Γιατί ευθύνεσαι εσύ για τον θάνατο του συζύγου;

Μια εξαιρετικά θλιβερή πραγματικότητα μετά τον θάνατο του/της συζύγου, είναι ότι οι χήροι ή οι χήρες, γίνονται θύματα διαφόρων κατηγορώ, κριτικής μέχρι και απόδοσης ευθυνών. Είτε η κριτική αυτή προέρχεται από εξωτερικούς παράγοντες (δηλαδή από φίλους, γνωστούς ή συγγενείς) είτε από μέσα σας, στον πόνο που βιώνετε έτσι κι αλλιώς, έρχεται να προστεθεί και ο πόνος των ενοχών. Εάν είστε κι εσείς θύμα μιας τέτοιας κριτικής, είτε από τους άλλους ή από τον ίδιο σας τον εαυτό, ανεξάρτητα από το πώς και από ποιόν προέρχεται αυτή η απόδοση ευθυνών για τον θάνατο του/της συζύγου, σταματήστε για λίγο και αναρωτηθείτε:

Για ποιο λόγο ΑΚΡΙΒΩΣ και με ποιο τρόπο, ευθύνεστε ΕΣΕΙΣ για το γεγονός ότι ο/η σύζυγός σας, έφυγε από τη ζωή;

Μία γυναίκα της οποίας ο σύζυγος αυτοκτόνησε, μπορεί να κατηγορεί τον εαυτό της που δεν είδε τα «προειδοποιητικά σημάδια», ακόμη κι όταν αυτά δεν είναι πάντα ορατά.  Ένας χήρος που έχασε τη γυναίκα του εξαιτίας μιας πυρκαγιάς, μπορεί να κατηγορεί τον εαυτό του επειδή εκείνος επέζησε και η γυναίκα όχι.  Μία σύζυγος που φρόντιζε τον βαριά άρρωστο άντρα της μέχρι τέλους, μπορεί να κατηγορεί τον εαυτό της ότι δεν έκανε ό,τι ήταν δυνατό, γι’ αυτό και πέθανε. Άλλη γυναίκα μπορεί να κατηγορήσει τον εαυτό της που, μέχρι να φτάσει το ασθενοφόρο, δεν έκανε σωστές ή περισσότερες μαλάξεις στον σύζυγο όταν έπαθε ανακοπή για να μην αναφερθούμε σε όσους έπρεπε να πάρουν την απόφαση να βγάλουν τον άνθρωπό τους από τη μηχανική υποστήριξη, όταν οι γιατροί δεν έδιναν καμία ελπίδα ζωής.

Υπάρχουν βέβαια και οι εξωγενείς παράγοντες που επηρεάζουν ένα χήρο ή μία χήρα. Τη στιγμή που οι άνθρωποι αυτοί έχουν το πένθος τους, υπάρχουν αναρίθμητοι συγγενείς καθώς και υποτιθέμενοι φίλοι και γνωστοί που αποφασίζουν να «χτυπήσουν» τον χήρο ή τη χήρα, κοινώς να του δώσουν άλλη μια να πάει πιο κάτω και μάλιστα με τον πιο άδικο τρόπο. Κι έρχομαι εγώ, ο αθώος άνθρωπος με το φτωχό μου μυαλό, να ρωτήσω: ΓΙΑΤΙ;

