Επιλογές, καταστροφές!

“Επιλογή σου ήταν!” είναι μια φράση που “παίζει” γενικά και ειδικά σε χωρισμένους γονείς, όταν η κουβέντα έρχεται στο διαζύγιό τους, και κατ’ επέκταση, σε οποιαδήποτε άλλη λανθασμένη επιλογή. Γιατί υπάρχει-και δυστυχώς θα υπάρχει πάντα-το στερεότυπο ότι μια-δύο-πέντε λάθος επιλογές, ακυρώνουν όλες τις υπόλοιπες σωστές και (πρέπει να) σε καθορίζουν για μια ζωή. Με συγχωρείτε που σας το χαλάω αλλά δεν πάει έτσι!

Από τη Κυριακή Χαριτάκη
Βρες με στο facebook

Μια φορά αν κάνεις κάτι σ’ αυτή τη ζωή, αυτόματα το “παντρεύεσαι”. Πήγες μια φορά με παντρεμένο; Θα πηγαίνεις πάντα. Απάτησες μια φορά; Θα κερατώνεις πάντα. Διάλεξες τον λάθος άνθρωπο; Λάθος θα΄ ναι και ο επόμενος. Αυτή η νοοτροπία δεν είναι τελείως άστοχη αλλά δεν ισχύει για όλους. Όπως δεν λέγεσαι ναρκομανής επειδή δοκίμασες ένα μπάφο, έτσι συμβαίνει και με τις επιλογές. Όταν οι λάθος επιλογές είναι εξαίρεση, τότε καλό είναι να υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα!

Το πρόβλημα αρχίζει, όταν κάνεις τη μια λάθος επιλογή επάνω στην άλλη και είσαι και χαλαρός σε φάση “Έλα μωρέ δεν τρέχει και τίποτα!”. Προφανώς και δεν τρέχει αν αυτές έχουν αντίκτυπο σ’ εσένα και καλό λούσιμο σου εύχομαι. Όταν όμως οι δικές σου επιλογές, πηδάνε τη ζωή των άλλων, σόρρυ αλλά τρέχει και πολύ μάλιστα. Δεν φταίνε οι άλλοι για τα δικά σου λάθη.

Είναι λογικό στα 25 να έχεις άλλα κριτήρια από αυτά που έχεις στα 35. Και ακόμη πιο λογικό είναι, ο άνθρωπος που διάλεξες για πατέρα ή μητέρα των παιδιών σου όταν ήσουν 25, να μην σου κάνει στα 35. Δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσικό και όμορφο ταυτόχρονα, απ’ την εξέλιξη στον άνθρωπο, ακόμα κι αν πολλές φορές, εξέλιξη σημαίνει απώλεια.

Δεν δέχομαι όμως να ακούω το “Επιλογή σου ήταν!”.  Είναι άδικο, η λάθος επιλογή που έκανες στα 25 να σε στοιχειώνει μια ζωή και ενώ περνάς σκατά κι είσαι δυστυχισμένος, να την υπομένεις, τιμής ένεκεν. Οι ώριμοι άνθρωποι, οι άνθρωποι που μεγαλώνουν παιδιά, οφείλουν να διορθώνουν τα λάθη τους κι αυτό σημαίνει να αλλάζουν τις επιλογές τους για καλό.

Δεν υπάρχει σωστή και λάθος ηλικία, σωστό και λάθος timing. Όταν οι επιλογές σου, σε παραλύουν, όταν δεν μπορείς να λειτουργήσεις σε κανένα τομέα της ζωής σου, όταν νιώθεις άβολα μέσα στο ίδιο σου το σώμα και ανοίγεις το πρωί τα μάτια με την αίσθηση “πάλι εδώ ξύπνησα σήμερα;” πρέπει να τις αλλάξεις.

Δεν είμαι υποχρεωμένη να τρώω το ξύλο της αρκούδας απ’ τον άντρα μου, επειδή πρίν 10 χρόνια τον διάλεξα για σύντροφο. Δεν είσαι υποχρεωμένος να μένεις σε ένα δυστυχισμένο γάμο, επειδή πρίν 15 χρόνια πίστευες πως θα σε κάνει ευτυχισμένο. Όλοι εκ του αποτελέσματος κρινόμαστε αλλά ακόμη κι αυτό, μπορείς να το αλλάξεις. Το αποτέλεσμα αλλάζει, και οι επιλογές αλλάζουν. Οι άνθρωποι δυστυχώς όχι. Πάντα θα κρίνουν, πάντα θα σε περιμένουν στη γωνία, πάντα θα στη φέρνουν, πάντα θα΄χουν άποψη για τη ζωή σου-πώς πίνεις τον καφέ σου και τί ανέβασες στον τοίχο σου στο facebook-πάντα θα καλύπτουν τις μ@κίες τους, δείχνοντας τις δικές σου. Το θέμα είναι να μην ακούς κανέναν και να διορθώνεις τα λάθη σου. Όχι όμως με νέα λάθη.

Έχεις δικαίωμα να αλλάξεις πλεύση. Και μια και δυο και τρείς φορές. Δεν δικαιούσαι όμως να “πνίγεις” συνεχώς, αυτούς που σ’ αγαπούν. H επιλογή, είναι δικαίωμα. Η καταστροφή των άλλων, όχι.