Είχα 25 χρόνια σχέση με παντρεμένο…

Η σχέση μου με παντρεμένο κράτησε πιο πολύ από ότι οι περισσότεροι γάμοι. Στα 25 χρόνια σίγουρα κράτησε περισσότερο από τον δικό μου γάμο!

Γνώρισα τον Σταμάτη το 1981, όταν ήμουν 39 ετών και πέρναγα ένα άθλιο διαζύγιο. Ο σύζυγός μου είχε παρατήσει εμένα και την 14 μηνών κόρη μας και δεν ήθελε να πληρώνει ούτε τη βασική διατροφή για το παιδί του.

Χρειαζόμουν έναν πολύ καλό δικηγόρο. Δύο γνωστοί μου, αξιόλογοι δικηγόροι, μου σύστησαν το ίδιο όνομα και είχαν την ίδια προφητική άποψη: “Είστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον.”

Ο Σταμάτης ήταν εκείνος που μπορούσε να σταθεροποιήσει τα πράγματα και να σώσει την κατάσταση. Συνέχεια τον ρώταγα “Πώς θα τα καταφέρω; Θα είμαι εντάξει;” Με διαβεβαίωσε πως μπορούσε να φροντίσει τα πάντα και το έκανε.

Άρχισα να έχω αισθήματα γι’αυτόν. Ήξερα πως δεν ήταν διαθέσιμος, ένας παντρεμένος άντρας με μια καλή σύζυγο και παιδιά. Αλλά ήμουν μόνη μου και φοβισμένη-δεν είχα αντιμετωπίσει ξανά μια τέτοια απώλεια από τότε που πέθανε η μάνα μου όταν ήμουν 10 χρονών- και η καρδιά μου φώναζε πιο δυνατά από οτιδήποτε άλλο μέσα στο κεφάλι μου.

Τον έπεισα να έρθει στο διαμέρισμά μου λέγοντάς του πώς έπρεπε να έρθει για να δεί το σπίτι μου και να να εκτιμήσει το κόστος ζωής μου με το παιδί, ώστε να μπορέσει καλύτερα να με υπερασπιστεί. Φθηνό κόλπο; Σίγουρα..αλλά το έχαψε! Με το που μπήκε στην κρεβατοκάμαρά μου άρχισα να του ξεκουμπώνω το παντελόνι. “Ωχ όχι τέτοια, οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό” είπε με απαλή αλλά μελαγχολική φωνή.

Αρχίσαμε να τρώμε μαζί στο διαμέρισμά μου, όταν η babysitter πήγαινε την κόρη μου στον παιδότοπο. Κάποιες φορές φεύγαμε από τη δουλειά νωρίτερα και πηγαίναμε κοντινές εκδρομές. Ύστερα από δύο χρόνια που βλεπόμασταν, μου έδωσε ένα χειροποίητο χρυσό δαχτυλίδι με καφέ σμάλτο που είχε χαράξει στο εσωτερικό του τη λέξη “Για πάντα”.

Η γυναίκα του άρχισε να υποψιάζεται ότι είχε παράνομη σχέση και του το είπε. Έτυχε να συμβεί σε μια περίοδο που είχαμε απομακρυνθεί και δεν μιλάγαμε ο ένας στον άλλο, οπότε μπορούσε να της πεί ειλικρινά ότι είχε τελειώσει. Εκείνη δεν τον ξαναρώτησε ποτέ γι αυτό κι εκείνος δεν ανανέωσε ποτέ την απάντησή του.

Ένα φιλικό μου παντρεμένο ζευγάρι, ο Αντώνης και η Λίτσα, με κατέκριναν για τον ρόλο που είχα αποδεχθεί ως η άλλη γυναίκα. Αλλά η άλλη γυναίκα ήταν ο ρόλος που ήξερα να παίζω καλύτερα.

Ο πατέρας μου είχε ξαναπαντρευτεί όταν ήμουν 15, πέντε χρόνια μετά τον θάνατο της μητέρας μου. Η καινούρια του σύζυγος με αντιπάθησε σχεδόν αμέσως, και παραπονιόταν ότι ο πατέρας μου με αγαπούσε περισσότερο απ’ότι αγαπούσε εκείνη. Ο πατέρας μου θεώρησε πως αν μετακόμιζα για λίγο από το σπίτι, εκείνη θα ηρεμούσε και θα άλλαζε γνώμη. Έτσι, στην τελευταία τάξη του γυμνασίου, όταν σχολάγαμε ενώ όλα τα παιδιά γυρνούσαν σπίτι τους, εγώ πήγαινα σε ένα ξενοδοχείο της περιοχής.

Κάποιες νύχτες ο πατέρας μου έμενε μαζί μου, τις υπόλοιπες έμενε σπίτι με την γυναίκα του και τον μεγαλύτερο αδερφό μου. Δεν ξαναγύρισα ποτε στην οικογένειά μου.

Η σχέση μου με τον Σταμάτη ήταν μια ευκαιρία να αναβιώσω την παιδική μου ηλικία και να προσπαθήσω να την κάνω να εξελιχθεί διαφορετικά.