Γιατί πρέπει οι άνθρωποι να τρέχουμε να κριτικάρουμε τους πάντες και τα πάντα, ακόμη και στο θάνατο; Στη τελική, οι χήροι είναι τα άτομα που μένουν πίσω προσπαθώντας να επιβιώσουν και να ζήσουν με τον πόνο που άφησε ο θάνατος του ανθρώπου τους. Οι χήροι είναι εκείνοι που πρέπει να ρυθμίσουν όλα τα γραφειοκρατικά-νομικά και οικονομικά ζητήματα και μέσα στον πόνο τους να τρέχουν σαν παλαβοί από υπηρεσία σε υπηρεσία, προσπαθώντας παράλληλα να είναι κοντά στα παιδιά τους, ειδικά αν αυτά είναι μικρά. Ταυτόχρονα με όλα αυτά, πρέπει να φροντίζουν το νοικοκυριό, να επιστρέψουν στη δουλειά τους και να βοηθήσουν όλη την οικογένειά να το ξεπεράσει. Κάτω από τόσο τραγικές συνθήκες, γιατί νιώθει κάποιος την ανάγκη να πετάξει τη χολή του;  Γιατί νιώθει την ανάγκη να κράξει έναν άνθρωπο σε τόσο στενόχωρη θέση και να του καταλογίσει, από το πόσο δεν φρόντιζε καλά τον/τη σύζυγό του/της όταν ήταν άρρωστος/η, μέχρι τον τρόπο που επιλέγει να πενθήσει ή να μεγαλώσει τα παιδιά του/της;

Από την άλλη, μερίδιο ευθύνης έχουν και οι χήροι. Γιατί οι περισσότεροι, αποδέχεστε την ευθύνη για πράγματα που ούτε είναι ούτε θα μπορούσαν ποτέ, να είναι στον έλεγχό σας;  Γιατί επιτρέπετε στους άλλους να σας κρίνουν και να σας καθιστούν υπεύθυνους για τον θάνατο του/της συζύγου σας, του ανθρώπου με τον οποίο ερωτευτήκατε, παντρευτήκατε, συμπορευτήκατε και κάνατε παιδιά;

Ο θάνατος του/της συζύγου, καταλήγει πάντα στη θλίψη και στον πόνο. Για εσάς, τα παιδιά σας, για όσους σας ξέρουν και σας αγαπούν αληθινά. Δυστυχώς, η θλίψη και η αγωνία, είναι συναισθήματα που εκφράζονται με πολύ καταστροφικό τρόπο-συνήθως αυτοκαταστροφικό- γι’ αυτό και στο τέλος καταλήγουν να στοχεύουν σε εσάς, από εσάς! If Εάν νιώθετε κι εσείς ενοχές και ρίχνετε ευθύνες στον εαυτό σας για τον θάνατο του/της συζύγου, δώστε προσοχή:

Δεν φταίτε εσείς
Οι  χήροι είναι άνθρωποι απίστευτα δυνατοί που έχουν περάσει ή συνεχίζουν να περνάνε, συμπληγάδες για να επιζήσουν. Εάν καταστείτε τον εαυτό σας υπεύθυνο, είτε από τους άλλους ή από τον ίδιο σας τον εαυτό, ίσως έχει έρθει η ώρα να βρείτε δύναμη να το αντιμετωπίσετε, την ίδια δύναμη με την οποία αντιμετωπίζετε το πένθος και τη δυστυχή συγκυρία της οικογένειάς σας.  Γιατί να πρέπει να δεχτείτε ότι δεν φροντίσατε τον άρρωστο σύζυγό σας και να μην αναγνωρίσετε στον εαυτό σας, το γεγονός ότι σταθήκατε στο πλάι του, με αξιοπρέπεια ως το τέλος;

Το να μην επιρρίπτετε ευθύνες στον εαυτό σας, για γεγονότα και συνθήκες που πραγματικά δεν υπάρχει κάποιος να κατηγορηθεί,  είναι επιλογή, όπως επιλογή είναι να προχωρήσετε μπροστά με ηρεμία και ανοιχτό μυαλό διότι κανείς μα κανείς δεν έχει δικαίωμα να σας κατηγορεί. Αυτό που χρειάζεται να κάνετε κάθε βράδυ είναι να πέφτετε για ύπνο και να σκέφτεστε ότι  έχετε κάνει και συνεχίζετε να κάνετε το καλύτερο για εσάς και τα παιδιά σας γιατί το καλύτερο είναι το μόνο που περιμένετε από τον εαυτό σας!

Πηγή: http://www.huffingtonpost.com/