Ο ρόλος του νέου συντρόφου στο διαζύγιο

Ένα από τα πράγματα που δυσκολεύουν τους ανθρώπους στο διαζύγιο, είναι το γεγονός ότι θυμούνται πώς ήταν ο/η σύζυγος όλα αυτά τα χρόνια του γάμου και προσδοκούν ότι έτσι θα συνεχίσει να είναι ακόμη κι αν μπεί ένας άλλος άνθρωπος στη ζωή του/της. Όμως αυτό που πιστεύει κάποιος για τον/τη σύζυγό του πρίν το διαζύγιο, παύει να ισχύει μετά από αυτό καθώς εκείνος που τώρα πια κινεί τα νήματα, είναι ο/η νέος/α σύντροφος του ενός ή του άλλου.Πολλές σύζυγοι για παράδειγμα, παραπονιούνται ότι οι πρώην άντρες τους δεν είναι αυτοί που ήταν λόγω της επιρροής της νέας συντρόφου. Στη πραγματικότητα, πολλά προβλήματα θα είχαν αποφευχθεί αν οι νέοι σύντροφοι, άφηναν το ζευγάρι να τα βρεί μόνο του χωρίς τη δική τους παρεμβολή αλλά και αν το πρώην ζευγάρι, έθετε τα όριά του.

Πολλοί άνθρωποι, μου λένε ότι αν ήξεραν πώς να δώσουν χώρο και χρόνο στους συζύγους τους, εάν είχαν δεί σύμβουλο γάμου και προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν όλα όσα τους προκαλούσαν δυσαρέσκεια και απόσταση, ίσως να ήταν ακόμη μαζί.Κάτι άλλο εμφανές στους ανθρώπους που χωρίζουν είναι ο πόνος που νιώθουν ακόμη και χρόνια μετά το διαζύγιο. Αυτός ο πόνος δεν είναι απαραίτητα συνδεδεμένος με το διαζύγιο, όσο με την επιρροή της άλλης γυναίκας που δημιουργεί μια πικρία στη πρώην σύζυγο. Από την άλλη, πολλοί σύζυγοι φτάνουν σε σημείο να κόβουν κάθε επαφή από τις πρώην γυναίκες τους, ακόμη και τα παιδιά τους, μόνο και μόνο επειδή αυτό κάνει χαρούμενη τη νέα σύντροφο.

Το να σταματήσεις να αγαπάς κάποιον, είναι πιο δύσκολο απ΄ότι να αρχίσεις να τον αγαπάς και εξίσου δύσκολο είναι να παίρνουμε ορθές αποφάσεις υπό την επήρρεια ενός νέου συντρόφου. Αυτός ο νέος σύντροφος, λόγω της ανασφάλειας που αισθάνεται, θα αρχίσει να εμπλέκεται με τη λογική ότι προσπαθεί να «βοηθήσει» και αυτό είναι λάθος τόσο από τη δική του πλευρά, όσο και από τη πλευρά των γονιών-και πρώην συζύγων-που το αποδέχονται.

Το διαζύγιο είναι μια σκληρή διαδικασία για το ζευγάρι αλλά ειδικά για τα παιδιά. Δεν καταλαβαίνουν γιατί ο γονιός φεύγει από το σπίτι, δεν καταλαβαίνουν γιατί ο ένας αφήνει πίσω του τον άλλον και κάνει καινούρια σχέση ενώ πολλές φορές πιστεύουν πως όταν ο ένας γονιός αφήνει τον άλλον, είναι σαν να αφήνει και εκείνα, όσο κι αν προσπαθεί ο γονιός να εκλογικεύσει την απόφασή του και να τους εξηγήσει ότι δεν είναι έτσι. Γι’ αυτό καλό είναι οι γονείς να είναι ενωμένοι μετά το διαζύγιο αφήνοντας έξω από τις συζητήσεις και τις συμφωνίες τους, τους νέους συντρόφους. Τα παιδιά θα πρέπει να είναι και εκείνα μέρος των διαπραγματεύσεων και να ενημερώνονται εγκαίρως για οποιαδήποτε αλλαγή. Δώστε τους χρόνο να κλάψουν, να ρωτήσουν και δείξτε τους πώς θα είναι το νέο τους σπίτι. Τα παιδιά λειτουργούν καλύτερα όταν υπάρχει πλάνο και όταν σε αυτό το πλάνο, είναι μόνο οι γονείς τους.

Και οι δύο γονείς καλό είναι να συμφωνήσουν σε ό,τι αφορά την επικοινωνία τους (δηλαδή πώς και κάθε πότε θα συνενοούνται για διάφορες αποφάσεις που αφορούν τα παιδιά) και να δεσμευτούν πως οποιοδήποτε ζήτημα σχετικά με τα παιδιά, θα το χειρίζονται αποκλειστικά και μόνο οι δυο τους, ενώ θα προστατεύουν ο ένας τον άλλον από τους νέους συντρόφους. Με το να λέτε στον/στη νέο/α σας σύντροφο πόσο κακός/ή ήταν ο/η πρώην, όχι μόνο σας κάνει να φαίνεστε το ίδιο κακοί αλλά του δίνετε και βήμα να ανακατεύεται σε υποθέσεις που δεν τον/την αφορούν.

Το διαζύγιο πληγώνει και συνεχίζει να πληγώνει και τους δύο για πολύ καιρό. Κανένα παιδί δεν θέλει να πιστεψει ότι η μαμά ή ο μπαμπάς του, είναι κακός άνθρωπος. Όταν ένας γάμος χολαίνει, οι πρώην σύζυγοι καταλήγουν να βγάζουν το χειρότερο εαυτό τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτός είναι ο πραγματικός τους χαρακτήρας.

Όσο οι άνθρωποι είναι παντρεμένοι, γνωρίζουν μόνο τη μία πλευρά του άλλου. Η άλλη πλευρά, αποκαλύπτεται όχι μόνο όταν χωρίζουν αλλά όταν μπαίνει στη ζωή τους, ένας καινούριος σύντροφος. Όσο ενθουσιασμένοι και αν είστε, θέστε από την αρχή τα όριά σας και αφήστε τη καινούρια σας σχέση έξω από τη σχέση σας με τον/τη πρώην σύζυγο και τα παιδιά.

Πηγή: http://blog.chron.com/