Για όλα φταίει ο τρίτος άνθρωπος;
Πολλές φορές διαβάζω συζητήσεις, και μάλιστα αρκετά καυστικές, σχετικά με το κατά πόσο φταίει ο τρίτος άνθρωπος σε ένα γάμο καθώς και απόψεις όπως «άσε το ζευγάρι ήσυχο να τα βρεί» ή «αυτές οι μπίπ που μπαίνουν στην οικογένεια για να τη διαλύσουν» ή «πάνω στη δυστυχία των άλλων χτίζεις την ευτυχία σου» και λοιπά «εύκολα». Και τα ονομάζω «εύκολα» γιατί είναι πολύ εύκολο, βολικό θα έλεγα, να τα ρίχνουμε στο τρίτο πρόσωπο. Μας γλιτώνει από αρκετό πόνο γιατί πονάει να κοιτάξουμε κατάματα τα προβλήματα στο γάμο μας, τις στραβές επιλογές μας και τα λάθη μας.
Τα ζευγάρια είναι μια ομάδα, ένας «συνεταιρισμός» όπου όση ευθύνη έχει ο ένας έχει και ο άλλος. Οποιοσδήποτε τρίτος «προσπαθήσει» να σπάσει αυτό το συνεταιρισμό, δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να το κάνει αυθαίρετα, παρά μόνο με τη συναίνεση και τις ευλογίες του ενός. Προσωπικά δεν έχω δεί κανένα ζευγάρι να είναι μες στη τρελή χαρά και ξαφνικά ο ένας να απατάει τον άλλον, όπως δεν έχω δεί και καμία γυναίκα μέχρι σήμερα να βάζει τον παντρεμένο σε βαν και να τον απαγάγει με το ζόρι από την οικογένειά του. Όταν μιλάμε για σχέσεις ενηλίκων, η ερωμένη έχει τόση ευθύνη όση και ο παντρεμένος. Όλα τα άλλα είναι για να δικαιολογούμε τους άντρες ή τις γυναίκες μας για τις πράξεις τους ή για να δικαιολογούμε τις επιλογές μας και το δικό μας μερίδιο ευθύνης, τότε που ο γάμος μας νοσούσε και δεν κάναμε ό,τι έπρεπε για να τον σώσουμε. Κανείς δεν τρυπώνει μόνος του. Κάποιος πάντα αφήνει μισάνοιχτη τη πόρτα. Και εντελώς συμπτωματικά, όσους άπιστους γνωρίζω που χώρισαν από τον εραστή ή την ερωμένη, στη πορεία χώρισαν και από τον/τη σύζυγο. Διότι όταν η σχέση είναι από σοβαρά άρρωστη έως ετοιμοθάνατη, δεν χρειάζεται τον τρίτο άνθρωπο για να τραβήξει τη πρίζα. Μια χαρά την τραβάει και μόνη της. Απλά ο τρίτος άνθρωπος επισπεύδει το αναπόφευκτο.
Όλα αυτά, τα λέω εγώ, που κάποτε παραλίγο να γίνω ο τρίτος άνθρωπος και έκανα πίσω. Αν δεν έκανα όμως, εκείνος ήταν μια χαρά έτοιμος και απ’ ότι έμαθα αργότερα, τελικά απάτησε τη γυναίκα του. Φυσικά και δεν συμφωνώ με το «Αν δεν ήμουν εγώ θα ήταν άλλη» γιατί προσωπικά, προτιμώ να είναι άλλη η συνυπεύθυνη για τη διάλυση ενός γάμου παρά εγώ. Όχι δεν φταίς εσύ, αν ο σύζυγος αντί να λύσει τα προβλήματα στο γάμο σας, αποφάσισε να τα λύσει ξάπλα με μια άλλη αλλά ούτε η άλλη, φταίει για τη δική σας κρίση. Η δική σας κρίση απλά της άνοιξε τη πόρτα και ήταν πια στο χέρι του συζύγου είτε να την καλέσει μέσα ή να της την κλείσει στα μούτρα. Αλλά αν το παραδεχτείς αυτό, θα είναι σαν να παραδέχεσαι ότι έκανες λάθος επιλογή ανθρώπου και αυτό πονάει περισσότερο από την απιστία. Γιατί πάντα τα δικά μας λάθη, μας πονάνε πιο πολύ!
Κυριακή Χαριτάκη
Υστερόγραφο: Περιττό να σας πω πόσο στενοχωριέμαι όταν ο τρίτος άνθρωπος ισοπεδώνεται με αφορισμούς του τύπου “Δεν έχεις αρχές και αξίες”. Όλοι έχουμε αρχές και αξίες αλλιώς θα ήμασταν ζώα (σχήμα λόγου). Απλά κάποιοι άνθρωποι είναι περισσότερο δυνατοί σαν χαρακτήρες και κάποιοι λιγότερο. Φυσικά και υπάρχουν άτομα χωρίς κανένα ηθικό φραγμό αλλά ας μην το πετάμε έτσι αυθαίρετα για ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε. Θέλω να πιστεύω πως οι κακοί είναι μόνο στη φυλακή (…και στη Βουλή).
Σχόλια