fbpx

Έξοδος Κινδύνου part 2

| 5 Σεπτεμβρίου 2013
ADVERTISEMENT

Και εκεί που λες ότι έχεις ξεμπερδέψει με την θανατική χαρτούρα μπαίνει και το θέμα της κληρονομιάς. Όλα τα είχε η Μαργιορί η κληρονομιά μας μάρανε. Και ποια κληρονομιά δηλαδή, να υπήρχε και κάτι άξιο λόγου κομμάτια να πεις και να πληρώσεις τα χαράτσια. Να μπεις στην διαδικασία όμως να πληρώσεις για κάτι το οποίο δεν αξίζει άστα να πάνε.

Παίρνεις παραμάσχαλα δικηγόρο , λογιστή για μια ακόμα φορά και ψάχνεις τι υπάρχει και τι δεν υπάρχει και αν υπάρχει κάτι το οποίο δεν ξέρεις. Και βέβαια υπάρχει περίπτωση να ανακαλύψεις καινούρια και ωραία πράγματα που δε ήξερες. Όλο εκπλήξεις είναι τελικά ο θάνατος!!!


ADVERTISEMENT

Παίρνεις μετά και το κομπιουτεράκι και αρχίζεις τις προσθαφαιρέσεις. Προσθέσεις για τα φιστίκια που θα πληρώσεις αν αποδεχθείς κληρονομιά και αφαιρέσεις για τα πόσα θα φύγουν από την τσέπη σου αν κάνεις αποποίηση.

Γιατί εγώ ως ενήλικας πάω στο πρωτοδικείο και λέω απλώς ότι θέλω να κάνω αποποίηση κληρονομιάς και τέλος. Έλα όμως που υπάρχει και ανήλικος. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να γίνει κανονικότατο δικαστήριο για να αποδείξεις ότι είναι σε βάρος του παιδιού να αποδεχτεί την κληρονομιά ή μάλλον να αποποιηθώ εγώ για λογαριασμό του. Για να πας όμως στο δικαστήριο πρέπει να υπάρχει χρήμα ζεστό να σκάσεις γιατί αν δεν έχεις σου έρχεται η κληρονομιά στο κεφάλι θέλεις δεν θέλεις. Και είναι ακριβούτσικο αστείο . Εμένα μου στοίχισε 1200€.

Και όλα αυτά για να πείσεις τον δικαστή ότι για το παιδί σου δεν θέλεις να έχει κάτι από τον πατέρα του. Άντε βγάλε άκρη. Και όταν δεν υπάρχει και  κανένας δεν σου λέει τι παίζει, ψάχνεις στα τυφλά. Γιατί ποιος δεν θέλει να σε πηδήξει λίγο ακόμα? ( ρητορική ερώτηση)


ADVERTISEMENT

Και περιμένεις μετά εσύ την απόφαση του δικαστή – περίπου 2,5 μήνες περίμενα εγώ –  και σε πιάνει και κρύος ιδρώτας στην σκέψη ότι μπορεί να απορρίψει την αίτηση για αποποίηση και να τρέχεις μετά και να μην φτάνεις. Ευτυχώς τέλος καλά όλα καλά και γλιτώσαμε και νέα χαράτσια.

Και αφού τελειώσει και αυτό το πανηγύρι, γιατί για τα πανηγύρια είμαστε μόνιμα, αναρωτιέσαι τι άλλο θα ξεφυτρώσει που δεν το έχεις σκεφτεί.

Πιστέψτε με όμως οι δικές μου οι σκέψεις περισσεύουν γιατί συνεχώς καινούρια φασούλια ξεφυτρώνουν και τελειωμό δεν έχουν.

Πόσο θάνατο τελικά μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιος;

Ετικέτες

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