Ήρθε η ώρα να ξεχάσεις ό,τι ήξερες για το διαζύγιο

Οι μύθοι του διαζυγίου είναι οι λεγόμενοι «θρύλοι» που πάνε από στόμα σε στόμα. Είναι δημοφιλείς αντιλήψεις με τις οποίες ταυτίζονται πολλοί άνθρωποι ή ελπίζουν σε αυτές και ακριβώς γι’ αυτό περνιούνται ως αληθείς ενώ δεν είναι. Παρακάτω θα δείς μερικές λανθασμένες αντιλήψεις για το διαζύγιο και τι πραγματικά ισχύει:

Όταν διαπράττεις μοιχεία είναι σαν να παραιτείσαι από τα δικαιώματά σου στο διαζύγιο
Λάθος! Σύμφωνα με παλαιότερο άρθρο μας που μπορείς να δείς εδώ, η μοιχεία δεν αποτελεί πλέον ποινικά κολάσιμη και φέρουσα ιδιάζουσα ηθικοκοινωνική απαξία πράξη. Επίσης, στα πλαίσια του Αστικού (Οικογενειακού) Δικαίου, από την άλλη πλευρά, η μοιχεία πλέον έπαψε να αποτελεί απόλυτο λόγο διαζυγίου, εκτός αν κατατείνει σε ισχυρό κλονισμό της έγγαμης συμβίωσης. Μία απατημένη ή ένας απατημένος σύζυγος μπορεί να επικαλεστούν την απιστία χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως επειδή απατήθηκαν, θα «γδύσουν» τον άλλον και θα του πάρουν ό,τι έχει και δεν έχει, ειδικά σε ό,τι αφορά την επικοινωνία με τα παιδιά που δεν έχει και δεν θα έπρεπε να έχει, καμία σχέση. Άλλο η απιστία άλλο η επαφή με τα παιδιά και άλλο τα περιουσιακά ή άλλα δικαιώματα που απορρέουν από το διαζύγιο.

Η μητέρα παίρνει αυτόματα την επιμέλεια των παιδιών
Όχι ακριβώς. Πράγματι το 90% των περιπτώσεων καταλήγει με την επιμέλεια στη μητέρα και με τον πατέρα να δίνει διατροφή ή τουλάχιστον να του ορίζεται ένα Χ ποσό διατροφής. Όμως υπάρχουν και περιπτώσεις όπου το ζευγάρι ή ο ένας, διεκδικεί και στο τέλος κερδίζει τη συν-επιμέλεια του παιδιού. Δεν είναι πολλές οι περιπτώσεις αυτές, είναι όμως μια αρχή.

Μπορείς να ζητήσεις λιγότερα πράγματα από τη κοινή περιουσία με αντάλλαγμα να δίνεις μικρότερη διατροφή
Λάθος. Η διατροφή και το μοίρασμα των περιουσιακών είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Η διατροφή είναι ουσιαστικά η ηθική υποχρέωση των γονιών απέναντι στο παιδί και κανείς δεν μπορεί να αποποιηθεί μιας τέτοιας ευθύνης με αντάλλαγμα, μικρότερο κομμάτι στη πίτα με τα κινητά και τα ακίνητα. Με το να πάρεις ένα σπίτι, δύο ή  κανένα, οι ανάγκες του παιδιού δεν μειώνονται ξαφνικά και η διατροφή-δηλαδή τα απαραίτητα για το μεγάλωμά του-δεν πρέπει επ ουδενί να είναι αντικείμενο εκβιασμών, ανταλλαγών και άλλων εμπορικών συναλλαγών.

Τα παιδιά μπορούν να επιλέξουν με ποιο γονιό θέλουν να μείνουν
Σε διαζύγια κατ αντιδικία αυτό μπορεί να γίνει αλλά υπό προϋποθέσεις. Όπως μπορείς να δείς σε παλαιότερο άρθρο μας, εδώ, αν το παιδί θελήσει να φύγει από το σπίτι του γονέα που έχει την επιμέλειά του και να ζήσει στο σπίτι του έτερου γονέα, θα πρέπει ο γονέας που δεν έχει την επιμέλεια να υποβάλει σχετική αίτηση στο δικαστήριο, αιτιολογώντας αυτήν και αναφέροντας συγκεκριμένα τη βούληση του τέκνου να ζήσει μαζί του, ώστε να ληφθεί αυτή υπόψη από το δικαστήριο, το οποίο ενδεχομένως θα ζητήσει να εξετάσει και το τέκνο για να διαπιστώσει την ωριμότητα της απόφασής του και το αν αυτή ανταποκρίνεται στην αληθή βούλησή του. Σε κάθε ηλικία μπορεί να ληφθεί υπόψη η γνώμη του τέκνου, αλλά συνήθως ιδιαίτερη βαρύτητα έχει για το δικαστήριο εάν ο ανήλικος έχει συμπληρώσει το δέκατο έτος της ηλικίας του. Δεν είναι δηλαδή τόσο απλό, να βάλεις ένα παιδί στη διαδικασία να επιλέξει και γι’ αυτό θα πρέπει να υπάρχει πολύ σπουδαίος λόγος! Αν το τέκνο θελήσει να φύγει από το σπίτι του γονέα που έχει την επιμέλειά του και να ζήσει στο σπίτι του έτερου γονέα, θα πρέπει ο γονέας που δεν έχει την επιμέλεια να υποβάλει σχετική αίτηση στο δικαστήριο, αιτιολογώντας αυτήν και αναφέροντας συγκεκριμένα τη βούληση του τέκνου να ζήσει μαζί του, ώστε να ληφθεί αυτή υπόψη από το δικαστήριο, το οποίο ενδεχομένως θα ζητήσει να εξετάσει και το τέκνο για να διαπιστώσει την ωριμότητα της απόφασής του και το αν αυτή ανταποκρίνεται στην αληθή βούλησή του. Σε κάθε ηλικία μπορεί να ληφθεί υπόψη η γνώμη του τέκνου, αλλά συνήθως ιδιαίτερη βαρύτητα έχει για το δικαστήριο εάν ο ανήλικος έχει συμπληρώσει το δέκατο έτος της ηλικίας του.

