Τα παιδιά σου θα τα δείς όποτε το αποφασίσω εγώ!

Μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες του χωρισμού για μένα, ήταν η σύγκρουση ανάμεσα στο θέλω και στο πρέπει. Δεν θα κρυφτώ πίσω από τις λέξεις, έτσι κι αλλιώς έχει περάσει καιρός από τότε και παρ’ όλο που δεν έχω ξεχάσει τίποτα, μπορώ σήμερα να δω κάποια πράγματα πιο καθαρά. Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω εδώ, είναι η ελπίδα ότι θα μπορούσαν όλα αυτά, να φανούν χρήσιμα σε κάποιον άλλο πατέρα που περνάει παρόμοια κατάσταση.

Όταν ανακάλυψα την αλήθεια (ότι δηλαδή η πρώην σύζυγος είχε εξωσυζυγική σχέση), με κυρίεψε ένα απέραντο μίσος. Νομίζω πως σε ένταση ήταν ακριβώς ίδιο με την αγάπη. Μίσησα τρελά έναν άνθρωπο που κάποτε αγάπησα τρελά. Οι απαντήσεις άρχισαν να χορεύουν στο μυαλό μου και να βλέπω ξεκάθαρα, όλα όσα δεν ήθελα να δω. Εδώ θα ήθελα να πω πως όλοι οι γάμοι περνούν κρίση αργά ή γρήγορα. Αν δεν υπάρχουν αισθήματα, καλύτερα να έρθει ο χωρισμός. Μα ακόμη κι όταν ο έρωτας φεύγει, πρέπει ο σεβασμός και η ειλικρίνεια, να παραμένουν τουλάχιστον γι’ αυτά που πέρασαν δύο άνθρωποι μαζί, πολύ δε περισσότερο όταν υπάρχει κάτι που θα τους ενώνει για πάντα…ένα παιδί. Θεωρώ απαράδεκτο να χρησιμοποιείται ένα παιδί, άλλοτε σαν όπλο και άλλοτε σαν ασπίδα μόνο και μόνο για να πονέσει ο ένας τον άλλον.

Έκανα να δω τα παιδιά μου 3 εβδομάδες. Κάθε φορά που προσπαθούσα να επικοινωνήσω μαζί της, η απάντηση ήταν ίδια ” θα τα δεις οπότε πρέπει, και όποτε το αποφασίσω εγώ”. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί κάτι που το διάλεξε η φύση (μητέρα) σε κάνει αυτόματα και πιο κατάλληλο να μεγαλώσεις ένα παιδί. Νομίζω ήταν ο καιρός που ήμουν μισό βήμα από τη τρέλα. Σας το λέω ειλικρινά, πολλές φορές μου πέρασε η σκέψη να της κάνω κακό. Κάθε φορά που έβγαινα από το σπίτι μου, δεν ήμουν σίγουρος ότι ο δρόμος δεν θα με βγάλει στο σπίτι της να τελειώσω μια για πάντα αυτή την ιστορία. Είχα φτάσει στο σημείο μηδέν. Ζήτησα τη βοήθεια ενός ψυχιάτρου. Βαθιά μέσα μου ήξερα ότι κάνοντας κακό σε εκείνη, θα έκανα και στα παιδιά μου. Κι αυτό δεν το άντεχα με τίποτα.

Λίγες μέρες αργότερα, άρχισε ο πόλεμος μέσω δικηγόρων και διαφόρων υπηρεσιών (ζω εκτός Ελλάδος). Η γνώμη της γυναίκας μου τότε, ήταν ότι θα έπρεπε να παίρνω τα παιδιά δυο φορές το μήνα “όπως όλοι οι μπαμπάδες του κόσμου”. Έλα μου όμως που εγώ δεν ήθελα να είμαι σαν όλους τους άλλους μπαμπάδες. Ήθελα να τα βλέπω όσο πιο συχνά γινόταν αφού έτσι κι αλλιώς δεν έμεναν μακριά από εμένα. Σε όλες αυτές τις συναντήσεις μέσω υπηρεσιών, εγώ που δεν είμαι και ο πιο ήρεμος άνθρωπος του κόσμου, έπρεπε να καταπιώ ένα σωρό “φιλοφρονήσεις” μέχρι και τον τίτλο του ηλίθιου μπροστά στα παιδιά μου. Ήξερα ότι αν έκανα μόνο μια λάθος κίνηση και αντιδρούσα, δεν θα έβλεπα τα παιδιά μου ποτέ ξανά. Ίσως αυτός ήταν και ο στόχος, τότε…

Ο δικηγόρος μου, μου είπε ότι λόγω προβλημάτων που αντιμετώπιζε ο γιος μου, είχα πολύ σοβαρές πιθανότητες να τον πάρω εγώ και μάλιστα με ρώτησε αν αυτό σκόπευα. Του απάντησα όχι. Παρ’ ότι το ήθελα πολύ, δεν μπορούσα να χωρίσω τα παιδιά μου. Ήταν προτιμότερο να υποφέρω εγώ.

Μετά από λίγο καιρό, με παρακάλια και απειλές-δεν ντρέπομαι να το πω-βλέπω τα παιδιά μου σχεδόν 15 μέρες το μήνα. Σήμερα, παρά το γεγονός ότι σε ελάχιστα πράγματα μπορώ να συνεννοηθούμε με τη πρώην γυναίκα μου, ξέρω ότι πρέπει πάντα να βάζω τον εγωϊσμό μου, κάτω απ’ την αγάπη μου για τα παιδιά. Δεν είναι εύκολο. Δεν έχω πεί ποτέ κακιά κουβέντα γι΄αυτή στα παιδιά μου και ούτε πρόκειται, γιατί ανεξάρτητα από το τί έγινε μεταξύ μας, για εκείνα θα είναι πάντοτε η μητέρα τους. Το γεγονός ότι μετά από 2 χρόνια, η πρώην γυναίκα μου, μου είπε πως τα παιδιά μας δεν θα μπορούσαν να έχουν καλύτερο πατέρα και πως μετάνιωσε για όσα έκανε τότε, μου αρκεί. Μα πιο πολύ η αγάπη των παιδιών μου, η αγάπη που βλέπω στα μάτια τους. Που ξέρουν ότι ο μπαμπάς τους, δεν υπάρχει κάτι που δεν θα μπορούσε να κάνει γι’ αυτά. Όσο οδυνηρό κι αν είναι αυτό για τον εγωϊσμό του.

Τα παιδιά σας φίλοι μου, έχουν δύο γονείς. Μην το ξεχνάτε αυτό, τους το χρωστάτε. Δεν είναι μόνο υποχρέωση των γονιών να βλέπουν τα παιδιά αλλά κυρίως δικαίωμα των παιδιών να βλέπουν και τους δύο γονείς!

Σας ευχαριστώ ..

Χάρης

Ο Χάρης είναι blogger στη νέα στήλη “Μπαμπάδες μόνοι“, που δημιουργήθηκε για να δείξει σε όλους πως υπάρχουν χιλιάδες μπαμπάδες εκεί έξω, που νοιάζονται για τα παιδιά τους. Η αντρική φωνή του Singleparent.gr δίνει δύναμη σε κάθε μόνο μπαμπά να συνεχίσει. Αξίζει να την ακούσεις!

Θες να μας πείς τη γνώμη σου; Κι εμείς! Μπορείς να αφήσεις το σχόλιό σου στο τέλος του κειμένου ή να γνωρίσεις και να ανταλλάξεις απόψεις και με άλλους μονογονείς στη σελίδα μας στο facebook, εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα και άλλα στοιχεία αλλάζονται για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!