Η προϊστάμενή μου με ανάγκασε να παραιτηθώ. Δεν σεβάστηκε ότι μεγαλώνω ένα παιδί μόνη μου…

Στα ψυγεία άρχισε η καταστροφή μου… Η προϊσταμένη ήταν η προσωποποίηση του ‘’ Σκύλα και Χάρυβδη’’ μαζί!

Όσο δυνατή και να ήμουν κάθε φορά τα λόγια της έπιαναν στόχο και με κλάματα προσπαθούσα να συνεχίσω την δουλειά.

Έσφιγγα τα δόντια γιατί είχα ανάγκη την δουλειά, δεχόμουν τις προσβολές της, τις φωνές της και όλες τις τρελές απαιτήσεις που είχε. Κάποια στιγμή το ποτήρι ξεχείλισε, λύγισα και πήγα…

Από την Τζο Καραντενίζη
Για το Singleparent.gr

Αυτό εδώ το κείμενο το βασάνιζα καιρό τώρα να το γράψω, με φόβιζε πολύ το γεγονός πως θα το διάβαζαν άτομα που με ξέρουν προσωπικά, ιδιαίτερα από το πρώην εργασιακό μου περιβάλλον.

Τελικά η μανία μου να γράφω κομμάτια της προσωπικής μου ζωής στην φίλη μου εδώ στη σελίδα, νίκησε.

Σαν χθες θυμάμαι να αφήνω την Αθήνα και να γυρίζω πίσω στην επαρχία στα δεκαεννιά μου χρόνια ακόμα. Σπούδαζα δημοσιογραφία τότε, απελπισμένη από την ανεργία πάνω στο αντικείμενο τα μάζεψα και γύρισα πίσω στα πάτρια εδάφη.

Έκατσα δυο μήνες χωρίς δουλειά, έψαχνα απελπισμένη για ένα χαρτζιλίκι ίσα ίσα να βγάζω τα τσιγάρα μου και τις βόλτες μου.

Βλέπετε τότε είχα ακόμα τα εφηβικά μυαλά στο κεφάλι μου.

Η δουλεία ήρθε στα μέσα του δεύτερου μήνα και ήταν κάτι σαν λύτρωση, θα έβγαζα δικά μου λεφτά και δεν θα δυσκόλευα τους γονείς μου και με τα δικά μου έξοδα.

Μην φανταστείτε τίποτα πάνω στην δημοσιογραφία, ταμίας σε μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ τετράωρη για αρχή, έτσι μου είχαν πει.

Μπήκα στα δεκαεννιά μου γεμάτη όρεξη για δουλειά, πείσμα για το καλύτερο και με τον καιρό βλέψεις για μια καλύτερη θέση πάντα εκεί μέσα.

Τα χρόνια περνούσαν, εκεί μέσα έζησα 8 χρόνια από την ζωή μου.

Ερωτεύτηκα , αρραβωνιάστηκα , πέρασα ένα βαρύ χειρουργείο , παντρεύτηκα , έμεινα έγκυος , γέννησα , πήρα διαζύγιο.

Όλα τα έζησα εκεί μέσα, έτρεχα για τα πάντα, δεν έλεγα όχι σε ότι και αν μου ζήταγαν μέχρι που πήρα διαζύγιο και τους ζήτησα και εγώ κάτι, εκεί ήταν που με ξέσκισαν.

Ήθελα δυο ώρες παραπάνω την ημέρα για να ανέβει ο μισθός μου διότι τα έξοδα έτρεχαν και εγώ δεν μπορούσα να τα προλάβω, υπέθεσα πως τόσα χρόνια όλα αυτά που είχα κάνει θα τα λάμβαναν υπόψη τους.

Μου έδωσαν εσωτερική μετάθεση από τα ταμεία στα ψυγεία, φυσικά και ερωτήθηκα πριν, με δύο ώρες επιπλέον κάθε μέρα αλλά στην αρχή υπερωρίες.

Δέχθηκα γιατί δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς, η διατροφή που έπαιρνα από τον πρώην άντρα μου δεν έφτανε ούτε για δέκα μέρες σούπερ μάρκετ της μικρής.

