Να συνεργάζεστε στο διαζύγιο για το καλό του παιδιού…και τρίχες κατσαρές…

Είθισται οι άνθρωποι έξω απ΄το χορό να τραγουδάνε καλύτερα. Δεν τους παρεξηγώ, το έχω συνηθίσει. Ξέρω εξάλλου πια τί είναι εφικτό και τί δεν είναι και δυστυχώς σε ένα χωρισμό τα περισσότερα δεν είναι. Θεωρητικά ναι, οφείλουμε να χωρίζουμε σαν ζευγάρι και να μένουμε πάντα γονείς, πρακτικά όμως δεν είναι πάντα εφικτό. Δεν είναι εφικτό γιατί η συνεργασία για το καλό των παιδιών, απαιτεί δύο ανθρώπους και μηδέν θυμό. Και πολλές φορές παλεύει ένας μόνος του γιατί ο άλλος είναι πολύ θυμωμένος για να συνεργαστεί…

Θα ξαναπώ για να μην παρεξηγηθώ, ότι είμαι αφάνταστα υπέρ του να συνεργάζονται οι πρώην σύντροφοι/σύζυγοι έστω στα τυπικά και να απέχουν όσο το δυνατόν περισσότερο από τις δικαστικές αίθουσες, που απαιτούν γερά νεύρα και ακόμη πιο γερό κομπόδεμα.

Όταν όμως το παιδί έρχεται με έναν λεκέ στη μπλούζα (τί να κάνουμε, παιδιά είναι και λερώνονται) και ο άλλος γονιός σε κατηγορεί για αμέλεια επειδή “το αφήνεις βρώμικο”.
Όταν το παιδί ξεχνάει μια μέρα τη κασετίνα του στο σπίτι και ο άλλος γονιός σε κατηγορεί για ανευθυνότητα και κάνει χαμό.
Όταν μια μέρα σαν άνθρωπος κι εσύ δεν πρόλαβες να μαγειρέψεις γιατί δουλεύεις σαν σκυλί να καλύψεις έξοδα που δεν τα καλύπτει μια διατροφή των 200 ευρώ και ο άλλος γονιός σε κατηγορεί για αδιαφορία επειδή “δεν σε νοιάζει τί θα φάει το παιδί”.
Όταν αποφασίζεις να ξαναπαντρευτείς και ο άλλος γονιός σε αποκαλεί πουτάνα επειδή “έβαλες πάνω απ’ όλα τον εαυτό σου”.
Όταν η τρίχα γίνεται τριχιά και όλα αυτά μπροστά στο παιδί το οποίο φεύγει από τον ένα γονιό χαρούμενο και γυρίζει από τον άλλον, μπερδεμένο και έξαλλο…

…πες μου ειλικρινά, πώς να συνεργαστείς; Και πώς ακριβώς μπορείς να αποφύγεις τα δικαστήρια; Ένας να μου πει τη λύση κι εγώ σήμερα κι όλας θα του στείλω ότι δώρο θέλει αλλά όοοχι. Είμαστε πρώτοι στο να παίρνουμε θέση σε πράγματα που δεν γνωρίζουμε από μέσα αλλά τελευταίοι στο να προτείνουμε εναλλακτικές, αφού “δικό σας θέμα είναι βρείτε τα!”. Είπαμε, άποψη δικαιούνται να έχουν όλοι. Λύση μόνο εσύ…

Δεν ζω πια στο ροζ μου σύννεφο, έχω κατέβει προ πολλού. Καλά τα εγχειρίδια, σεβαστές οι γνώσεις όλων των ειδικών, αλλά δεν είναι όλα εφικτά μέσω της πολιτισμένης και εξωδικαστικής οδού. Όταν ο άλλος γονιός δεν απαντά στα email και στις κλήσεις σου για θέματα που αφορούν το παιδί, όταν του λέει πως ο νέος σύζυγος/σύντροφος της μαμάς είναι ένας ξένος που δεν το αγαπά και πως η μαμά του είναι τρελή, όταν περνάτε καλά με το παιδί ενώ είστε μαζί και μόλις βλέπει τον πατέρα του, ξαφνικά αλλάζει όψη και αρχίζει και σε βρίζει για να ανεβεί στα μάτια του, όταν το παιδί λέει συνέχεια ότι οι γυναίκες είναι άχρηστες, τί κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; Η πολιτισμένη οδός του τύπου “Αχ μωρέ γλυκούλη πρώην μου σε παρακαλώ, μη βάζεις λογάκια στο μωράκι μας ντάξει; Γούτσου γούτσου!” ή ο εισαγγελέας ανηλίκων να μην ξαναδεί το παιδί ούτε ζωγραφιστό;

Κάπως έτσι λοιπόν βρίσκονται προ των ευθυνών τους κι αφού πέσει πέλεκυς, αρχίζουν τη κλάψα για την άδικη κακούργα κενωνία που τους στέρησε το παιδί και τη καριόλα μάνα που μεγαλώνει το παιδί της με τον γκόμενο (γιατί εννοείται πως ακόμη κι αν ξαναπαντρευτείς, ο δεύτερος σύζυγος θα είναι πάντα γκόμενος). Για τα δικά τους ύπουλα αίσχη, για το δηλητήριο που πότισαν οι ίδιοι το παιδί τους, κουβέντα!

Θα μπορούσε στη θέση της μάνας να ήταν ο πατέρας και όλα να ήταν αντίστροφα, προφανώς και δεν είναι θέμα φύλου. Αλλά εγώ είμαι μάνα και μόνο από αυτή τη θέση μπορώ να μιλήσω. Είμαι ένας άνθρωπος που παλεύει εντελώς μόνος να μεγαλώσει ένα παιδί με 200 ευρώ διατροφή, που προσπαθεί μέσα σε αυτή τη τρέλα να φέρει βόλτα μια εταιρία, ένα σπίτι και να βρει και χρόνο για ένα παιδί που ο πατέρας του, προσπαθεί καιρό τώρα να στρέψει εναντίον του και που-σαν να μην έφταναν όλα αυτά- ακούει και από πάνω διάφορες σοφιστίες- φιλοσοφίες περί συνεργασιών, ομόνοιας και αγάπης μόνο.

Εύχομαι κανείς να μην βρεθεί σε αυτή τη θέση.
Αλλά κι αν βρεθεί ποτέ, να θυμηθεί λίγο και τη δική μας που κάποτε νόμιζε τόσο εύκολη και αγγελικά πλασμένη.
Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση, λένε.
Και το ψέμα επίσης.

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας την ιστορία σου με email στο info@singleparent.gr κι εμείς θα τη δημοσιεύσουμε εντελώς ανώνυμα!
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