Χηρεία και νέος σύντροφος: Πώς να φερθώ στο παιδί;

«Έχασα το σύζυγό μου πρίν από 2,5 χρόνια και έμεινα μόνη μου με ένα παιδάκι 3 ετών τότε, σήμερα 5,5 ετών. Πρίν από μερικούς μήνες αποφάσισα να κάνω μια προσπάθεια για νέα σχέση αλλά ο γιός μου, πρίν καλά καλά προλάβω να γνωρίσω το νέο σύντροφο, απαιτούσε να αποφασίσω γρήγορα και να τον λέει μπαμπά. Επίσης το είπε σχεδόν σε όλο τον κόσμο ότι έχει νέο μπαμπά και ότι η μαμά δεν έχει ακόμα αποφασίσει. Ο σύντροφος ενίσχυσε αυτή την επιθυμία του γιού μου, με το να τον ενθαρρύνει και να τον έχουμε μαζί στις εξόδους. Δεν ξέρω πώς να χειριστώ αυτή την κατάσταση. Δεν είμαι έτοιμη για νέα δέσμευση και η συμπεριφορά και των δύο νιώθω να με πιέζει. Πώς να φερθώ στο παιδί το οποίο μετά από 4 μήνες, ναι μεν θέλει ακόμα το νέο μπαμπά αλλά ταυτόχρονα βγάζει και ζήλεια;»

Απαντάει η  Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας  και Οικογενειακής Ψυχοθεραπείας, κυρία Δήμητρα Βαΐτσου 

Αγαπητή φίλη

Το θέμα στο οποίο αναφέρεστε αφορά αρκετά μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Είναι ένα πολύ διακριτικό και λεπτό θέμα όπου ο καθένας το αντιμετωπίζει και το χειρίζεται με τον τρόπο του, τους χρόνους του και το δικό του ένστικτο. Υπάρχει μία γενικευμένη ντροπή να μιλιέται το συγκεκριμένο θέμα. Θα γίνει προσπάθεια η  αναφορά να είναι πιο γενικευμένη μιας που υπολογίζεται ότι η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, διαφορετική και αντιμετωπίζεται μεμονωμένα και ατομικά.

Βιώνοντας μία απώλεια τα συναισθήματα για τα μέλη που μένουν πίσω είναι ποικίλα, έντονα και σε κάθε φάση διαφορετικά. Αυτό έχει να κάνει και με την ηλικία του καθενός. Πλέον μετά από 2,5 χρόνια πιθανών να βιώνετε αλλιώτικα συναισθήματα, το ίδιο και ο γιος σας. Διακρίνεται μία εγκράτεια στον γραπτό σας λόγο όσον αφορά το προχώρημα της προσωπικής σας ζωής. Από την μία δίνεται την εντύπωση του νέου ξεκινήματος, κάτι που είναι αρκετά υγιές αλλά υπάρχει η εγκράτεια μίας μητέρας που εκδηλώνει ανησυχία για το πως θα εξελιχθεί αυτή η νέα επαφή του νέου συντρόφου και του παιδιού. Περνώντας τον περισσότερο καιρό ζώντας με τις αναμνήσεις μπορούμε να πούμε ότι είναι το ίδιο ανησυχητικό όπως και το να μην θέλει κάποιος να θυμάται καθόλου και να υπάρχει αποφυγή οποιασδήποτε κουβέντας, μνήμης, περιστατικού. Εάν μέσα σ’ αυτό το διάστημα από τον χαμό του συζύγου σας υπήρχε αναφορά για τον ίδιο μέσα στο σπίτι σας, εάν μοιραζόσασταν εικόνες, αναμνήσεις, γεγονότα με το παιδί σας, τότε είναι για εκείνο πιο οικείο να ενσωματώσει μέσα του αυτή την πραγματικότητα. Εάν πάλι επιλέξατε να μην αναφέρατε μπροστά στο παιδί σας ότι είχε να κάνει με τον πατέρα του τότε το δικό σας δύσκολο και αποφευκτικό συναίσθημα ταυτίζεται με του παιδιού σας και το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα θεμιτό. Αντιμετωπίζοντας μία νέα κατάσταση ως έχει χωρίς υπερβολές στις συναισθηματικές εκδηλώσεις τότε και το παιδί δεν γίνεται κτητικό, δέχεται την νέα πραγματικότητα και έχει την ίδια ανάγκη μ’ εσάς για «προχώρημα». Ας μην ξεχνάμε ότι πάντα τα παιδιά είναι «καλά» όταν είναι και οι γονείς τους «καλά».

