Η νηπιαγωγός φέρεται άσχημα στο παιδί μου. Τί να κάνω;

«Γειά σας και συγχαρητήρια πραγματικά γι’ αυτό που κάνετε! Να σας εκθέσω κι εγώ το πρόβλημά μου, σαν μανούλα που για πρώτη φορά φεύγει ο γιος μου από την αγκαλιά μου. Φέτος ξεκινήσαμε παιδικό σταθμό, ο γιος μου είναι 3, 5 ετών, και είπα ότι επιτέλους το παιδί μου θα περάσει καλά ύστερα από ένα δύσκολο διάστημα που βίωσε με τον χωρισμό μου από τον πατέρα του. Αλλά κάτι δε μου πάει καλά…

Πρώτη μέρα ο μικρός μου λέει “Μαμά, βάζουν τιμωρία στο δωμάτιο”. Λέω “Μπα λάθος θα κατάλαβε”.  Κι όμως. Βάζουν τιμωρία τα παιδιά σε ένα δωμάτιο 2×2 που το έχουν σαν αποθήκη για νερά και όταν μου το έδειχνε ο μικρός στη τάξη, έτρεξε η δασκάλα να μου πεί “Ε, δεν έχουμε εδώ τιμωρία εμείς!”. Επίσης, όσα παιδάκια κλαίνε, τα πάνε σε μια άλλη τάξη μόνα τους, χωρίς να ασχοληθούν και τους απαγορεύουν να πάνε με τα άλλα παιδάκια. Δηλαδή τα παιδιά κλαίνε και αντί να τα απασχολήσουν, τα βάζουν τιμωρία επειδή κλαίνε! Κάθε μέρα, μου λέει ο μικρός “Κάτσε να σταματήσω να κλαίω, να μη με δεί η κυρία γιατί θα με πάει στη τάξη μόνο μου”.

Μια μέρα, πήγαμε έξω μαζί με τα άλλα παιδάκια να πάει να κάτσει ενώ εγώ ετοιμαζόμουν να φύγω. “Κυρία, όχι μαζί με τον Γιάννη, με δέρνει” λέει ο μικρός μου στη δασκάλα του. Κοιτάζω τη δασκάλα του, μου λέει “Πες του ότι η κυρία ξέρει”. Το λέω στο μικρό και ο μικρός χτυπιέται και φωνάζει ότι ο Γιαννάκης τον δέρνει και δεν θέλει να κάτσει δίπλα του. Τότε βλέπω με τα ίδια μου τα μάτια, να σηκώνει το παιδί μου σαν τσουβάλι, να τον πηγαίνει στη καρέκλα του και μόλις το παιδί μου έκανε “Γειά” με το χεράκι του, εκείνη να τον προστάζει σαν στρατιωτικός και να του φωνάζει “Κάτσε κάτω!!”.

Μετά από 2 μέρες το παιδί έκανε πυρετό και είπα στη δασκάλα να έχει το νου της. Μου είπε ότι είναι ψυχοσωματικό και από τότε άλλαξε ο μικρός. Δεν έχει πια τόσο πείσμα, προφανώς γιατί άλλαξε η συμπεριφορά της δασκάλας. Όμως πάλι βλέπω τον μικρό. Δεν παίζει γιατί θα μπεί τιμωρία. Μου λέει “Μαμά αν μου πεί να κάτσω και δεν κάτσω με βάζει τιμωρία. Αν μου πεί σήκω και δε σηκωθώ πάλι με βάζει τιμωρία! Πρέπει μαμά να καθόμαστε παρεούλα να μη μιλάμε γιατί η κυρία κάθεται στο γραφείο και γράφει”.

Είναι πάρα πολλά ακόμη και δεν θέλω να σας κουράσω. Το θέμα είναι ότι δεν ξέρω πώς να το χειριστώ. Μίλησα στη δασκάλα όμορφα, της είπα ότι ο μικρός βγάζει επιθετικότητα, ότι μιλάει επιτακτικά, ότι παραμιλάει τα βράδια, ότι βρέχεται πάνω του και μου λέει ότι φοβάται αλλά δεν βλέπω τίποτα. Κάθε φορά που γίνεται κάτι, τρέχει να δικαιολογηθεί χωρίς να της το ζητήσω. Και μετά από αυτό, ο μικρούλης μιλάει στα παιχνίδια του και τους λέει “Ό,τι κάνουμε στο σταθμό δεν το λέμε στη μαμά. Έτσι είπε η κυρία…”. Εύχομαι να μου πείτε πως όλα αυτά είναι απόλυτα φυσιολογικά και άδικα ανησυχώ! Σας παρακαλώ βοηθήστε με. Ευχαριστώ!»

Απαντάει η ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος – Συγγραφέας κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου  

Ο παιδικός σταθμός είναι ο χώρος  όπου  ειδικευμένοι νηπιαγωγοί αναλαμβάνουν  υπεύθυνα την φροντίδα και την εκπαίδευση των παιδιών προσχολικής ηλικίας  ..Οι εκπαιδευτικοί   γνωρίζουν  τα πορίσματα της επιστήμης της ψυχολογίας και  εφαρμόζουν σύγχρονες παιδαγωγικές μεθόδους με αποκλειστικό γνώμονα τις ανάγκες των μικρών μαθητών που οι γονείς τους εμπιστεύονται .

