Όταν ο άλλος γονιός πληγώνει τα παιδιά σου

Αν-παρά τις φιλότιμες προσπάθειές σου- η σχέση σου με τον άλλον γονιό είναι δύσκολη κι έχει αντίκτυπο στα παιδιά, τότε αυτό το άρθρο είναι για σένα!

Όταν έχεις να κάνεις με κάποιον που είναι άπιστος ή έχει θέματα διαχείρισης θυμού, διπολικής διαταραχής και εθισμού ή είναι καταχρηστικός/η και νάρκισσος είναι αναμενόμενο να υπάρχουν απανωτές συγκρούσεις, όχι μόνο ανάμεσα σε σένα και εκείνον/η, αλλά ανάμεσα σε εκείνον και τα παιδιά σας.

Τί συμβαίνει λοιπόν όταν ο άλλος γονιός μιλάει ή φέρεται άσχημα στα παιδιά;   Το πρώτο πράγμα που σου βγαίνει ενστικτωδώς, είναι να τα υπερασπιστείς, αν όμως διατηρήσεις την ψυχραιμία σου μπορείς να αντιμετωπίσεις τα πάντα και να στρέψεις αυτή τη συμπεριφορά υπέρ σου αλλά κυρίως, υπέρ των παιδιών!

Μετά το διαζύγιό μου, έμαθα να διαχειρίζομαι κάθε κρίση, και αυτή η διαχείριση κρίσης μου έβγαινε κάθε φορά που τα παιδιά μου επέστρεφαν από το σπίτι του πατέρα τους θυμωμένα και εχθρικά, σε σημείο να τσακώνονται μεταξύ τους και να μη με σέβονται. Γρήγορα κατάλαβα ότι έπρεπε να επαναφέρω την ισορροπία στο σπίτι μας, να μην το παίρνω προσωπικά και σίγουρα, να τα συγχωρήσω.

Πρώτα λοιπόν πρέπει να μάθεις πώς να διαχειριστείς τη κατάσταση ώστε να μη βρίσκεσαι σε διαρκή σύγκρουση με τον/την πρώην. Όταν μάθεις να ανταποκρίνεσαι στην αιτία της σύγκρουσης και όχι στη συμπεριφορά αλλά και να μην αντιδράς συναισθηματικά, τότε έχεις κάνει το μισό δρόμο!

Επίσης συνειδητοποίησα κάτι πολύ σημαντικό: Ο τρόπος που κάνεις κάτι, δείχνει τον τρόπο που κάνεις τα πάντα. Έτσι ακόμη κι αν ο πατέρας τους δεν τους μίλαγε άσχημα όσο ήταν στη προσχολική και σχολική ηλικία, καθώς τα παιδιά μας, μεγάλωναν, έβαζαν τα δικά τους όρια και αποκτούσαν μια αυτονομία που τα έκανε να μπορούν να αντικρούσουν τέτοιες συμπεριφορές από ενήλικες, σαν να είναι και τα ίδια ενήλικες. Επιπλέον, εάν εγώ μπορούσα να μάθω στα παιδιά μου πώς να αντιμετωπίσουν τον πατέρα τους, θα μπορούσαν και εκείνα με τη σειρά τους, να αντιμετωπίσουν τον μέσο ενήλικα.

Αντί λοιπόν, να επικεντρωθείς στις λέξεις και πράξεις του/της συζύγου που πληγώνουν τα παιδιά, εκμεταλλεύσου τη κατάσταση και βρες τί μπορείς να τα διδάξεις μέσω αυτής της συμπεριφοράς. Μπορείς π.χ. να τα διδάξεις τί σημαίνει όρια ή μπορεί μια τέτοια συμπεριφορά, να τα βοηθήσει  να καταλάβουν τί αισθάνονται, τί τα πληγώνει και τί θέλουν να αλλάξουν. Κάποιες φορές ίσως να τα βοηθήσει να βρούν τη φωνή τους και να πούν την αλήθεια. Γιατί πάντα μα πάντα,  βγαίνει σε καλό να λές την αλήθεια. Και επειδή μιλάμε για αλήθειες, μία αλήθεια που πρέπει να αποδεχτείς είναι ότι δεν ευθύνεσαι εσύ για τις πράξεις του άλλου.

Έτσι μέσα από αυτή την αντιμετώπιση, μπορεί να μάθεις τα παιδιά να αποδέχονται τους άλλους για αυτό που είναι και να καταλάβουν πως όταν κάποιος τα αγαπάει δε σημαίνει ότι είναι ικανός/η να το κάνει όπως θέλουν εκείνα ή όπως τους αξίζει. Να γνωρίζουν ότι πάντα έχουν την επιλογή να αντιδράσουν όπως θέλουν, ανεξάρτητα με το τι κάνει ή δεν κάνει ο άλλος. Αυτό ισχύει και για σένα και φυσικά, διότι εδώ βρίσκεται και το κλειδί.

Πρέπει να είσαι επικεντρωμένος/η στα παιδιά σου σε σχέση με το τί κάνουν ή δεν κάνουν με τον/τη πρώην σύζυγο και σε σχέση με το τι κάνει εκείνος/η για τα παιδιά.  Να επιλέγεις να μη μαθαίνεις τα αρνητικά ή να κάνεις πως δεν τα μαθαίνεις και να επικεντρωθείς στο πώς θα δώσεις στα παιδιά, μαθήματα πολύτιμα για τη ζωή τους και τις σχέσεις τους. Μόνο με αυτόν τον τρόπο, θα αποδεχτείς όσα σου συμβαίνουν και στο τέλος θα πείς “Όλα καλά!”.

Επιμέλεια-μετάφραση: Ελένη Τελάκη-Κυριακή Χαριτάκη
Πηγή: http://divorcedmoms.com