Οι δεύτεροι γάμοι είναι πιο πετυχημένοι από τους πρώτους
Με τη λογική ότι οι άνθρωποι μαθαίνουν από τα λάθη τους στο πρώτο γάμο, επικρατεί η αντίληψη ότι οι δεύτεροι γάμοι είναι πιο πετυχημένοι. Αυτό φυσικά δεν είναι και πολύ αληθές, διότι αρκετοί άνθρωποι δεν έχουν δουλέψει με τον εαυτό τους, δεν έχουν συνειδητοποιήσει τα λάθη τους κι αυτό εχει ως αποτέλεσμα αρκετοί να μπαίνουν σε μια δεύτερη σοβαρή σχέση-και κατά συνέπεια σε ένα δεύτερο γάμο-φέροντας μαζί τους, τις ίδιες αντιλήψεις άρα κάνοντας τα ίδια λάθη. Γι’ αυτό οι δεύτεροι γάμοι στατιστικά, καταλήγουν σε διαζύγιο περισσότερο απ’ ότι οι πρώτοι. Οι άνθρωποι που χωρίζουν, δεν μαθαίνουν ξαφνικά από τα λάθη τους. Επιπλέον, παράλληλα με τον δεύτερο γάμο, ένας άνθρωπος έχει να διαχειριστεί τη σχέσης του/της νέου/ας συζύγου με τον/τη πρώην σύζυγο και τα παιδιά, τις όποιες διαμάχες προκύψουν, το ότι τα μέλη πολλών πλευρών μπορεί να νιώσουν αδικημένα κ.ο.κ. Ο δεύτερος γάμος έχει κάθε λόγο να «αποτύχει» εκτός αν είσαι διατεθειμένος/η να δουλέψεις πολύ με τον εαυτό σου ώστε πράγματι στον επόμενο γάμο, το μόνο που θα σας χωρίσει να είναι ο θάνατος!

Η συμβίωση βοηθάει τα ζευγάρι να γνωριστεί καλύτερα πρίν το γάμο και έτσι να μειώσει τη πιθανότητα για διαζύγιο
Πράγματι η συμβίωση μειώνει τις όποιες «εκπλήξεις» μπορεί να συναντήσεις, όμως αρκετός κόσμος συζεί κυρίως για οικονομικούς λόγους χωρίς να σκοπεύει να παντρευτεί, γι’ αυτό πολλές συγκατοικήσεις δεν οδηγούν σε γάμο. Ένας άλλος λόγος που μια συγκατοίκηση μπορεί να μην οδηγήσει σε γάμο, είναι διότι το ζευγάρι ζεί έτσι κι αλλιώς σαν παντρεμένο, οπότε δεν βρίσκει το λόγο να παντρευτεί, καθώς δεν αλλάζει κάτι στην καθημερινότητα που ήδη ζει με ό,τι υποχρεώσεις αυτή συνεπάγεται. Ειδικά όταν η τριβή και η ρουτίνα σε «φθείρουν», ο γάμος είναι κάτι για το οποίο ίσως να μπείς μαζί με τον άλλον σε ένα σπίτι αλλά στη πορεία να κάνεις πίσω από φόβο ότι θα φθαρείτε περισσότερο ή επειδή-δικαίως, πιστεύεις πως- ένα χαρτί, δεν θα αλλάξει τίποτα σε αυτό που αισθάνεστε και ήδη ζείτε καθημερινά μαζί.

