fbpx

Και οι μπαμπάδες ξέρουν να μεγαλώνουν παιδιά. Μήπως να τους αφήναμε;

| 18 Ιουλίου 2017
ADVERTISEMENT

Πρόσφατα, έγραψα ένα άρθρο ως απάντηση σε μια γυναίκα, η οποία μου έλεγε πως οι φίλες της έλεγαν συνεχώς πως ότι οι σύζυγοι τους έπρεπε να κάνουν κρατούν τα παιδιά τους, ώστε να μπορούν να βγουν έξω. Προφανώς, χτύπησα φλέβα!

Ένας γονέας ξέρει τι κάνει.


ADVERTISEMENT

Φαίνεται ότι όχι μόνο έχουμε συνηθίσει ως κοινωνία, να βλέπουμε τη μαμά ως τον μοναδικό φροντιστή των παιδιών, αλλά έχουμε, επίσης συνηθίσει να πιστεύουμε ότι ο μπαμπάς είναι ο ανίκανος που παρακολουθεί.

Το βλέπουμε παντού. Το βλέπουμε στις τουαλέτες των ανδρών που δεν έχουν ειδική αλλαξιέρα για μωρά, επειδή οι άντρες, φυσικά, δεν ξέρουν πώς να αλλάζουν μια πάνα. Το βλέπουμε στην έλλειψη άδειας πατρότητας στις περισσότερες επιχειρήσεις (όχι ότι η άδεια μητρότητας είναι καλύτερη, αλλά ας το αφήσουμε αυτό για άλλη φορά), λες και κάποιος λογικός πατέρας δεν θα ήθελε να περάσει τις πρώτες εβδομάδες βοηθώντας την γυναίκα του να εγκλιματιστούν μαζί στη νέα τους ζωή ως οικογένεια. Το βλέπουμε στις τηλεοπτικές εκπομπές και στις ταινίες και στα σχόλια μας για τους διάσημους μπαμπάδες που κρατούν με “λάθος” τρόπο τα παιδιά τους (γιατί, όλοι μας γεννηθήκαμε, γνωρίζοντας τα πάντα σχετικά με τα μωρά).

Φυσικά θέλουμε να τους ευχαριστήσουμε για τη συμβολή τους. Φυσικά, θέλουμε να αναγνωρίσουμε ότι κάνουν σπουδαία δουλειά ως γονείς. Φυσικά, θέλουμε να σιγουρευτούμε ότι γνωρίζουν πόσο όμορφο είναι να βλέπεις έναν μπαμπά που αγαπάει το παιδί του.

Αλλά αυτό το «ο μπαμπάς κάνει babysitting απόψε» και «η γυναίκα σου είναι τόσο τυχερή που τη βοηθάς» υπονομεύει ασυνείδητα ποιοι είναι οι άντρες ως γονείς. Οι babysitters και οι βοηθοί δεν ξέρουν τα παιδιά τους. Οι babysitters και οι βοηθοί δεν χρειάζεται να είναι δίπλα στο μωρό. Οι babysitters και οι βοηθοί δεν παίρνουν αποφάσεις για το τι πρέπει να κάνουν με το παιδί που χτυπάει στο σχολείο ή για το πώς να χειριστούν τα μαθήματα και πώς να κάνουν το μωρό να κοιμηθεί μέσα στη νύχτα.

Ο άντρας μου και εγώ είμαστε αρκετά τυχεροί, ώστε να χωρίζουμε τις μέρες μας στη μέση. Κάνουμε τα πράγματα διαφορετικά ως γονείς, αν και μοιραζόμαστε τις ίδιες βασικές φιλοσοφίες. Τα παιδιά ξέρουν τι να περιμένουν όταν κάποιος από εμάς αναλάβει. Ξέρουν ότι δεν μου αρέσει η πολλή φασαρία, οπότε αν θέλουν να παίξουν, θα πάνε στην παιδική χαρά. Ξέρουν ότι ο μπαμπάς τους δεν νοιάζεται για τη φασαρία όσο εγώ, έτσι ξέρουν ότι μπορούν να παίξουν με περισσότερο θόρυβο. Γνωρίζουν ότι ο πατέρας τους, τούς διαβάζει ιστορίες στο γραφείο, ενώ εγώ προτιμώ να διαβάζουν στα δωμάτιά τους μαζί μου, στην αγκαλιά μου. Ξέρουν ότι μπορούν πιθανώς να γλυτώσουν με καμιά σκανταλιά, την οποία δεν θα ανεχόμουν με τίποτα εάν ο πατέρας τους ήταν παρών και το αντίστροφο. Έχουμε διαφορετικές προτιμήσεις επειδή είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι. Τα παιδιά μας προσαρμόζονται ανάλογα.

Αλλά μόνο και μόνο επειδή κάνουμε τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο δεν σημαίνει ότι είμαι καλύτερος γονιός από ότι εκείνος. Δεν σημαίνει ότι δεν έχει ιδέα τι κάνει. Στο σπίτι μου, ο μπαμπάς ξέρει τι να κάνει όταν ένα παιδί χτυπήσει το δάχτυλο του ποδιού στη γωνία και ξέρει πού ανήκουν τα βιβλία των παιδιών και ξέρει πώς να διαβάσει μια ιστορία, ώστε να γίνει κατανοητή σε ένα 3χρονο.


ADVERTISEMENT

Φαίνεται ότι έχουμε, λίγο πολύ, ενσωματώσει μέσα μας την αντίληψη ότι ο μπαμπάς δεν είναι τίποτα περισσότερο από άχρηστος και γκρινιάρης. Είναι καιρός να την αλλάξουμε!

Ξέρω άντρες που θέλουν να είναι κάτι περισσότερο από μπέιμπι σίτερ. Ξέρω άντρες που μένουν στο σπίτι, ενώ οι γυναίκες τους εργάζονται με πλήρη απασχόληση και θέλουν όσο τίποτα να θεωρούνται υπεύθυνοι γονείς. Ξέρω άντρες που έχουν πάρει σοβαρά τον ρόλο τους και απλά θέλουν να τους βλέπουν έτσι και οι άλλοι.

Οι μπαμπάδες ξέρουν τί κάνουν. Και η κοινωνία πρέπει να τους αφήσει να το κάνουν.

Πηγή: foreverymom.com

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