Έχασα τη γυναίκα μου, μα ήμουν τυχερός που έζησα μαζί της. Μεγάλη τύχη που με διάλεξε για ταίρι της!

Λοιπόν, είναι η πέμπτη χρονιά που θα κάνουμε Χριστούγεννα μόνοι μας, ο γιος μου κι εγώ. Η γυναίκα μου έφυγε μετά από 24 χρόνια γάμου και 27 γνωριμίας παίρνοντας όλη την αγάπη μας μαζί της και αφήνοντάς μας τη δική της παρακαταθήκη.

Πάντα στόλιζε το σπίτι με στολίδια και είχε όχι μόνο το κουράγιο αλλά και την αγάπη να στολίζει τρία δέντρα στο σπίτι. Ένα μεγάλο στο σαλόνι, ένα μικρότερο στο δωμάτιο του παιδιού και ένα μικρότερο στο γραφείο μου. Μοίραζε δώρα σε όλο το σόι και η γιορτή μου ήταν για εκείνη, η μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης της. Ήμουν από τους λίγους τυχερούς ανθρώπους της ζωής , που την γνώρισα κι έζησα μαζί της. Μεγάλη τύχη που με διάλεξε για ταίρι της.

Ο γιος μου ήταν 16 και ετοιμαζόταν για το πολυτεχνείο. Τώρα είναι 21 και σπουδάζει ηλεκτρολόγος μηχανικός. Όταν έφευγε της κρατούσαμε τα χέρια ο γιος μου κι εγώ.

Καταλαβαίνω ότι μπορεί να την αγαπάς ακόμα τη γυναίκα σου και να σε πικραίνει ότι δεν την έχεις στην αγκαλιά σου, αλλά τουλάχιστον, μπορείς να την βλέπεις και να της μιλάς. Να σου μιλά και στη χειρότερη περίπτωση να σε θυμώνει ή ακόμα και να σ’ εξοργίζει. Μπορεί και τίποτα απ’ όλ’ αυτά. Απλώς να την αγαπάς και να θυμάσαι πώς ήταν η ζωή σας.

ΑΛΛΑ……! Ο Χρόνος! Ο καλύτερος φίλος. Και η Ζωή ακόμη καλύτερη! Είσαι νέος και η ζωή θα σε τραβήξει απ’ το μανίκι. Αφέσου! Όλα έχουν απώτερο σκοπό να γίνουν αναμνήσεις μιας περασμένης ζωής. Έχε όμορφες και πλούσιες αναμνήσεις στη ζωή σου.

Χρήστος

*Η παραπάνω ιστορία έχει αναρτηθεί από μέλος του φόρουμ μας, στο Social.singleparent.gr 
Μπορείς να γίνεις κι εσύ μέλος, να μιλήσεις με άλλους μονογονείς και όχι μόνο και να μοιραστείτε κοινά βιώματα και εμπειρίες, κάνοντας εγγραφή εδώ