Η ένταξη του παιδιού στο παιδικό σταθμό είναι γεγονός κομβικής σημασίας γιατί σηματοδοτεί την απομάκρυνση του παιδιού από το μικρόκοσμο της οικογένειάς του  που μέχρι τώρα απολάμβανε την χωρίς όρους φροντίδα  και  αγάπη από τους γονείς του … Κάποια παιδιά  είναι πιο δεκτικά στη νέα εμπειρία , άλλα όμως δυσκολεύονται αρκετά … Παράλληλα κάθε γονιός βιώνει αλλά και διαχειρίζεται διαφορετικά  την απομάκρυνση του παιδιού του από το πυρήνα της οικογένειας του.. Η διαδικασία προσαρμογής στο σχολείο απαιτεί κάποιο διάστημα και φυσικά εκπαιδευτικούς που είναι ευαισθητοποιημένοι  στις ιδιαίτερες συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία έχουν ανάγκη από φροντίδα , αποδοχή , ενθάρρυνση , επιβεβαίωση , τρυφερότητα , πρωτοβουλίες ,κίνητρο , εμπιστοσύνη …. Έχοντας τη γνώση  καθώς και αγάπη για τα παιδιά οι νηπιαγωγοί, συνήθως στη πλειοψηφία ,προσπαθούν άοκνα  και φιλότιμα να τα βοηθήσουν να προσαρμοστούν μακριά από τους γονείς τους και να αισθανθούν καλά . Έτσι θα διαμορφώσουν τις πρώτες εικόνες για το σχολείο και  τις δασκάλες …

Όλα αυτά που μας γράφετε είναι ακατανόητα  και δημιουργούν σοβαρό προβληματισμό γιατί δεν συνάδουν σε καμιά περίπτωση με το λειτούργημα , την εκπαίδευση και την αποστολή των εκπαιδευτικών προσχολικής αγωγής ..

Εκπλήσσομαι γιατί εδώ και χρόνια έχει αμφισβητηθεί η παιδαγωγική αξία της τιμωρίας ως μεθόδου αντιμετώπισης των αρνητικών συμπεριφορών των παιδιών εφόσον η επιστήμη της ψυχολογίας και της σύγχρονης παιδαγωγικής  έχουν καταδείξει  άλλους τρόπους οριοθέτησης ή και εφαρμογής συνεπειών μιας συμπεριφοράς…

Εντυπωσιάζομαι γιατί είναι αδιανόητο  να απομονώνονται τα παιδιά που κλαίνε ή ενοχλούν σε άλλο δωμάτιο μόνα τους  , …. Σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις  διαταρακτικής συμπεριφοράς ενός παιδιού ίσως θα μπορούσε να εφαρμοστεί κάποια μικρή απομάκρυνση από  την δραστηριότητα της ομάδας  για λίγα μόνο λεπτά του αδιάλλακτου παιδιού στο χώρο όμως της τάξης …

Είναι γνωστό σε όλους ότι απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε μορφή άσκησης βίας  στο  παιδί κάθε ηλικίας  από ένα εκπαιδευτικό και όχι μόνο  …. είναι παράνομο , μη παιδαγωγικό και οδηγεί τη σκέψη μας σε παλιότερες εποχές . Αυτή η συμπεριφορά φαίνεται εκδικητική στα παιδικά μάτια και τα διδάσκει ότι με την επιβολή της  βίας επιλύονται προβλήματα και διαφορές…  … …

Τέλος είναι  απαράδεκτο και συνάμα επικίνδυνο να λέει μια δασκάλα στους μικρούς μαθητές  να μην αναφέρουν στους γονείς τους όσα κάνουν στη τάξη … Με αυτό τον τρόπο  δημιουργούνται  ενοχές στα παιδιά για όσα δεν επιτρέπεται να εκμυστηρευτούν στους αγαπημένους τους γονείς αλλά και ανασφάλεια και  φόβος για την αντίδραση της δασκάλας τους σε περίπτωση που αποκαλύψουν κάτι…

… Όλα αυτά που γράφετε είναι ιδιαίτερα σοβαρά και αντιβαίνουν στο ρόλο των εκπαιδευτικών .  Χρειάζεται όμως  να βεβαιωθείτε πριν βγάλετε συμπεράσματα  . Δώστε κάποιο χρόνο (όχι περισσότερο από ένα μήνα ακόμη)  ώστε να σχηματίσετε καλύτερη εικόνα για  τη νηπιαγωγό  . Παράλληλα  ο μικρός σας θα έχει  προσαρμοστεί στο σχολείο εφόσον είναι η πρώτη φορά που πηγαίνει και θα δείτε τις αντιδράσεις του… Προσπαθήστε όμως να μην του μεταφέρετε την ανησυχία σας , αποφεύγετε να του θέτετε διαρκώς  ερωτήσεις , όταν μάλιστα σας αναφέρει αρνητικά γεγονότα της ημέρας διατηρείτε τη ψυχραιμία σας και μην σχολιάζετε  τη δασκάλα του.. , Αν υπάρχουν και άλλοι γονείς με παρόμοιες παρατηρήσεις και παράπονα για τη συγκεκριμένη νηπιαγωγό μιλήστε από κοινού στην ίδια την νηπιαγωγό  σε πρώτη φάση και κατόπιν στη διευθύντρια και φυσικά στη σύμβουλο … Αυτά είναι κάποιες πρώτες σκέψεις με απόλυτη επιφύλαξη γιατί δεν είμαι σε θέση μέσα από ένα μήνυμα να έχω πλήρη εικόνα ….

Αλεξάνδρα Καππάτου 
Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος-Συγγραφέας
Χατζηκώστα 5 & Βασ. Σοφίας
1ος όροφος
Πλ. Μαβίλη TK 115 21
Τηλέφωνο 1:(+30) 210 64 522 54
Τηλέφωνο 2: (+30) 210 64 557 51
Web: http://www.akappatou.gr/

*Τα ονόματα της ιστορίας καθώς και τα πρόσωπα που απεικονίζονται στη κεντρική φωτογραφία του άρθρου, είναι τυχαία και όχι πραγματικά.