Ο πρώην σύζυγος πέθανε ξαφνικά και το παιδί έχει “πιεστεί”. Τί να κάνω;

Ερώτηση

«Έχω χωρίσει από τον σύζυγο εδώ και 11 χρόνια. Το παιδί μας σήμερα είναι 14 ετών. Το μεγάλωσα εγώ και πρίν από 4 ημέρες εκείνος “έφυγε” ξαφνικά από καρδιά. Το παιδί είναι πιεσμένο και θέλει να είναι κοντά στο σπίτι του μπαμπά του με τη γιαγιά και τον παππού του. Αγχώνομαι και δεν ξέρω τί στάση να κρατήσω και πώς να το επαναφέρω στη παλιά καθημερινότητα ώστε να ηρεμήσει. Ξέρω είναι νωρίς απλά φοβάμαι και στενοχωριέμαι με την όλη κατάσταση».

Απαντάει η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια ζεύγους και οικογένειας, κυρία Μαρία Βουλγαράκη

Αγαπητή αναγνώστρια,

Κατ΄ αρχήν δεχθείτε τα συλλυπητήριά μου…γιατί ακόμη και στη δικιά σας περίπτωση που ο χωρισμός έχει επέλθει πριν από τόσα χρόνια, ο θάνατος του πρώην συζύγου σας είναι σίγουρα μια απώλεια.. Μια απώλεια κάποιου προσώπου που στο παρελθόν, τουλάχιστον, έχει υπάρξει πολύ σημαντικός για σας και σας έχει προσφέρει ένα δώρο ζωής, που είναι το παιδί σας.. Κι αν για σας τέτοια συναισθήματα έχουν «λυθεί» χρόνια πριν, σίγουρα δεν έχουν ξεπεραστεί για το παιδί σας. Απόδειξη αυτών είναι το πένθος που εκφράζει τώρα! Η τωρινή συμπεριφορά του δείχνει τη θλίψη αλλά και το θυμό που νιώθει για το χαμό του πατέρα του. Θλίψη που πια δεν τον έχει κοντά του -ακόμα κι αν ίσως, ουσιαστικά δεν τον είχε και πριν, εφόσον εσείς τον έχετε μεγαλώσει, όπως γράφετε, αλλά είχε την εικόνα του, κάποια σχέση (έστω και αραιή), τη δυνατότητα να «υπάρχει» στη ζωή του αλλά και θυμό για την ξαφνική και οριστική απώλεια αυτής της σχέσης. Και οι δύο αυτές συναισθηματικές καταστάσεις (και άλλες ίσως, διαφορετικές στο μέλλον) είναι «φυσιολογικά» στάδια στη διαδικασία βίωσης κι επεξεργασίας του πένθους για όλους τους ανθρώπους στη θέση αυτή, πόσο μάλλον για έναν έφηβο που κατακλύζεται έτσι ή αλλιώς από έντονα συναισθήματα και αντιδράσεις!

Το γεγονός ότι εκείνος θέλει να είναι κοντά στους παππούδες εκφράζει την ανάγκη του να «έρθει» κοντά στον πατέρα του, να μάθει γι αυτόν περισσότερα, να «φτιάξει» μνήμες για το παρελθόν αλλά και «εικόνες» για το μέλλον. Σε σας αναπόφευκτα, ως ο πιο κοντινός του άνθρωπος, θα εκφράζει το θυμό του –έμμεσα, με πιο αντιδραστικές και αρνητικές συμπεριφορές – για αυτήν την απώλεια και ίσως (ανάλογα και με το πώς έχει αντιληφθεί όλο το μεταξύ σας χωρισμό…) να «δεχθείτε» και το θυμό του για όλα αυτά που έχει χάσει από τον πατέρα του λόγω του χωρισμού και που πια δεν θα μπορέσει ποτέ να αναπληρώσει.. ίσως να σας «χρεώσει» δηλαδή και το ότι στερήθηκε το πατέρα του και πια αυτό δεν αλλάζει…

Σε κάθε περίπτωση θα είναι βοηθητικό και σημαντικό να αντέξετε τις αντιδράσεις του αυτές, κατανοώντας και αποδεχόμενη την ανάγκη του να πενθήσει για το πατέρα του αλλά και το δικαίωμά του να τον σκέφτεται, να πονάει για αυτόν, να του λείπει, να είναι κοντά στον κόσμο εκείνου, στο πατρικό του σπίτι.. δώστε του το χρόνο αλλά και το «χώρο» να ζήσει όλο αυτό που συμβαίνει και προσπαθήστε να είστε εκεί, πρόθυμη να «αγκαλιάσετε» κάθε συναίσθημα και να μιλήσετε για κάθε σκέψη που θέλει να εκφράσει, δυνατή να προκαλέσετε εσείς συζήτηση για όλα αυτά, θετική να του δώσετε όποια πληροφορία για τον πατέρα του χρειάζεται προκειμένου να νιώθει «κοντά του», ώστε να μην χρειάζεται να είναι μακριά σας για να «είναι» με τον πατέρα του αλλά να αισθάνεται ότι μπορεί αυτό να γίνει και κοντά σας, ότι το αντέχετε και το μπορείτε… μην απογοητεύεστε, με το χρόνο θα αποκατασταθούν οι παλιές σχέσεις και η λειτουργία του σπιτιού, αλλά για τώρα βοηθήστε τον να ζήσει το πένθος του προκειμένου να το ξεπεράσει και να προχωρήσει υγιώς μπροστά στη ζωή του…

Μαρία Βουλγαράκη
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια ζεύγους και οικογένειας
Χαρ. Τρικούπη 2 & Δωδεκανήσου
Άλιμος, Αττική
Κινητό: 6937 087217

Μπορείτε κι εσείς να υποβάλετε το ερώτημά σας, στους ειδικούς του Singleparent.gr εδώ!