Έξοδος Κινδύνου (part 1)

Και ξαφνικά έρχεται το μοιραίο και νιώθεις ότι χάνεις την γη κάτω από τα πόδια σου. Εκεί που όλα ήταν στρωμένα κάποιος αποφάσισε να σου κάνει πλάκα και να σου πηδήξει την ζωή μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα. Έλα όμως που αυτό το πήδημα δεν διαρκεί μόνο μερικά λεπτά ή άντε και κανά μισάωρο – αν θυμάμαι καλά – αλλά σε ακολουθεί για μια ζωή .

Που είναι αυτό το καθίκι που γελάει με την πάρτη μου να το φυτέψω; Δυστυχώς όμως το φύτεμα είναι για άλλον. Και εκεί που κάθεσαι και συχτιρίζεις τους πάντες και είσαι σαν να έχεις καταπιεί ένα ολόκληρο κουτί ηρεμιστικά ή σαν να έχεις πιει τον Βόσπορο πέφτουν όλοι επάνω σου με ερωτήσεις. Που να τον θάψουμε, πως να τον θάψουμε, τι να του φορέσουμε και άλλα τέτοια νεκροθαφτικά. Αυτό το «πανηγύρι» θα το αφήσω προς το παρόν και θα προχωρήσω σε πιο καυτά και πιο καθημερινά θέματα.

Στην περίπτωσή μου τα ωραία ξεκίνησαν μετά τα τριήμερα. Αγκαλιά το τηλέφωνο και ξεκινάμε για την μεγάλη περιπέτεια. Τηλέφωνο σε λογιστή και δικηγόρο για το τι κάνουμε. Τηλέφωνο σε δημόσιες υπηρεσίες ή σε γνωστούς που δουλεύουν στις υπέροχες ελληνικές κρατικές υπηρεσίες για να δεις πώς να ξεκινήσεις. Και φυσικά δεν παίρνεις μια απάντηση αλλά ο καθένας μπορεί να λέει το κοντό και μακρύ του.

Και ξεκινάει ο γολγοθάς. Στα γρήγορα στον ΟΑΕΕ για διακοπή μην συνεχίσουν να έρχονται φιρμάνια για πληρωμές και να ζητήσεις και επίδομα κηδείας – ναι υπάρχει και τέτοιο ή τουλάχιστον υπήρχε.
–Ποια είστε μαντάμ εσείς;
–Η χήρα. Πάρε ταυτότητα ,πάρε ληξιαρχική πράξη θανάτου, πάρε πιστοποιητικό πλησιεστέρον συγγενών, πάρε τα τιμολόγια του νεκροθάφτη , πάρε και το τελευταίο απόκομμα για την πληρωμή του ΟΑΕΕ γιατί αλλιώς δεν μπορούν να βρουν ποιος είναι ο ασφαλισμένος.
–Θέλουμε και το βιβλιάριο υγείας.
–Δεν το έχω , δεν ξέρω που είναι. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;
–Χωρίς το βιβλιάριο υγείας δυστυχώς δεν μπορούμε να σας δώσουμε το επίδομα κηδείας και θα πρέπει να περιμένετε 6 μήνες.
– Γιατί υπάρχει περίπτωση ο πεθαμένος να το χρησιμοποιήσει;
–Δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο θα πρέπει να περιμένετε.
Και γυρνάω στο σπίτι και το φέρνω πάνω κάτω. Πανάθεμά σε που το χαντάκωσες και δεν είπες τίποτα. Και βέβαια δεν παίρνεις απάντηση από τον πεθαμένο.

Το επόμενο τράπεζες. Αν έχετε κοινό λογαριασμό κανένα πρόβλημα μπορείτε να σηκώσετε τα λεφτά και χαιρετίσματα στον νεκρό. Έλα όμως που υπάρχουν και ατομικοί λογαριασμοί. Εκεί τι κάνεις;
Εκεί θα ανακαλύψετε πόση εμπιστοσύνη σας είχε και πόση του είχατε εσείς και το πιο πιθανό είναι μια απογοήτευση ακόμα να την αρπάξετε. Γιατί άντε να ξέρεις που είναι οι κάρτες, συνήθως όμως δεν γνωρίζουμε το pin της προσωπικής κάρτας του άλλου.

Και θα μου πείτε τι πιο απλό θα ήταν να εμφανιστώ στην τράπεζα με όλα τα χαρτιά που μπορεί να θέλουν και να μπορέσω να πάρω τα λεφτά του λογαριασμού του. Χαχαχα. Πάρτε lexotanil και τα συναφή γιατί δεν πάει έτσι το θέμα. Αφού τους πάς όλα τα χαρτιά θα πρέπει να περιμένεις ένα διάστημα μέχρι οι δικηγόροι της τράπεζας να κάνουν έλεγχο και να αποφανθούν αν πέθανε ή όχι και αν μπορώ να πάρω τα λεφτά. Και βέβαια ο έλεγχος δεν είναι τσάμπα.

Επόμενο ο συνεταίρος και ειδικά αν είναι και καθίκι. Μέσα στην βδομάδα είχε το θράσος και εμφανίστηκε στο σπίτι και ζητούσε χρωστούμενα από τον καιρό του Νώε. Νόμισε ότι ήταν ευκαιρία να βγάλει χρήμα το καθίκι. Και βέβαια έμαθα πράγματα που δεν ήξερα, που ο καλός μου δεν μου είχε πει, που μπορεί να τα ξέχασε εσκεμμένα ή όχι. Εκείνη την ώρα έκανα την πάπια μέχρι να μάθω τι γινόταν και μετά άκουσε τα σιχτίρια του.

Και εκεί είναι που αρχίζεις και βλέπεις ότι πράγματα που θεωρητικά είναι ανούσια π.χ που βρίσκεται το βιβλιάριο υγείας ή τι ακριβώς γίνεται με λεπτομέρειες στην δουλειά, μπορούν να έρθουν μπούμεραγκ και να σου κάνουν πιο δύσκολη τη ζωή λες και δεν φτάνει ότι έγινε.

Τελικά είναι θέμα εμπιστοσύνης ή απλώς βλακείας; Ιδού η απορία.