Το παρελθόν δεν έχει καμιά σημασία γιατί επιτέλους ξαναζώ!

Με λένε , ας πούμε, Μίλτο και είμαι 35 με μια κόρη 6 ετών. Είμαι χήρος και δεν θα σου πω η ζωή συνεχίζεται και κουράγιο και ναι μια μέρα θα σηκωθείς από το κρεβάτι και ο ήλιος θα λάμπει και τα πουλάκια θα κελαηδούν. Όχι. Θα σου πω πως πρέπει και μπορείς να φτιάξεις μια δεύτερη οικογένεια και μια δεύτερη ζωή, όχι μόνο για χάρη του παιδιού σου αλλά και για δική σου χάρη.

Έχασα τη γυναίκα μου σε τροχαίο και ήταν μέσα και η μικρή μας όταν ήταν 2 ετών. Η γυναίκα μου σκοτώθηκε ακαριαία και η μικρή ευτυχώς, ύστερα από πολλά χειρουργεία, σώθηκε και είναι καλά το παιδί μου. Όταν γύρισε σπίτι είχα να αντιμετωπίσω πάρα πολλά. Δεν ήξερα ούτε να την αλλάξω, ούτε το τηλέφωνο του παιδίατρου γνώριζα, ούτε που ήταν τα ρούχα της καλά καλά. Και είχα να αντιμετωπίσω τις ερωτήσεις του παιδιού, τη πλάτη του κόσμου που δεν ρώτησε ποτέ αν χρειάζομαι κάτι, το άγχος των γονιών μου για το αν θα είμαι καλά εγώ και το παιδί, τα έξοδα για τις φυσικοθεραπείες της μικρής και τη ψυχολογική υποστήριξη και ό,τι άλλο έφερε αυτή η απώλεια στην οικογένειά μας.

Μετά τη δουλειά πήγαινα στον τάφο της γυναίκας μου και της μιλούσα. Κι ύστερα επέστρεφα σπίτι δυνατός. Δεν ξέρω πώς γινόταν αυτό, αλλά –ενώ έκλαιγα στο μνήμα της-αντί να φεύγω χάλια, έφευγα πιο δυνατός, πιο σίγουρος. Η κόρη μου έγινε 3 και ύστερα 4. Την έβαζα για ύπνο νωρίς και έπινα κάθε βράδυ καθηλωμένος μπροστά στον υπολογιστή να βλέπω βίντεο και φωτογραφίες της γυναίκας μου, στιγμές από διακοπές, απ’ το μαιευτήριο, από τη βάφτιση. Μια φορά κι ενώ κρατούσα στα χέρια μου μια αντιβίωση για τη βρογχίτιδα, σκέφτηκα να πάρω όλα τα χάπια και να πεθάνω. Την ώρα που έβγαζα τα χάπια από το κουτί, πετάχτηκε η κόρη μου στον ύπνο της και άρχισε να κλαίει.

Στο τμήμα μου ήρθε καινούρια διευθύντρια και λόγω των ανακατατάξεων στη δουλειά μου, έπρεπε τον πρώτο καιρό να κάνουμε κάποιες υπερωρίες. Φυσικά δεν γινόταν γιατί εγώ 5,30 το αργότερο έπρεπε να είμαι σπίτι να περιμένω το σχολικό για να παραλάβω τη κόρη μου. Όταν το είπα στη διευθύντριά μου, μου είπε αν γίνεται για ένα διάστημα να το κάνει αυτό η γυναίκα μου γιατί είχαμε πολύ δουλειά ώσπου ένας συνάδελφος την έπιασε μετά και της είπε ότι η γυναίκα μου έχει φύγει. Ήρθε στο γραφείο μου και μου ζήτησε 100 φορές συγγνώμη. Αυτή ήταν η αρχή της φιλίας μας.

Είχαμε πολύ καλή σχέση και τα διαλείμματα τα περνούσαμε μαζί μιλώντας για τη δουλειά. Με τον καιρό αρχίσαμε να τηλεφωνιόμαστε και μετά τη δουλειά και να λέμε τα νέα μας, τι είχαμε μαγειρέψει ή τι θα βλέπαμε στη τηλεόραση. Το βράδυ των γενεθλίων μου, της ζήτησα να βγούμε αλλά αρνήθηκε. Από τότε και χωρίς να καταλάβω γιατί, οι επαφές μας αραίωσαν και η σχέση μας ψυχράνθηκε. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τι λάθος είχα κάνει και τι ήταν αυτό που είχα παρεξηγήσει. Απλά μου άρεσε η παρέα της και ένιωθα άνετα μαζί της, δεν ήξερα γιατί το είχε πάρει τόσο στραβά. Μετά από λίγο καιρό και αφού οι σχέσεις μας ήταν εντελώς τυπικές, έμαθα ότι ήταν αρραβωνιασμένη και δεν μου το είχε πεί ποτέ. Έγινα τρελός απ’ το θυμό μου, μπήκα στο γραφείο της και ζήτησα εξηγήσεις. Γιατί φλερτάραμε τόσο καιρό και όχι μόνο δεν μου είχε πεί ότι είχε σχέση αλλά ψυχράνθηκε κιόλας σαν να μην περίμενε, μετά από όσα είχαμε πεί, ότι θα της ζητούσα να βγούμε. Δεν είχε τίποτα να μου πεί, μόνο χαμήλωσε το βλέμμα και μου ζήτησε να γυρίσω στο γραφείο μου. Μετά από λίγους μήνες έφυγε οριστικά από τη δουλειά και μια μέρα με πήρε τηλέφωνο και μου ζήτησε να βγούμε γιατί όπως είπε, είχε κάποιες εξηγήσεις να μου δώσει.

Δεν ήταν αρραβωνιασμένη, έτσι είχε διαδώσει γιατί είχε σχέση με τον Πρόεδρο της εταιρίας που ήταν παντρεμένος και δεν μπορούσε να μιλήσει σε κανέναν. Όταν γνωριστήκαμε και ήρθαμε πιο κοντά, τα αισθήματά της άλλαξαν αλλά δεν μπορούσε να χωρίσει από τη μια στιγμή στην άλλη. Φυσικά όταν του ζήτησε να χωρίσουν την απομάκρυνε από την εταιρία. Στην αρχή θύμωσα γιατί είχα άλλη εικόνα για εκείνη, δεν την είχα στο μυαλό μου σαν μια κοπέλα που θα πήγαινε με κάποιον για να ανεβεί επαγγελματικά. Η ίδια με διαβεβαίωσε πως ήταν ερωτευμένη μαζί του και πως είχε δική της δουλειά που την άφησε για να είναι κοντά του και ότι δεν το έκανε για τη θέση ή τα λεφτά. Είμαστε εδώ και λίγους μήνες μαζί και το παρελθόν δεν έχει καμία σημασία ούτε για μένα ούτε για εκείνη. Σημασία έχει ότι αγκάλιασε εμένα και τη κόρη μου και επιτέλους, ξαναζώ!

Για κάθε άνθρωπο υπάρχει ένας άλλος άνθρωπος. Ο θάνατος, όπως και ο χωρισμός, είναι σαν μια εγχείρηση που χωρίζει το ένα σώμα σε δύο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορείς να ενώσεις το καινούριο σου σώμα, με κάποιο άλλο. Φτάνει να το θέλεις!

Μίλτος

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.