Αυτός που θα σταθεί δίπλα μου, θα γίνει μέρος της ζωής των παιδιών μου. Μέχρι τώρα κανείς δεν το κατάφερε!

Έτσι που λες Χαρουλίτα μου, με πιάσανε τα «φεμινιστικά» μου! Έλα εντάξει ναι, κορόϊδεψε όσο θες, αλλά αν κάτσεις και καλοσκεφτείς ότι η πιο πρόσφατη επανάσταση μου, ήταν όταν ξεκίνησα να βλέπω Σκαρμούτσο αντί για Μπαρμπαρήγου (όσο να πείς το γιουβαρλάκι , θέλει το μανίκι του) καταλαβαίνεις ότι έχω ανάγκη να τα πώ, να μιλήσω να ξεσπαθώσω και όποιον πάρει ο χάρος!

Γιατί τι ζήτησα από τη ζωή; Το σπίτι μου, τα παιδιά μου και τον Θανάση να είναι πιστός! Τόοοσοοοο δύσκολο σου ήταν ρε Θανάση; Και καλά το έκανες, ήταν ανάγκη να με χωρίσεις κιόλας; Τέλος πάντων στα τσακίδια , και συ και η γκόμενα σου, να ζήσουμε να σας θυμόμαστε να σας βρίζουμε,να σας καταριόμαστε και όλα τα συναφή ( Δεν είμαι κακιά, αλλά επειδή η γιαγιά μου ήταν Σμυρνιά και έβλεπε το φλυτζάνι, να ξέρεις ότι θα σου κάνει καμπούρα στο μέλλον και να το προσέξεις γιατί με Αmoxil των 500 δεν θα της περάσει). Και πάμε στο σήμερα.

Γιατί μένω μόνη;  Γιατι έχει φοβηθεί το μάτι μου. Γιατί θέλω την ησυχία μου. Γιατί βαριέμαι να κάθομαι στον καναπέ περιμένοντας και τραγουδώντας το « που χει πάει το κρεβάτι κάθε βράδυ με ρωτάει, που χει πάει», γιατί πραγματικά βαρέθηκα να επενδύω πάνω σε ανθρώπους μηδενικούς, ανθρώπους που θέλουν μόνο να πάρουν και τίποτα να δώσουν. Ανθρώπους που θέλουν μια περιπέτεια (ακόμα και χωρίς να το γνωρίζουν) , που θέλουν να παίξουν με τα συναισθήματα σου, το σπίτι σου και ίσως και την τσέπη σου.

Μετά το χωρισμό μου γνώρισα αρκετό κόσμο, με άλλους βγήκα, με κάποιους από αυτούς δοκίμασα να κάνω σεξ, με άλλους σχέση. Το αποτέλεσμα πάντα ήταν λίγο, και όχι μόνο για μένα αλλά και απέναντι στα παιδιά μου. Εκείνος που θα στεκόταν δίπλα μου, θα γινόταν μέρος της ζωής των παιδιών μου. Κανένας λοιπόν δεν κέρδισε αυτό το βάθρο, γι αυτό και αποφάσισα να συνεχίσω μόνη και να γίνω ο άντρας της ζωής μου. Σίγουρα θα ήθελα να αλλάξει αυτό, αλλά μέχρι τότε στηρίζομαι στα δικά μου πόδια, στις δικές μου δυνάμεις, και αν κάποτε το άσπρο άλογο του πρίγκιπα δεν «μείνει» από βενζίνη και με φτάσει, θα είμαι εδώ για να μοιραστώ μαζί του, όλα όσα υπέροχα έχω ακόμα να ζήσω.

Στην ζωή δεν είναι κακό να είμαστε μόνοι, κακό είναι να αναλωνόμαστε σε καταστάσεις που δεν μας χαρακτηρίζουν και δεν μας αξίζουν. Μην βάλεις κάποιον στη ζωή σου λοιπόν, που θα σου ρουφήξει το ανθρακικό της! Από σχέσεις φούσκες γκώσαμε! (Θανάση την καμπούρα να προσέξεις!)

Ντόλσε Βίδα