Τα παιδιά των χωρισμένων γονιών έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να πάρουν διαζύγιο
Επικρατεί η άποψη ότι τα παιδιά των χωρισμένων γονιών έχουν περισσότερες πιθανότητες να πάρουν διαζύγιο ή αντίθετα, ότι τα παιδιά των χωρισμένων γονιών, γνωρίζουν πώς είναι να χωρίζεις επομένως, κάνουν ό,τι είναι δυνατό να πετύχουν στο γάμο τους. Σύμφωνα με τους ειδικούς, το διαζύγιο δεν καταδικάζει το μέλλον ή την αισθηματική ζωή των παιδιών, σίγουρα όμως τους δίνει καλύτερες πιθανότητες όταν οι γονείς τους, βρίσκονται σε έναν ευτυχισμένο γάμο. Από την άλλη, αν κάτι μπορεί να επηρεάζει τα παιδιά χωρισμένων γονιών στη μετέπειτα ζωή τους, δεν είναι το διαζύγιο κάθεαυτό αλλά κυρίως, η σχέση τους με τον πατέρα τους. Το 70% των παιδιών δηλώνουν ότι έχουν ελλιπή σχέση με τον πατέρα τους ενώ το 30% δεν έχει καμία επαφή μαζί του. Από την άλλη τα παιδιά των διαζευγμένων γονιών,ως ενήλικες, έχουν τη πεποίθηση ότι ο γάμος τους δεν θα κρατήσει ανεξάρτητα από το πόσο πολύ θέλουν να διαρκέσει και να ευτυχήσει. Ειδικά αν και οι δύο σύντροφοι είναι παιδιά χωρισμένων γονιών, η «προκατάληψη» αυτή τριπλασιάζεται το ίδιο και οι πιθανότητες για διαζύγιο. Δεν είναι όμως το διαζύγιο των γονιών στο οποίο οφείλεται ένα ενδεχόμενο διαζύγιο των παιδιών, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το διαχειρίζονται οι γονείς. Όταν το παιδί βλέπει τους γονείς του να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα μέσα στο γάμο τους ή στο διαζύγιο με ωριμότητα και ψυχραιμία, μεγαλώνοντας αντιμετωπίζει και τα δικά του προβλήματα με τον ίδιο τρόπο.

Τα παιδιά “κρατάνε” τον γάμο
Παλαιολιθική αντίληψη κυρίως της γενιάς των γιαγιάδων ίσως και των μαμάδων μας, ότι δηλαδή ένα παιδί κρατάει το ζευγάρι ενωμένο. Πράγματι το παιδί κάνει τον γονιό να ξανασκεφτεί τη πιθανότητα διαζυγίου χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως μακροπρόθεσμα θα τον αποτρέψει. Μπορεί δηλαδή να το αναβάλλει για λίγο, αν όμως πραγματικά δεν υπάρχει άλλη λύση για εκείνον και δεν περνάει καλά, θα χωρίσει ό,τι κι αν γίνει, όσα παιδιά και να έχει. Μέχρι τότε, απλώς ισχυρίζεται ότι μένει «για χάρη των παιδιών» ενώ μένει απλά επειδή ο ίδιος είναι αδύναμος να φύγει.
Σε αντίθεση με αυτή την αντίληψη, η ύπαρξη των παιδιών γεννά τόσες υποχρεώσεις και απαιτήσεις, που ένα ζευγάρι το οποίο δεν τα πηγαίνει καλά, είναι πιο πιθανό να διαλυθεί παρά να ενωθεί. Ειδικά όταν κάποιος είναι δυστυχισμένος μέσα στο γάμο του, θα κάνει τα πάντα για να προστατέψει τα παιδιά του από αυτή τη δυστυχία. Αν θέλεις να κρατήσεις το γάμο σου, πίστεψέ με, η απόκτηση παιδιού-πρώτου ή δεύτερου- δεν θα σε βοηθήσει, τουναντίον μπορεί να κάνει ένα γάμο με σαθρές βάσεις, να κρατήσει λιγότερο.

Όσα πιστεύουν οι άνθρωποι για το διαζύγιο είναι αλήθεια και ψέμματα ανάλογα με τις προσωπικές τους εμπειρίες. Το διαζύγιο είναι μια επώδυνη κατάσταση για όλους χωρίς καμία εξαίρεση, ωστόσο ο τρόπος του χωρισμού αλλά και η μετέπειτα εξέλιξή του, εξαρτάται από τους εμπλεκόμενους. Πάντα λοιπόν υπάρχουν οι εξαιρέσεις στον κανόνα. Πολλές μικτές οικογένειες τα πάνε μια χαρά, πολλοί άνθρωποι ξαναπαντρεύονται και είναι ευτυχισμένοι, πολλοί γάμοι τελειώνουν πολιτισμένα και πολλά παιδιά χωρισμένων γονιών, μεγαλώνοντας κάνουν ευτυχισμένους γάμους. Και αυτές οι «εξαιρέσεις» είναι που κάνουν τους μύθους να μένουν απλά…μύθοι!

Πηγή: http://www.divorcesource.com/