Ήμουν μια πετυχημένη διαφημίστρια, αλλά το στρες από το διαζύγιο και από την ανατροφή του παιδιού μόνη μου, με δυσκόλευε να αφιερώνω τον χρόνο και την ενέργεια που απαιτούσε η δουλειά μου. Όταν δεν εργαζόμουν,ο Σταμάτης πάντα φρόντιζε να είμαστε εξασφαλισμένες οικονομικά. Μια φορά μου είπε “Δεν θα σε αφήσω ποτέ να πνιγείς”.

Η οικογένειά του ερχόταν πρώτη γι’αυτόν και απο το 1987 και μετά οι κόρες του ξεκίνησαν να παντρεύονται και να κάνουν τα δικά τους παιδιά. Οι οικογενειακές του υποχρεώσεις ολοένα και αυξάνονταν. Υπήρχαν συνέχεια όλο και περισσότερες προτεραιότητες πριν από εμένα. Έτσι  ο χρόνος που μου αφιέρωνε, σταδιακά μειωνόταν.

Το 1994 κλείσαμε 13 χρόνια “μαζί” . Τις καθημερινές, ο Σταμάτης έβρισκε ακόμα χρόνο να με βλέπει. Συναντιόμασταν μετά τη δουλειά για φαγητό και μετά πηγαίναμε στο διαμέρισμά μου. Η κόρη μου τότε ήταν στην εφηβεία, οπότε φρόντιζα να έρχεται μόνο όταν εκείνη έβγαινε έξω με τους φίλους της.

Όποτε τον έβλεπα, μου κοβόταν η ανάσα. Ποτέ δεν είχα νιώσει τέτοιο πάθος ή χημεία ή τέτοια βαθιά σύνδεση με κανέναν. Παράλληλα ήξερα πως όταν ήμασταν μαζί ήταν σαν ένα δίαλειμμα από την πραγματική ζωή. Δεν χρειαζόταν να έχω να πλύνω τα άπλυτα ρούχα του, ή να ανέχομαι το ροχαλητό του, ούτε εκείνος να αφήνει την γάτα μου να κοιμάται στο κεφάλι του ή να κολλάει το πορτοκαλί της τρίχωμα στο καλό του κοστούμι.

Η ψυχολόγος μου, μου είπε να μην βιάζομαι να εμπιστευτώ τα συναισθήματά μου. Μου είπε ότι επειδή ένιωσα κάτι βαθύ, δεν σημαίνει πως ήταν και το σωστό για μένα. Αλλά τον αγαπούσα τόσο πολύ. Ολοκληρωτικά και αβίαστα..όπως ένα παιδί αγαπάει τον γονιό του.

Τα κλισέ θα τον παρουσίαζαν σαν υποκατάστατο του πατέρα μου. Όμως τα κλισέ έκαναν λάθος. Τον αγάπησα με τον τρόπο που είχα αγαπήσει τη μητέρα μου. Με έκανε να αισθάνομαι ασφαλής και με φρόντιζε, κάτι το οποίο είχα να νιώσω από τότε που έχασα την μητέρα μου.

Ένα απόγευμα του 2009, καθώς καθόμασταν στην αγαπημένη μας γωνιά ενος εστιατορίου που συχνάζαμε, τον ρώτησα τι θα συνέβαινε αν ξαφνικά πέθαινε. Ήθελα μια επιβεβαίωση ότι ήμουν σημαντική γι αυτόν. Αντίθετα, αυτό που εισέπραξα ήταν: “Θα κάνω ότι μπορώ για σένα όσο είμαι ζωντανός. Δεν θέλω να το ξανασυζητήσουμε ποτέ αυτό, εντάξει;”.

Ένιωσα σαν να έφαγα μπουνιά… Αλλά ένιωσα περισσότερο ηλίθια παρά πληγωμένη. Γιατί δεν έκανα μια καλύτερη δουλειά όλα αυτά τα χρόνια ώστε να φροντίζω μόνη μου τον εαυτό μου; Γιατί δεν άρπαξα τις ευκαιρίες για δουλειά που μου παρουσιάστηκαν και να εξασφαλίσω ότι δεν εξαρτώμαι από εκείνον; Αλλά ακόμα και τότε δεν τον άφησα. Τελικά συνέβη, σε κάποιο αποτυχημένο γεύμα στο ίδιο εστιατόριο. Καθώς απαριθμούσα τους περιορισμούς και τους εξαναγκασμούς του (δεν κοιμόταν σπίτι μου τα βράδια, δεν πηγαίναμε στο τάδε μαγαζί γιατί εκεί είχε πάει με την οικογένειά του κλπ.) κάτι μέσα μου, έκανε κλικ.

Η τρύπα στην καρδιά μου δεν μπορούσε να κλείσει από κανέναν άλλον, παρά μόνο από εμένα. Έπρεπε να αγαπήσω τον εαυτό μου, περισσότερο από ότι είχα αγαπήσει οποιονδήποτε άλλο. Ακόμα και αυτόν. Και επιτέλους το κατάλαβα. Ποτέ δεν είναι αργά και για σένα!

*Ονόματα και προσωπικά στοιχεία των ατόμων των παραπάνω εμπειριών, έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους!

Περιμένουμε και τη δική σας εμπειρία με email, στο info@singleparent.gr
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σας δεδομένων και σας διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σας θα παραμείνει μυστική.