Στα ψυγεία άρχισε η καταστροφή μου, όχι δεν είμαι υπερβολική, ζούσα μια καθημερινή κόλαση.

Η προϊσταμένη ήταν η προσωποποίηση του ‘’ Σκύλα και Χάρυβδη’’ μαζί!

Όσο δυνατή και να ήμουν κάθε φορά τα λόγια της έπιαναν στόχο και με κλάματα προσπαθούσα να συνεχίσω την δουλειά.

Ανά διαστήματα έβρισκε κάποιον να ασχολείται και να ξεσπάει τα νεύρα της πάνω του, εκείνο το διάστημα για κακή μου τύχη ο σάκος του μποξ ήμουν εγώ.

Έσφιγγα τα δόντια γιατί είχα ανάγκη την δουλειά, δεχόμουν τις προσβολές της, τις φωνές της και όλες τις τρελές απαιτήσεις που είχε.

Κάποια στιγμή το ποτήρι ξεχείλισε, λύγισα και πήγα με κλάματα στον Διευθυντή του καταστήματος.

Πρώτη φορά στα τόσα χρόνια πήγα να του κάνω παράπονα για κάτι που το έβλεπε και ο ίδιος κάθε μέρα αλλά εθελοτυφλούσε.

Του ζήτησα να φύγω από το πόστο γιατί δεν άντεχα άλλο την συνύπαρξη με την συγκεκριμένη γυναίκα , μου είπε πως θα της μιλήσει και θα στρώσουν τα πράγματα.

Όντως της μίλησε, μάλλον απλά της χάιδεψε το αυτάκι γιατί την επόμενη μέρα η βάρδια ήταν σκέτη κόλαση.

Είχα γίνει σκιά του εαυτού μου, μέτραγα τα κόκκαλα στην σπονδυλική μου στήλη από την στεναχώρια και εκείνη έκανε πλάκα πως με αδυνάτησε κιόλας.

Δεν ήμουν η μόνη που είχε θέμα μαζί της, όλο το πόστο των ψυγείων είχε προβλήματα εκτός από έναν που της έβγαζε και την δική της δουλειά.

Για να μην γίνομαι κουραστική θα σας πω πως μια μέρα ξύπνησα και πήγα και παραιτήθηκα.

Νομίζω πως μόλις υπέγραψα και το τελευταίο χαρτί ένιωσα χιλιάδες πεταλούδες να πετάνε μέσα μου από την ανακούφιση.

Ενώ μπορούσα να απευθυνθώ στα κεντρικά και να τους πω ακριβώς το λόγο της παραίτησης μου δεν το έκανα.

Άφησα να νομίζουν όλοι πως είμαι απλά μια ηλίθια που δεν στάθηκε δυνατή απέναντι στον κέρβερο του καταστήματος.

Η αλήθεια είναι πως ρώτησα τι επιπτώσεις θα έχει όλο αυτό αν γίνει γνωστό στην εταιρεία, η απάντηση ήταν απόλυση της προϊσταμένης και ίσως και του Διευθυντή.

Δεν μπορούσα να δεχθώ πως θα είμαι η αιτία που ένας ή δυο άνθρωποι θα έχαναν τις δουλείες τους εξαιτίας μου, κάτι που εκείνοι δεν σκέφτηκαν στιγμή.

Επέλεξα να κοιτάω στα μάτια χωρίς ντροπή την κόρη μου και να νιώθω υπερήφανη για την ανατροφή και τα παραδείγματα που της δίνω.

Αν αναρωτιέσαι γιατί στα λέω όλα αυτά δεν θα πάρεις μια καθαρή απάντηση.

Το μόνο που θα σου πω είναι πως αυτά τα κείμενα για μένα είναι μια προσωπική ψυχοθεραπεία, για εσάς ελπίζω να είναι τροφή για σκέψη.

1.Υ.Γ.  Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας, ίσα ίσα είναι και πιο ήπια γραμμένα από τα πραγματικά συμβάντα.

2.Υ.Γ. Αν βρεθείτε ποτέ μπροστά σε άσχημη συμπεριφορά προϊστάμενου προς υφιστάμενο μιλήστε στα κεντρικά της εκάστοτε εταιρίας, είναι υποχρέωση όλων μας.