πείτε για τα ύψη της ανεργίας στην Ελλάδα γιατί ναι προφανώς είναι δυσθεώρητα, υπάρχουν όμως και πολλές επιχειρήσεις που ζητούν υπαλλήλους αλλά δεν βρίσκουν. Και δεν βρίσκουν γιατί παρά τη κρίση, υπάρχουν ακόμα πολλοί που είτε πιστεύουν πως δεν θα τα καταφέρουν ή δεν θέλουν να ξεβολευτούν (να πάω 3 μήνες να δουλέψω σε ξενοδοχείο σε νησί; Που να τρέχω τώρα! / Τί; Εγώ να καθαρίσω σκάλες/ να σερβίρω καφέδες;). Ξέρω διαζευγμένη μαμά που αυτή τη στιγμή κάνει 4 δουλειές (ναι 4!) για να μεγαλώσει τον γιο της. Αυτή πώς βρήκε;

Συγγνώμη αν ακούγομαι σκληρή αλλά μη νομίζετε, ξέρω κι εγώ τί θα πει ανεργία. Το πάλεψα όμως, συμβιβάστηκα πολύ, έκανα και το κορόιδο πολλές φορές, με τα ίδια λεφτά φορτώθηκα και δουλειές άλλων. Δυστυχώς δεν γίνεται αλλιώς. Η γυναίκα, ειδικά σήμερα, πρέπει να έχει δικό της πορτοφόλι. Πρώτα απ’ όλα για να βοηθήσει αυτόν τον έρμο τον άντρα της που πέφτει στις πλάτες του, ολόκληρο το σπίτι. Δεύτερον για να βοηθήσει τον εαυτό της αν αύριο δεν υπάρχει έρμος άντρας και αναγκαστεί να μεγαλώσει τα παιδιά της μόνη. Και το πιο βασικό; Να νιώθει χρήσιμη, δημιουργική και πάνω απ’ όλα να ωριμάζει. Γιατί η δουλειά, σε ωριμάζει και από αυτή την ωριμότητα, μαθαίνουν τα παιδιά σου.

Ο πολύς ελεύθερος χρόνος είναι μεγάλη παγίδα. Μπορεί, χωρίς να το καταλάβεις, να απειλήσει το γάμο σου και να αλλοιώσει τον εαυτό σου, ακόμα και τη σχέση σου με τα παιδιά σου. Είναι αυτός που μπορεί να σε κάνει να περνάς όλη τη μέρα βαρώντας υστερίες και μαλώνοντας με άλλες μαμάδες στο διαδίκτυο, ενώ κάλλιστα θα μπορούσες να σφουγγαρίζεις σκάλες για να είσαι μια μέρα σε θέση να τις ανεβείς. Όλοι εξάλλου από κάπου ξεκινούν. Ποτέ δεν είναι αργά!

Υστερόγραφο: Όση ώρα έγραφα αυτό το κείμενο, συνειδητοποίησα πόσο πολύ μοιάζει το επαγγελματικό κομμάτι της ζωής μου, με αυτό της μητέρας μου. Ευτυχώς που διαφέρουμε σε όλα τα υπόλοιπα! :p