Όταν ένα παιδί και ιδιαίτερα το αγόρι «χάσει» την φιγούρα του πατέρα του στην ηλικία που η ουσιαστική επαφή είναι αρκετά εποικοδομητική, είναι πολύ πιθανό μεγαλώνοντας να αναπτύσσει το συναίσθημα να έχει γύρω του ή πλάι του μία παρουσία που να νιώθει οικεία, να θέλει να είναι μαζί του και γιατί όχι ακόμα και να τον αποκαλεί «μπαμπά». Αρκετά συχνά παιδιά τέτοιας ηλικίας  (προσχολικής) μπορεί να αναφέρουν την λέξη «πατέρα» με οποιαδήποτε αντρική φιγούρα που είναι κοντά στην μητέρα του και σ’ εκείνον και κυρίως να νιώθουν όμορφα, ζεστά και οικεία. Κάποια παιδιά νιώθουν την ανάγκη και αποκαλούν έτσι τον παππού, κάποιον πολύ στενό οικογενειακό φίλο, κάποιον θείο. Τα παιδιά έχουν πολύ δυνατό το συναίσθημα της ασφάλειας, για να νιώσουν πολύ καλά  και ανοιχτά μ’ έναν άνθρωπο σημαίνει ότι η σχέση τους είναι οικεία και επίσης ότι υπάρχει μία όμορφη και ισσοροπημένη εξέλιξη μεταξύ της μητέρας του και του «νέου συντρόφου». Μερικές φορές χρειάζεται αρκετός χρόνος από την πλευρά της μητέρας για να νιώσει καλά με κάποιον νέο σύντροφο ώστε να τον «βάλει» σιγά-σιγά στην ζωή του παιδιού της. Όταν τα βήματα είναι αργά και σταθερά δίνεται χρόνο στο πως θα εξελιχθεί αυτή η νέα πραγματικότητα. Αυτό δείχνει ωριμότητα, ισορροπία και μετριότητα από την πλευρά της μητέρας προς το παιδί της. Με αργό αλλά σταθερό ρυθμό η προσωπική ζωή της γυναίκας μπαίνει σε μία σειρά.

Στην περίοδο εκείνη που η γυναίκα θεωρεί ότι τα πράγματα αρχίζουν και «τακτοποιούνται» μπορεί να προκύπτουν καινούργια γεγονότα, αμφισβήτηση προς τον εαυτό και για το νέο αυτό ξεκίνημα……Εκεί χρειάζεται να έρθετε σε επαφή με τον εαυτό σας, να ελέγξετε το ενοχικό σας κομμάτι, ή το θέμα των τύψεων προς τον σύζυγο σας. Εάν το παιδί σας νιώθει όμορφα με τον νέο σας σύντροφο, εμπιστευτείτε το ένστικτο του και την άποψη του (την οποία άποψη του την εκφράζει με τον δικό του τρόπο). Σ’ αυτή την ηλικία το παιδί  δίνει το οκ. ακριβώς μ’ αυτό τον τρόπο, συμβολικά και με τις πράξεις του. Είναι σημαντικό να έχετε υπόψην ότι το παιδί δεν πρέπει και δεν είναι να έχει την ευθύνη για οποιαδήποτε απόφαση λάβετε εσείς για την προσωπική σας ζωή, ή ακόμα και για το ενδεχόμενο η σχέση αυτή να μην προχωρήσει. Λαμβάνετε υπόψην το συναίσθημα και την γνώμη του, αλλά η τελική απόφαση είναι καθοριστικά δική σας.

Σε αρκετά παιδία αυτής της ηλικίας εκδηλώνεται η ανάγκη να αποκαλούν «μπαμπά» κάποιον που νιώθουν οικεία μαζί του. Εάν νιώθετε καλά και όχι ενοχικά για το νέο αυτό ξεκίνημα συνεχίστε την όμορφη ακόμα και διστακτική- πορεία της ζωής σας. Μπορείτε να ζητήσετε από τον σύντροφο σας να είναι διακριτικός εάν πιστεύετε ότι αυτό χρειάζεται και όταν νιώσετε περισσότερο έτοιμη με τα συναισθήματα σας η ροή της ζωής σας θα είναι ήδη αλλιώς. Είναι λογικό να ανησυχείτε για εσάς, ο πατέρας του παιδιού σας είναι ένας εκείνος που κατάφερε και στάθηκε πλάι του μέχρι τα 3 του έτη, τον ρόλο του «πατέρα» μπορεί να πάρει  κάποιος που πρώτα απ’ όλα εσείς έχετε επιλέξει και στην συνέχεια το παιδί σας  έχει δώσει «άτυπα» την έγκριση του. Τέλος με τον καιρό και όταν οι σχέσεις σας θα είναι πιο στέρεες στις κουβέντες, στα παιχνίδια, στις αναφορές σας ο βιολογικός του μπαμπάς θα είναι «παρών» μέσα από εσάς στην καθημερινότητα του παιδιού σας, μαθαίνει να ζει μ’ αυτή την νέα πραγματικότητα και  επίσης η μορφή και η σύσταση της οικογένειας του μπορεί να έχει και άλλη διάσταση και νέα –πλέον- πρόσωπα.

Δήμητρα Βαΐτσου 
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας BSc-Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία
Λευκωσίας 12, Νέο Ηράκλειο Αττικής, Τ.Κ. 14122
Τηλέφωνο: 213-0243040
Κινητό: 6942-817404
Email: dvaitsou@gmail.com
Web: http://dimitravaitsou.blogspot.gr/

Μπορείτε κι εσείς να υποβάλετε το ερώτημά σας, στους ειδικούς του Singleparent.gr εδώ!