“Είσαι τρελή θες γιατρό!”: Πόσες φορές το άκουσες από τον σύντροφό σου;

“Είσαι τρελή θες γιατρό!”
“Καλά πήγαινε να σε κοιτάξει κανένας ψυχίατρος”
“Πάρε τα χάπια σου να ηρεμήσεις”
(γιατί δυστυχώς ο ψυχίατρος και τα χάπια στην Ελλάδα παραμένουν ακόμα ταμπού)
“Σ’ έχουν μάθει όλοι γι’ αυτό σε κάνανε πέρα!” 
(γιατί εκεί που σταματούν οι φιλίες σου ξεκινάει η κριτική του. Ακόμη κι αν δεν ευθύνεσαι εσύ γι΄αυτό!)
“Δεν πας καλά κοπέλα μου να πας να σε δει κανένας γιατρός” ή “Έχεις τρελλαθεί δεν είσαι καλά. Να πάτε οικογενειακώς να κοιταχτείτε!”
(γιατί εκτός από σένα θέλει παρακολούθηση και όλο σου το σόι αφού η κληρονομικότητα ενισχύει την άποψή του για τη “τρέλα” σου!)

Γράφει η Κυριακή Χαριτάκη

Να σου πω ένα μυστικό;
Είσαι πράγματι τρελή…που τον διάλεξες.
Και πιο τρελή που μένεις μαζί του!

Ο άνθρωπος που σε αγαπάει όσο “τρελό” κι αν θεωρήσει αυτό που του λες, θα καθίσει να το συζητήσει ή, αν εκείνη τη στιγμή λειτουργήσει παρορμητικά, έστω και εκ των υστέρων θα καθίσει να σκεφτεί μήπως έχεις δίκιο ή για ποιό λόγο πιστεύεις ή λες αυτό που λες.
Και θα έρθει για άλλον ένα γύρο να τα πείτε σαν άνθρωποι.

Τα υπόλοιπα περί τρέλας είναι υπεκφυγές.
Είναι η άμυνά του για να μην παραδεχτεί πως έχεις δίκιο ή πως το πρόβλημα το έχει εκείνος.
Είναι η λεκτική βία που έμαθε να ασκεί από το σπίτι του, όταν ο πατέρας του έλεγε τη μάνα του τρελή.
Είναι η ψυχολογική βία που έμαθε να ασκεί από την οικογένειά του, όταν η μητέρα του, τον έβλεπε να κάνει κάτι που θεωρούσε παράλογο για τα μέτρα της και του έλεγε “Τρελός είσαι παιδί μου;”
Είναι η ψυχολογική και λεκτική κακοποίηση που έμαθε από το -κατά τα άλλα -υγιές οικογενειακό του περιβάλλον, για να μπορέσει να “αντιμετωπίσει” τη δική σου πραγματικά υγιή οικογένεια που του θυμίζει πόσο τη στερήθηκε.

Δεν είναι τυχαίο που πολλοί άνθρωποι σαν τους παραπάνω, “πιάνονται” από συντρόφους που έχουν εισπράξει πολύ αγάπη απ’ τους γονείς τους.
Είναι η προσπάθειά τους να βρουν τους γονείς και την οικογένεια που θα ήθελαν να είχαν σαν παιδιά. Είναι η πεποίθησή τους, πως αφού η δική τους οικογένεια ήταν “τρελή” άρα είναι όλων.
Γιατί πρέπει να είναι όλων.
Γιατί πονάει να παραδέχεσαι πως σαν παιδί δεν αγαπήθηκες!

Ο άνθρωπος που σου φωνάζει “Είσαι τρελή θες γιατρό” φωνάζει για αγάπη. Για αποδοχή.
Σου φωνάζει ότι η μητέρα του μια ζωή τον κατέκρινε άρα πως τολμάει η δική σου μητέρα να σε αγαπάει;
Σου φωνάζει ότι για τον πατέρα του δεν ήταν ποτέ αρκετά καλός άρα πως τολμάει ο δικός σου πατέρας να σε αποδέχεται;

Δεν είμαι ψυχολόγος, δεν μιλώ σαν ειδικός.
Μιλώ σαν μια γυναίκα που τα πέρασε.
Σαν μια γυναίκα που αμφέβαλλε ακόμη κι όταν η λογική έβγαζε μάτι.

Υπάρχουν περιπτώσεις που αξίζει να τις αγκαλιάσεις, αρκεί η άλλη πλευρά να θέλει πραγματικά να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό γιατί εδώ η αγάπη από μόνη της, δεν αρκεί για να λύσει το πρόβλημα.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που απαιτούν να τις κλωτσήσεις, να πάρεις τα παιδάκια σου και να φύγεις.
Πρίν μάθουν και εκείνα να λένε τις γυναίκες και τους άντρες τους, τρελούς,  επειδή σαν παιδιά δεν αγαπήθηκαν.
Πρίν μυηθούν στη λεκτική βία, κάνοντας τον εαυτό τους και τους άλλους να υποφέρουν.

Γιατί να το θυμάσαι: Η λεκτική βία δεν μένει εκεί.
Με τον καιρό γίνεται και σωματική. 
Ακόμη κι αν ένας ενήλικος δεν χτυπήθηκε σωματικά ποτέ σαν παιδί, όταν ασκεί λεκτική βία, κάπου όλη αυτή η συσσωρευμένη πίεση θα πρέπει να ξεσπάσει.
Αν με τα λόγια δεν συμμορφώνεται η…”τρελλή” κάπως θα πρέπει να την υποτάξει.

Φύγε λοιπόν πρίν ξεσπάσει επάνω στα παιδιά σου.
Πρίν υποτάξει και το τελευταίο εκατοστό λογικής που έχεις μέσα στο κεφάλι σου.
Γιατί έχεις λογική, δεν είσαι τρελή.
Τρελή θα γίνεις μόνο αν μείνεις!

Κυριακή Χαριτάκη