Έτσι είναι τα παιδιά, ενθουσιάζονται εύκολα. Στο τέλος όμως, φωλιάζουν εκεί που τ’ αγαπούν!

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα νυχτικό που το έλεγαν Φωφώ. Το νυχτικό αυτό ήταν χειμωνιάτικο, είχε μακριά μανίκια , ήταν βαμβακερό και ευκολοφόρετο και κυρίως ήταν το αγαπημένο της μικρής Μαρίνας. Δουλειά της νυχτικιάς, ήταν να αγκαλιάζει ζεστά το σωματάκι της Μαρίνας, να μην της επιτρέπει να ιδρώνει και να της χαρίζει ξεκούραστο και άνετο ύπνο.

Τις καθημερινές μετά το σχολείο, η μικρή Μαρίνα αναζητούσε τη Φωφώ το νυχτικό μέσα στη ντουλάπα και τα Σαββατοκύριακα τα περνούσαν συνεχώς μαζί, όταν η μικρή ξεκουραζόταν, έπαιζε ή έβλεπε τις αγαπημένες της παιδικές σειρές. Όλα κυλούσαν όμορφα μέχρι που στο σπίτι ήρθε ο Μάκης ο πυτζαμάκης.

Ήταν τα γενέθλια της Μαρίνας όταν ο θείος της, της έκανε δώρο ένα πυτζαμάκι. Η Μαρίνα ξετρελλάθηκε με το δώρο και αποφάσισε να το ονομάσει Μάκη. Την  αμέσως επόμενη μέρα, ο μπαμπάς της, της έπλυνε το καινούριο της πυτζαμάκι και για πρώτη φορά η μικρή Μαρίνα δεν έβαλε τη Φωφώ το νυχτικό. Η Φωφώ, διπλωμένη στη ντουλάπα, στενοχωρήθηκε σκέφτηκε όμως πως μια μέρα, η μικρή Μαρίνα θα τη φορούσε και πάλι.

Πέρασε έτσι ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο, ήρθε και η Δευτέρα μετά το σχολείο μα τίποτα. Η μικρή Μαρίνα άνοιγε τη ντουλάπα, έπαιρνε από μέσα εσωρουχάκια και καλτσάκια, αλλά δεν έριχνε στη Φωφώ τη νυχτικιά, ούτε ματιά. Σαν να ξέχασε ό,τι υπήρχε, ήταν απορροφημένη με τον Μάκη τον πυτζαμάκη και διασκέδαζε μόνο μαζί του. Η Φωφώ μαράζωνε μέσα στη ντουλάπα διπλωμένη και έβλεπε όλο και λιγότερο το φως της μέρας. Κυρίως όμως, έχανε όλο και περισσότερο τη παρέα της φίλης της.

«Μη στενοχωριέσαι!» ακούστηκε μια φωνή, μες στη ντουλάπα.
«Ποιος είναι;» ρώτησε σχεδόν υπνωτισμένη η Φωφώ.
«Είμαι η Λένια η φανελένια» της απάντησε ένα άσπρο μακό φανελάκι απ’ το συρτάρι.
«Δεν μπορώ. Αφού η φίλη μου, σταμάτησε να μ΄αγαπάει» απάντησε λυπημένη, κοιτάζοντας τη στάμπα με τους ήρωες που κάποτε χάζευε η μικρή Μαρίνα.
«Έτσι είναι τα παιδιά, ενθουσιάζονται εύκολα. Στο τέλος όμως, φωλιάζουν εκεί που τ’ αγαπούν» της είπε η Λένια.

Μετά από λίγες μέρες, η Φωφώ το νυχτικό άκουσε κλάματα να έρχονται από το δωμάτιο. Ο Μάκης ο πυτζαμάκης, έπεσε από τα σχοινιά ,που ήταν απλωμένος, επάνω σε ένα δέντρο και η μικρή Μαρίνα δεν έφτανε να τον πιάσει. Προσπάθησε με τη σκούπα, ύστερα έκανε να σκαρφαλώσει, αλλά τίποτα. Μέχρι και ο μπαμπάς της έβαλε τη σκάλα αλλά ο Μάκης ήταν τόσο ψηλά που δεν τον έφτανε κανείς.

Η μικρή Μαρίνα, στράφηκε στη μοναδική νυχτικιά που της είχε μείνει, στη φίλη της Φωφώ. Άνοιξε τη ντουλάπα, τη ξεδίπλωσε και τη φόρεσε. Η Φωφώ καθώς έβγαινε από τη ντουλάπα, έριξε το βλέμμα της στη Λένια τη φανελένια, που της χαμογελούσε σαν να της έλεγε «Είδες που στα έλεγα;». Η νυχτικιά μας, από τη μία στενοχωριόταν που έβλεπε τη φίλη της λυπημένη, από την άλλη όμως, ένιωθε μια αγαλλίαση που ενώθηκαν ξανά. Γιατί έστω και με αυτό τον τρόπο, η μικρή Μαρίνα κατάλαβε, πως οι αληθινοί φίλοι, ακόμα κι αν τους αδικήσεις άθελά σου, δεν σ’ εγκαταλείπουν ποτέ!

*Το παραπάνω κείμενο αποτελεί κομμάτι της συνεργασίας μας, με την εταιρία εσωρούχων Minerva. Μπορείς να επισκεφθείς το υπέροχο e-shop τους https://www.minerva.gr/eshop και να ψωνίσεις για το παιδί, και όχι μόνο, σε φοβερή ποιότητα και τιμές ενώ αν θέλεις να μαθαίνεις νέα τους, πάτα Like στη σελίδα τους στο facebook  https://www.facebook.com/minervakia/.

Στο Singleparent.gr, διαλέγουμε τις εταιρίες που συνεργαζόμαστε με σεβασμό στην εμπιστοσύνη σας, και χρησιμοποιούμε τη φωνή μας, μόνο για πράγματα που μας αρέσουν και θεωρούμε ότι έχουν κάτι να σας προσφέρουν.

Σύνταξη-Επιμέλεια: Κυριακή Χαριτάκη
©Singleparent.gr copyright | All rights reserved