Είμαι νέος, μόνος και θέλω πολύ να κάνω παιδί

Θυμάμαι ακριβώς τη στιγμή, που συνειδητοποίησα, ότι ήθελα παιδιά. Ήμουν 19 ετών, στο σπίτι του κολλητού μου και ήταν σε πανικό μετά από ένα προφυλακτικό, που είχε σπάσει κατά τη διάρκεια του σεξ με τη φίλη του. Είχε φρικάρει, φύσαγε, ξεφύσαγε και περίμενε την κοπέλα του να έρθει, για να πάνε μαζί στο φαρμακείο να πάρουν το χάπι της επόμενης ημέρας.

Όλοι οι άλλοι φίλοι μας συμφωνούσαν μαζί του. Ένα μωρό δεν απαιτούσε απλά σκληρή δουλειά. Ήταν απόφαση ζωής. Ήταν δεδομένο, ότι ένα μωρό στην παρούσα φάση θα του άλλαζε όλα τα σχέδια και τα όνειρα, που είχε για το μέλλον. Ήξερα, ότι αν μου τύχαινε κάτι παρόμοιο, θα πανικοβαλλόμουν και εγώ. Δεν ήμουν έτοιμος για ένα μωρό σε αυτή τη φάση, αλλά δεν αισθανόμουν, όπως αισθάνονταν οι φίλοι μου. Η ιδέα του να είσαι πατέρας με συγκίνησε.

Η μεγαλύτερη αδερφή μου έκανε τον πρώτο της γιο στα 29 της. Έχει 3 παιδιά τώρα, οπότε ξέρω από πρώτο χέρι τα πάντα για τα μωρά: γάλατα, αλλαξιές, έλλειψη ύπνου και χάος. Ήθελα να γίνω μπαμπάς, πριν γεννηθεί το πρώτο μου ανίψι. Όταν έγινα θείος, απλά σιγουρεύτηκα, πόσο πολύ το θέλω.

Τώρα είμαι 27 και συνειδητοποιώ, ότι πέρασα μεν ωραία, διασκέδασα, βγήκα, φλέρταρα, έκανα πολύ σεξ, αλλά όλα αυτά ήταν εν μέρει άσκοπα. Δεν μου άφησαν κάτι. Κάθε βράδυ Παρασκευής κάναμε με τις παρέες μου ολονυχτία, πίνοντας, χορεύοντας και ξερνώντας όλο το σαββατοκύριακο. Αγαπώ τους φίλους μου, αλλά νιώθω, ότι πολλές από τις χαζομάρες, που κάναμε ήταν απλά για να τις κάνουμε και όχι επειδή το απολαμβάναμε.

Η αλήθεια είναι, ότι μου αρέσει πολύ η σκέψη να φροντίζω ένα μικρό ανθρωπάκι καθημερινά: να το κάνω μπάνιο, να το ντύνω και να το ταΐζω. Να του βάζω καλτσούλες, παπουτσάκια, να του μιλάω και να του διαβάζω παραμύθια (θα προτιμούσα ένα γιο, αλλά και κορίτσι να ήταν δεν θα με χάλαγε). Όποτε είμαι με τα ανίψια μου, είναι η καλύτερή μου. Κάθε φορά, που ο μικρός λέει μια καινούργια λέξη και καμαρώνει, παίρνω δύναμη και χαρά. Αυτό το συναίσθημα δεν το λαμβάνω από πουθενά αλλού.

Πιστεύω, ότι βιολογικά η καλύτερη ηλικία, για να γίνει κανείς πατέρας, είναι τώρα, που είμαι νέος και έχω όρεξη και ενέργεια. Δεν θέλω να περιμένω μέχρι τα 40 ή τα 50, που οι αντοχές μου θα αρχίσουν να πέφτουν. Βλέπω μπαμπάδες, που στα 50 τους πάνε βόλτα το πρώτο τους παιδί και σκέφτομαι: «Τί συζητήσεις θα κάνατε, όταν το παιδί μεγαλώσει; Θα υπάρχει ένα χάσμα, που θα δυσκολεύει ακόμη και την επικοινωνία μεταξύ σας. Εκείνο θα είναι 15 και εσύ 65».

Η μόνη σοβαρή μου σχέση έληξε πέρυσι. Ήμασταν μαζί 3 χρόνια. Ήμουν σίγουρος, ότι θα ήμασταν για πάντα μαζί και ότι θα κάναμε οικογένεια. Ήταν φιλικός ο χωρισμός, αλλά συναισθηματικά με διέλυσε. Θυμάμαι να κλαψουρίζω στη μάνα μου: “Δεν πρόκειται ποτέ να κάνω οικογένεια. Δεν θα δεις εγγόνια από μένα!”. Η μαμά μου με κοίταξε τρομαγμένη. “Είσαι μόνο 27, χαλάρωσε λιγάκι”. Ξέρω, ότι έχει δίκιο, αλλά εξακολουθώ να θέλω να γίνει άμεσα.

Μερικές φορές, πιάνω τον εαυτό μου, όταν βγαίνω ραντεβού να λέει: “Οικονομικά τα πάω καλά, δεν θα με χάλαγε να κάνω κι ένα παιδάκι”. Το εκάστοτε κορίτσι χαμογελά αμήχανα και λέει, “τί γλυκό”, αλλά μπορώ να πω με βεβαιότητα, ότι είτε υποψιάζεται ότι το λέω επίτηδες, είτε με θεωρεί βαρεμένο. Όπως και να έχει όλες φεύγουν μάλλον, επειδή τις τρομάζουν αυτά, που λέω. Μια άλλη κοπέλα έμαθα, ότι δεν ξαναβγήκε μαζί μου, επειδή τη τρόμαξε το μάτι μου. Ολο για παιδιά και πάνες μιλούσα.

Μπορώ να καταλάβω, γιατί οι άνθρωποι νομίζουν, ότι είμαι παράξενος. Θα δω ένα μωρό σε ένα μαγαζί ή στο δρόμο και θα του κάνω φατσούλες ή θα του κάνω «γεια». Κάποτε, μια μαμά στο λεωφορείο γύρισε το μωρό της από την άλλη, για να μη με βλέπει. Ίσως το είχα παρακάνει εκείνη την ημέρα.

Οι φίλοι μου δεν εντυπωσιάζονται πλέον, όταν μιλάω ή ασχολούμαι με μωρά. Το συνήθισαν. Μερικοί έχουν παρατηρήσει, ότι μιλώντας για μωρά, είναι ένας καλός τρόπος να γνωρίσεις κορίτσια. Παίρνουν θάρρος, όταν δουν μια σέξι μαμά και πλησιάζουν, για να κάνουν κίνηση, αλλά η φόρα τους κόβεται, όταν τη ρωτάω, πόσο καιρό είναι παντρεμένη.

Είχα πάει πρόσφατα σε ένα πάρτι και πέρασα καταπληκτικά κι αυτό γιατί βρήκα την ευκαιρία να συζητήσω με δύο ζευγάρια, που έγιναν πρόσφατα γονείς. Οι φίλοι μου δεν μπορούσαν να το πιστέψουν. Με βαρέθηκαν, όλη την ώρα να μιλάω με τις αδερφές ή τις κοπέλες τους για μωρά και μπιμπερό. Πιστεύουν, ότι όλο αυτό τους κάνει να φαίνονται στα μάτια των άλλων ανώριμοι. Δεν είναι έτσι, απλώς έχουν διαφορετικές προτεραιότητες. Με πειράζουν και με κοροϊδεύουν, αλλά δεν με νοιάζει.

Δεν μου έχει γίνει και έμμονη ιδέα (θέλω να πιστεύω), ούτε ξαγρυπνώ με αυτή τη σκέψη. Αλλά το μυαλό μου πάει συχνά εκεί. Είμαι βέβαιος, ότι υπάρχουν κι άλλοι σαν εμένα εκεί έξω, που σκέφτονται το ίδιο. Δεν μπορεί να είμαι ο μόνος.

Πάνος

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας την ιστορία σου με email στο info@singleparent.gr κι εμείς θα τη δημοσιεύσουμε εντελώς ανώνυμα!
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